كەيدە ەلىنىڭ ەرتەڭىن ويلاپ، قۇلشىنىپ جۇرگەن ازاماتتارعا قاراپ، بويىڭدا الدەبىر ماقتانىش سەزىمى ۇيالايدى. بۇل – قازاعىم دەپ جۇرەگى لۇپىلدەگەن ءاربىر جاننىڭ كوكەيىندەگى تىلەك. وسى ورايدا قازاقستان جاستار وداعى سىيلىعىنىڭ لاۋرەاتى، اكتەر، تەلەجۇرگىزۋشى ازامات ساتىبالدى: «نەگە ءالسىزبىز، قورقاقتاۋمىز؟ بابالارىمىزدىڭ ءىسىن جالعاستىرار مىنا بىزدەر ەمەسپىز بە!؟» – دەيدى. «سارسەنبىلىك سۇحباتتا» ايتقان وي ەلەگىنە قاراپ، ءسىزدىڭ دە: «ءاي، ازامات!» – دەرىڭىز ءسوزسىز…
– اڭگىمەمىزدىڭ القيcساسىن ەڭ جاقىن ادامىڭىزدان – جارىڭىز، «تارلان» سىيلىعىنىڭ يەگەرى، اكتريسا نازگۇل قارابالينادان باستاساڭىز… نازگۇلدىڭ قانداي قاسيەتىن جوعارى باعالايسىز؟
– ارينە، كىرشىكسىز تازا ادام بولمايدى. ويتكەنى ءبارىمىز پەرىشتە ەمەس، پەندەمىز. ال نازگۇلدىڭ ادالدىق قاسيەتىن، ەر مىنەزدىلىگىن جوعارى باعالايمىن. ول ۇناماسا دا، ءومىر ءسۇرۋ ءۇشىن، دىتتەگەن ماقساتىنا جەتۋ جولىندا «كوكە» دەپ، جاعالاسىپ جۇرەتىندەردىڭ قاتارىنان ەمەس. جاقتىرمايتىن ادامنىڭ جانىندا ءجۇرىپ، ءوزىن الداعىسى كەلمەيدى. دەمەك، بىرەۋدىڭ الدىندا وتىرىك كۇلىپ «وينامايدى»، سوندىقتان ونىڭ ادامعا دەگەن رەاليستىك كوزقاراسى ۇنايدى.
– قالاي ويلايسىز، ايەلىڭىز ءسىزدى ماقتان تۇتا ما، الدە ءسىز ايەلىڭىزدى ماقتان تۇتاسىز با؟
– جالپى، مەن ايەلىمدى ماقتاپ، ايەلىن ماقتان تۇتاتىن ەر جىگىتتەردىڭ قاتارىنان ەمەسپىن. ايەل، ول – ايەل. مەنىڭ قابىرعامنان جارالعان. ايەل – مەنىڭ جوعىمدى تولتىرىپ، بارىما «تاۋبە» دەپ وتىراتىن ادام. ونى العا سالىپ، ايەلىمنىڭ اتىمەن اتاق شىعارعىم كەلمەيدى. مەن ءۇشىن ايەل – جان جارىم، بالامنىڭ اناسى. سوندىقتان بۇل ومىردە ايەل كۇيەۋىن ماقتان تۇتۋى كەرەك دەپ ويلايمىن.
– ەندەشە، «ەركەك مىقتى بولعانىمەن – وسال، ايەل نازىك جاراتىلعانىمەن – مىقتى» كەلەتىنىن قالاي ۇعىناسىز؟
– ارينە، قيلى تاريحقا ۇڭىلەتىن بولساق، ءتۇرلى قاقتىعىسقا دا، كەيدە قايعى-قاسىرەتكە دە سەبەپكەر بولا تۇرىپ، جەڭىستىڭ جالاۋىن جەلبىرەتۋ دە وسى نازىك جاندىلاردان باستالادى. ولار قانشا نازىك بولسا دا، سول نازىكتىگىنە ساي قايراتتىلىققا يە. ويتكەنى ايەل – انا. باتىردى دا، الىپتى دا ومىرگە اكەلەتىن انالار ءبىر قولىمەن بەسىك، ءبىر قولىمەن الەمدى تەربەيدى. ال ەر ازاماتتار كەيدە ءوزىن قىران سەزىنىپ قالىقتاپ، تۇلپار سەزىنىپ قاناتتانىپ كەتىپ، كوپ نارسەنى بايقاماي قالادى. اڭعال. كەيبىر ماسەلەنىڭ بايىبىنا بارىپ، كەز كەلگەن نارسەنىڭ ءتۇبىن قازبايدى. سوندىقتان جاقسى ايەل ەركەكتى ۇلكەن بالاسىنداي الپەشتەيدى. ونىڭ اقىلدىلىعى دا سوندا.
