كۇلكى كوريفەيى

بەسىنشى كۋرستا وقىپ جۇرگەنىمدە جۋرفاكتىڭ تەمىردەي قاتتى دەكانى تەمىربەك قوجاكەەۆتىڭ جەتەكشىلىگىمەن «بۇگىنگى قازاق پارودياسى» دەگەن تاقىرىپ بويىنشا ديپلوم جۇمىسىن جازدىم. رەتسەنزەنتىم – سول تۇستا دۇنيەنى دۇرىلدەتىپ تۇرعان كوپەن امىربەك. مەن ونى ىزدەپ، «ارا» جۋرنالىنىڭ رەداكتسياسىنا كەلدىم. اعام شىلدەنىڭ اپتابىندا قايناپ تۇرعان بولمەسىندە سۋ جاڭا پيدجاك كيىپ، شوقپارداي گالستۋك تاعىپ قىلعىنىپ وتىر ەكەن. جەتىسكەننەن ەمەس əرينە، جۋرنالدىڭ جاۋاپتى حاتشىلىعىنا بەكۋ ءۇشىن ءداۋ تسەكاعا بارماق... تسەكاسى بار بولعىر، "əنە-مىنە" دەپ ەمەكسىتكەنىمەن، جۋىق ارادا شاقىرا قويماي قينايدى. سوعان قاراماستان مي قايناتقان ىستىقتا پىسىناپ وتىرىپ، ديپلومىما قاتىرىپ تۇرىپ پىكىر جازىپ، شيىرىپ تۇرىپ قول قويىپ، قاعازىمنىڭ ەتەگىنە قۇلاشتاپ تۇرىپ ءمور باسىپ بەردى. ءسويتىپ، نە دەسەڭ، و دە، مەن العاشقى عىلىمي جۇمىسىما ادەپكى باتانى باسقادان ەمەس، كۇلكى كوريفەيىنىڭ وزىنەن الدىم.