تالعات، بۇگىن مىنا ءبىر سۋرەتتى تاۋىپ الدىق. قۇداي بىلەدى، بۇل فوتو سەنىڭ وزىڭدە دە جوق شىعار. ادەبيەت الەمىنىڭ ءامىرشىسى ءھام تامىرشىسى ءابىش اعانىڭ – كوركەمسوزدىڭ كوسەمى، كەلىستى كەكىلباەۆتىڭ قاسىندا تۇرسىڭ.
ول – جىگىت اعاسى. ال سەن – جاپ-جاسسىڭ. الەۋەتتى ءابىش اعا باياعىدا ايتەكە بي تۋرالى ايگىلى ماقالاسىندا «تۋعان جەرى – بەلگىسىز...»، «قايتقان جەرى – بەلگىسىز...»، «جاتقان جەرى – بەلگىسىز...» دەپ تولعاپ ەدى. سول سياقتى بۇل سۋرەتتىڭ قاشان تۇسىرىلگەنى، قايدا تۇسىرىلگەنى، قالاي تۇسىرىلگەنى بەلگىسىز. ءفوتوتىلشى شامامەن قاي عاسىر ەكەنىن جوبالايدى. بىراق ناقتى فاكتىلەرى جادىندا جوق. قازىر قاپەلىمدە كلاستاسىڭنىڭ ەسىمى ەسىڭە تۇسپەي قالسا دا كوۆيدتەن كورەتىن بولدىق قوي. شۇكىر اعاڭ دا بۇل سۋرەتتى ءارى قاراپ، بەرى قاراپ، سىر تارتا الماي قويعانىن سول پالەكەتتىڭ اسەرى شىعار دەپ وتىر. ياعني، كوۆيدتىڭ اۋزى جەسە دە – قان، جەمەسە دە – قان... ەڭ بولماسا، ءوزىڭنىڭ ەسىڭدە بولار.
بۇل، ءسىرا، ءابىش اعانىڭ ەلۋدەن اسىپ، الپىسقا قاراي ادىمداعان كەزى-اۋ دەيمىن. ويباي، ەلۋ دەمەكشى، بۇگىن سەن دە ەلۋگە كەلىپسىڭ. جاستاۋ كەزىمىزدە ەلۋگە جەتكەندەر وتە ەگدە كورىنەتىن. سودان بولسا كەرەك، بۇگىندە جەتپىسكە جاقىنداپ قالعان اقىن اعاڭ ەرتاي اشىقباەۆ ەلۋگە ەندى عانا تابان ىلىكتىرگەن تۇسىندا مىناداي ولەڭ جازدى:
ەلۋ دەگەن... كوكتەمنىڭ كەش كەلگەنى سياقتى،
مىناۋ دۇنيە سەنى دە ەسكەرگەنى سياقتى.
تەرەزەڭدى شال-كەمپىر ءتۇرتىپ تۇرعان سياقتى،
تانىمايتىن تورعايلار ۇركىپ تۇرعان سياقتى.
ەلۋ دەگەن... كوستيۋمنىڭ جۋىلعانى سياقتى،
ايەلدەردىڭ مايسىز ەت قۋىرعانى سياقتى.
گازەتتەردىڭ كونەلەۋ ماقالاسى سياقتى،
الپىس پەنەن جەتپىستىڭ اتالاسى سياقتى.
دۋمانىڭدى ۇلدارىڭ تارتىپ العان سياقتى،
كەسەدەگى كوك ءشايىڭ جارتىلانعان سياقتى...
ەرەكەڭنىڭ نەگە وسىنشا تورىققانىن كىم ءبىلسىن، بۇگىندە ول ەلۋ مەن بۇل ەلۋدىڭ اراسى جەر مەن كوكتەي. ءبىر ماقالامىزدا جازعانىمىزداي، «ال قازىر... قىرىق – بالانىڭ، ەلۋ – دالانىڭ، الپىس – اعانىڭ جاسىنا اينالىپ، بۇل بەلەسكە جەتكەندەر وزدەرىن سونشالىقتى ەگدە سەزىنبەيتىن بولدى. الپىستى ايتاسىڭ، جەتپىسىڭ – جىگەرلى، سەكسەنىڭ – سەرگەك، توقسانىڭ – تىڭ... ءتىپتى جارىقتىق جامبىل اتامنان باسقا جۇرت جانىنا جاقىنداپ كورمەگەن ءجۇزىڭنىڭ ءوزى اۋدەم جەردە تۇر. بالكىم، زامان جاقساردى، بالكىم، وڭكەي شۋىلداق جابىلىپ ءجۇرىپ، دۇنيەنىڭ دوڭگەلەگىن زىرىلداتىڭقىراپ جىبەردىك...»
سەنىڭ ەلۋىڭ دە – ەلەۋلى ەلۋ! ەركە ەلۋ. ەلگەزەك ەلۋ. ەپتى ەلۋ. ەتى ءتىرى ەلۋ. «ەلبەڭ-ەلبەڭ جۇگىرگەن، ەبەلەك وتقا سەمىرگەن» ەلۋ! ەلۋىڭ ەلۋ-اق! ەلۋگە جاقسى كەلدىڭ، تالعات! قۇتتى بولسىن!
* * *
سونىمەن، ءابىش اعا ەكەۋىڭ... بايتەرەك پەن بۇتاق. شىنار مەن شىبىق. اعا مەن ءىنى. اكە مەن بالا. حاس تالانت پەن جاس تالانت. ماڭداي مەن تاڭداي. ءابىش اعاڭنىڭ باعىن بەرسىن! دارىنى دارىسىن. قابىلەتى قونسىن! ءسوزى ءسىڭسىن... بالكىم، كەلەشەكتە مۇحتار ماعاۋين اعامىزدىڭ «ءابىش ەكەۋمىز» دەپ ەستەلىك جازعانى سەكىلدى سەن دە «ءابىش اعا ەكەۋمىز» دەپ تەرەڭنەن تولعارسىڭ...
باۋىرجان ومارۇلى