– جاس بولساڭىز دا، «اباي» سپەكتاكلىندەگى ۇلى تۇلعا اباي ءرولىن سومداۋداسىز. ال اكتەردىڭ باستى ماقساتى – ساحنادا جاندى بەينە جاساۋ. بۇل وبرازدىڭ جۇگى اۋىر بولىپ جۇرگەن جوق پا؟
– مەن وزىمە وتە سىني كوزبەن قارايتىن اداممىن. جاسىرمايمىن، وزىمە كوڭىلىم تولمايدى. شاماسى، كوڭىلىم تولاتىن كەز جۇمىستارىمدى ءبىتىرىپ، زەينەتكەرلىككە شىققاندا بولاتىن شىعار. قازىر مەن ىلگەرىلەۋدەمىن، مەنىڭ قولىمنان ءبارى كەلەدى. ويتكەنى بولاشاقتان ءۇمىتى بار اداممىن. ءوزىمدى قامشىلاپ، باسقا قىرلارىمدى تاپقىم كەلەدى. بىلتىرعى جىلى شىعارماشىلىعىما كوڭىلىم تولمادى، سەبەبى وڭ جامباسىما كەلگەن ءرول ويناي المادىم. مۇنى ۇلكەن سەرپىلىس الدىنداعى ءۇزىلىس دەپ، الداعى كۇنگە سەنىم ارتتىم. ويلاعانىمداي، اللا تاعالا بيىلعى جىلدى ءناسىپتى ەتتى. ويتكەنى اباي اتامىزدىڭ وبرازىن سومداۋ – ەكىنىڭ بىرىنە قونا بەرمەيتىن باق. بىراق ابايداي بولۋ مۇمكىن ەمەس…
– دەسە دە، «بولماساڭ دا ۇقساپ باق» دەپ، سول ۇلى ابايدىڭ ءوزى ايتپاپ پا ەدى؟
– ارينە، سول زاماندى زەرتتەپ، اينالاما ابايدىڭ كوزىمەن قاراۋعا تىرىستىم. باسقاعا ۇقساماي، ءوزىم وقىپ تانىعان ابايىمدى جاساۋعا كۇش سالدىم. ويتكەنى اباي سان قىرلى. ماسەلەن، 17 ميلليون ادام بولسا، 17 ميلليون ادامنىڭ ءوزى ۇققان ابايى بار. وعان ەل-جۇرتتىڭ كەلىسۋى-كەلىسپەۋى مۇمكىن. ونى جەكە مەنىڭ ءوزىمنىڭ ابايىم دەپ بىلەمىن.
– ەندى، مىنە، كومەديا جانرىنا دا بويلاپسىز…
– كومەديانى تۇبەگەيلى زەرتتەپ ويناماعاندىقتان، ارمانىمنىڭ ءبىرى وسى جانرعا دا ەنۋ ەدى. بۇگىندە ەركىن جۋاسبەكوۆتىڭ پەساسى بويىنشا «كۇلەمىز بە، جىلايمىز با؟» دەگەن كومەديادا سۇبەلى ءبىر رولدە وينادىم. سىنشىلار دا، كورەرمەن قاۋىم دا دۇرىس باعالادى. وسى ۋاقىتقا دەيىن كومەديادان قورقىپ جۇرسەم، مەنىڭ دە قولىمنان كەلەدى ەكەن… نەگىزى، اكتەردە بىرسارىندىلىق بولماعانى دۇرىس. كەيدە بىزدە بىرسارىندىلىق اكتەردى وشىرەدى. اللاعا شۇكىر، ءار جانردا ويناپ، ءوز دەڭگەيىمدى قالىپتاستىرۋدامىن. بۇل رولدەرىمدى كاسىبي دەڭگەيگە جەتكىزىپ ويناپ شىعۋ – پارىزىم دەپ سانايمىن. ءسۇرىنىپ كەتسەك، كورەرمەن كەشىرمەيدى…
– ونەر سالاسىنداعى قانداي جايتتار ءسىزدى تولعاندىرادى؟
– قازىر الەمنىڭ قارىشتاپ دامىپ جاتقان كەزەڭى. ەكونوميكانى، تەحنولوگيانى – قاي سالانى الساق تا، كۇن سايىن ءبىر جاڭالىق اشىلىپ جاتىر. ال ونەردىڭ دامۋى باسەڭ. قازىر ونەردە جاڭالىق جوق.
