كەز-كەلگەن ەلدىڭ جىلنامالىق تاريحىندا تاريحي باستاۋ العان كەزەڭدەرى بولادى. ءبىز ءۇشىن جاڭا ءداۋىردىڭ ارايلى تاڭى 1991 جىلدىڭ 16 جەلتوقسانى. بۇل – ەلىمىزدىڭ ۇلتتىق تاريحىنداعى ايىرىقشا تاريحي كۇن. تاۋەلسىزدىك – اششى تەرمەن كەلگەن ءتاتتى جەڭىس.
تاۋەلسىزدىك مەرەكەسى - مەملەكەتىمىز بەن حالقىمىز ءۇشىن ەڭ باستى ءارى قۇندى مەرەكە. بيىل رۋحى اسقاق، تۇعىرى بيىك تاۋەلسىز مەملەكەتىمىزگە 30 جىل تولۋدا. قاراپايىم قازاقتىڭ تىلىمەن ايتقاندا ناعىز ەردىڭ جاسىندا، ۇلى ماقساتتاردىڭ باسىندا تۇرمىز. وتىز جىل ىشىندە قازاقستان ەكونوميكالىق دامۋدا، حالىقتىڭ ءال-اۋقاتىن قامتاماسىز ەتۋدە اسا زور جەتىستىكتەرگە قول جەتكىزدى. تۇراقتىلىق جانە قوعامداعى ءوزارا تۇسىنىستىك، زور جاۋاپكەرشىلىكپەن جۇزەگە اسىرىلعان سىرتقى ساياسات – رەسپۋبليكانىڭ عالامدىق دەڭگەيدە بەدەلىن ءوسىردى.
تاۋەلسىز ەلىمىز شيرەك عاسىرعا جۋىق ۋاقىت ىشىندە قارجى داعدارىسىنىڭ قيىندىقتارىنا قارسى تۇرىپ، تۇراقتى دامۋ جولىنا ءتۇستى. بيىك بەلەستەردى باعىندىرىپ، تولاعاي جەتىستىكتەرگە قول جەتكىزدى، الەمدەگى باسەكەگە قابىلەتتى ەلدەردىڭ قاتارىنا ەندى.
تاۋەلسىزدىك – ول ۇلتتىق مەرەكە، ونىڭ تامىرى – جاسامپازدىق رۋح، ۇرانى – ەل مەن حالىق. ومىرشەڭدىك پەن كەمەلدىلىك اياسىندا ءومىر ءسۇرىپ، بەيبىتشىلىك، تاتۋلىق تۋىن بيىككە كوتەرگەن قازاقستان حالقى جاڭا الەمنىڭ جاڭالىقتارىنا ۇمتىلا بەرمەك.
وتكەنىمىزگە كوز سالساق سۇرلەۋى مول سوقپاقتارمەن، وي-شۇڭقىرى، قاۋىپ-قاتەرى كوپ كوپىرلەردەن دە ءوتىپپىز. ازانىمىز اقىرىن، جانازامىز جاسىرىن ايتىلعان كەزدەر دە جازىلىپتى تاريح بەتىندە. ەل تاۋەلسىزدىگىنە قول جەتىپ، بوستاندىقتىڭ بوز تاڭى اتقان ساتتە ساعىنا قاۋىشقانىمىز – ءدىنىمىز بەن ءدىلىمىز ەدى. ەڭبەكتەگەن بالادان ەڭكەيگەن قاريالارعا دەيىن ەل ەڭسەسىن كوتەرگەن بۇل كۇن بارشامىزعا باعالى، ءمان-مازمۇنى تەرەڭ مەيرام. كەشەگى قىسىلتاياڭ ۋاقىتقا، ءدىل مەن ءدىننىڭ دارمەنسىز قالعان كەزەڭىنە كوز سالىپ، بۇگىنگى شاتتىعى مول شاڭىراقتا ەركىن قۇلشىلىق قىلىپ وتىرعان زامانعا ءبىر قاراعان ادام تاۋەلسىزدىكتىڭ «ءتاڭىر بەرگەن ءتاتتى سىي» ەكەنىن ۇعىنارى راس.
بۇگىن ءبىز كەشەگى تاريحتىڭ سوقپاعىنان سۇرىنسە دە، جىعىلماعان، ءدىنىن داستۇرىنە اينالدىرىپ، سەنىمىن جوعالتپاعان تەكتى ەلدىڭ تىزگىنىن ۇستاپ وتىرمىز. شاپقان تۇلپاردىڭ تۇياعى توزاتىن، ۇشقان قۇستىڭ قاناتى تالاتىن ۇلان-عايىر مەكەننىڭ مۇراگەرلەرىمىز. سوندىقتان دا عاسىرلار بويى ارمانداعان تاۋەلسىزدىكتىڭ قادىر-قاسيەتىن ەڭ الدىمەن ءوزىمىز ۇعىنىپ، ونى ۇرپاققا جەتكىزۋ – پارىزىمىز.
ەلىمىزدىڭ ەڭسەسىن تۇسىرمەي، وزگە ەلمەن تەڭ ۇستاپ، قانشاما ۇلتتار مەن ەتنوستاردىڭ باسىن قوسىپ، بىرلىگى جاراسقان، ۇيىمشىلدىققا ۇيىعان مەملەكەت قۇرۋ، ونى ۇستاپ وتىرۋ وڭاي ءىس ەمەس ەكەنى بارشامىزعا ءمالىم. ەندەشە وسى تاۋەلسىزدىگىمىزدىڭ قادىرىن ءبىلىپ، قاسيەتىن ۇعىندىرۋ ءۇشىن وسكەلەڭ ۇرپاققا ناسيحاتتاي وتىرىپ، كەلەشەگىمىزدىڭ كەمەلدەنۋىنە، بولاشاعىمىزدىڭ جارقىن بولۋىنا ات سالىسايىق!
ايناش الديبەك،
«تالعار»