شىعارماشىلىق توقىراۋدا ءجۇرمىز. كەشەگى دۇنيەنى جاڭعىرتىپ، تەك قايتالاۋدامىز. ەگەر كەزىندە مۇحتار مەن عابيت اعالار پەسا جازباسا، ءبىز قازىر ساحنادا نە قويار ەدىك؟ ءشامشى بولماسا، ءاندى كىم جازار ەدى؟ سول تارلانداردىڭ تاستاپ كەتكەن مۇراسىن ءمۇجىپ، سولاردىڭ قالدىرعان رىزىعىمەن عانا «تاماقتانىپ» ءجۇرمىز.
بىراق «ءۇمىتسىز – شايتان» دەيسىڭ…
– ءبىر سۇحباتىڭىزدا «تەاترداعى جاس بۋىننان تۇلعانىڭ شىقپاۋى كىمنىڭ كىناسى؟» – دەپ، ورتاعا ساۋال تاستاپسىز. سول ساۋالىڭىزعا ءوزىڭىز جاۋاپ بەرىڭىزشى.
– تاياقتىڭ ەكى ۇشى بارى سياقتى، ءبىرىنشى كىنا – وزىمىزدە! ويتكەنى ءبىز ءسال مايدالاۋمىز. كەشەگى اعالارىمىز سياقتى بىزدە ءبىر ىرىلىك، دانالىق جوق. ماتەريالدىق قۇندىلىققا تاۋەلدى بولىپ قالدىق. بايقاساق، سول اعالارىمىز ءبىر بولمەلى پاتەردە تۇرىپ، جاياۋ ءجۇرىپ-اق ۇلكەن دۇنيەلەر جازعان. ال بۇگىندە از-ءماز تانىمال بولساڭ، قوعامدىق كولىككە مىنە الماي قالاسىڭ. نەگە؟ سەبەبى، «اتاقتى بولساڭ، مىندەتتى تۇردە باي بولۋىڭ كەرەك» دەگەن زاڭدىلىق پايدا بولدى. باي بولۋ ءۇشىن سەن اقشانىڭ قۇلى بولاسىڭ. ەكىنشى سەبەپ – اعا بۋىن وكىلدەرىندە! تۇلپارلار اراسىنان حاس جۇيرىكتىڭ تانىلاتىنى سياقتى، بولار بالانى تاربيەلەپ، ودان تۇلعا جاساۋ كەرەك. جاستاردى كوتەرۋدىڭ ورنىنا، كەيبىر اعالار «كورپەنى» وزدەرىنە قاراي تارتىپ، بىزدەن باسقا ەشكىم جوق دەپ وتىر…
– قازاقتىڭ ءبىر ازاماتى رەتىندە ەلىڭىز ءۇشىن جانىڭىزدى نە اۋىرتادى؟
– وسى ەلدە تۋدىق، وسى جەردىڭ سۋىن ءىشىپ ءومىر سۇرەمىز. باسقا جەردىڭ توپىراعىن ءناسىپ ەتپەسىن، وسى جەردە جامباسىمىز جەرگە تيەدى… ايتپاعىم – قوعامداعى ءتىل ماسەلەسى جۇرەگىمدى اۋىرتادى. «ءتىلدى ۇيرەتۋ كەرەك، دامىتۋ كەرەك» دەگەن سوزدەر شامىما تيەدى. نامىستانامىن. «شايناپ بەرگەن ەتتىڭ ءدامى كەتەدى».ء بىز قازاق ءتىلىن ۇيرەتەيىك دەپ كىتاپ شىعارعانىمىزبەن، ونى دارىپتەپ جاتقان جوقپىز، ءتىلىمىزدىڭ قۇنىن ءتۇسىرىپ جاتىرمىز. ءتىلدى سويلەتۋ كەرەك بولدى! وتكەندە داعىستاننان كەلگەن شەشەندەردەن: «وسىنداعى شەشەندەر ءوز ءتىلىن بىلە مە ەكەن؟» – دەپ سۇرادىم. سوندا ولار: «جەر بەتىندە ءوز ءتىلىن بىلمەيتىن شەشەن جوق»، – دەگەندە، قازاقتاردى ءوشىرىپ تاستاعانداي سەزىندىم. باسقا ۇلت وكىلدەرى بىزگە كۇلەتىن سياقتى.
– بۇگىندە ەلىمىزدە جارىققا شىققان سىزگە ۇنامدى فيلم بار ما؟
– «ءبىرجان سال» فيلمىندە دوسحان جولجاقسىنوۆ ۇلتىنىڭ سالت-ءداستۇرىن قادىرلەيتىن ازامات رەتىندە بارىن سالىپ، جانىن اياماعانى كورىنىپ تۇر. قازاقيلىقتىڭ جىگىن اجىراتپاي، قايماعىن بۇزباي، ادەمى سۋرەتتەگەن. اراداعى ماحابباتتان دا، سەرىلىك عۇمىردان دا ەرەكشە اسەر الاسىڭ. ادامگەرشىلىك قۇندىلىقتاردى دارىپتەۋگە قۇرىلعان «سكاز و روزوۆوم زايتسە» ءفيلمى دە قۋانتادى. وسى ورايدا «قازاقفيلم» كينوستۋدياسىن باسقارىپ وتىرعان ەرمەك امانشاەۆتىڭ كينونى جاڭا دەڭگەيگە شىعارىپ، كينو الەمىنە جاڭاشا بەت-بەينە جاساپ جاتقان ەڭبەگىن اتاۋ كەرەك.
– ال وقىرمان رەتىندە قازاق قالامگەرلەرىنەن كىمدى باعالايسىز؟
– مۇحتار اۋەزوۆ، عابيت مۇسىرەپوۆ باستاعان كوشتى جالعاعان شەرحان مۇرتازا، اكىم تارازي، دۋلات يسابەكوۆ سىندى اعالارىمىزدىڭ ەڭبەگىنە دەن قويامىن. ولاردان كەيىنگى جاس بۋىن وكىلى ديدار امانتايدان باسقا كوڭىلىمە ەشكىم قونبايدى. ونىڭ شىعارماشىلىعىنداعى سۋرەتكەرلىك قاسيەتى اسەرلىلىگىمەن قۇندى. ال قازىرگى جاستاردىڭ ىشىندە ءىلىپ الار جازۋشى شىققان جوق. كەرىسىنشە، جاس اقىنداردان وزگەشە ءبىر بۋىن قالىپتاستى. تاناكوز ءىلياسوۆا، جاراس سارسەك، قالقامان سارين سىندى وتە ءبىر كەرەمەت اقىندار شىقتى. مالىك وتارباەۆتىڭ «وي قازان» دەگەن جيناعىن وقىدىم. ومىرگە دەگەن فيلوسوفيالىق كوزقاراسى، قازاقيلىعى باسىم جىگىت ەكەن.
– حالىق ءسىزدى اكتەر، تەلەجۇرگىزۋشى، سونىمەن قاتار اسابا رەتىندە دە تانيدى. وسى ءۇش سالانىڭ قايسىسى جانىڭىزعا جاقىن؟
– حالىق مەنى اسابا رەتىندە تانىماي-اق قويسا دەر ەدىم… مەن ءۇشىن اسابالىق ونەر ەمەس. اسابالىق تا – ەكىنىڭ ءبىرىنىڭ قولىنان كەلە بەرمەيتىن ونەر دەپ، وسى جول ارقىلى كۇن كورىپ جۇرگەن ادامدار رەنجىمەسىن. تەلەجۇرگىزۋشىلىك تە – مەن ءۇشىن ۋاقىتشا نارسە. بەتىڭنىڭ ءارى كەتكەن سوڭ، ەفيرگە شىعىپ الىپ شوۋ-باعدارلاما جۇرگىزۋگە بولمايدى. سوندىقتان مەن ءۇشىن ەڭ اۋىر دا كۇردەلى، ەڭ قىمبات تا قيماس ساف ونەر – تەاتر.
– «اكتەرگە ەڭ قىمبات اتاق – تانىمالدىلىق»، – دەيسىز. تانىمالدىلىعىڭىزدى ارتتىرىپ، «ەكى جۇلدىزعا» نەگە قاتىسپايسىز؟
– ەگەر تانىمالدىلىعىمدى دارىپتەر بولسام، بۇل باعدارلاماعا قاتىسار ەدىم. ال مەن اكتەر رەتىندە دامىماي جۇرگەن ادام ەمەسپىن. تانىمالدىلىق ءۇشىن بايگەگە ءتۇسىپ، ءوزىم ءۇشىن قىمبات، باعالانباس دۇنيەمدى بىرەۋدىڭ الدىندا ءيىپ بەرىپ، اركىمنەن سىن ەستىگىم كەلمەيدى… مەن ءانشى ەمەسپىن. قارابايىر، قوڭىر عانا داۋىسىم بار. وزىمە عانا جەتەدى. ال قاسيەتتى ساحناعا شىعىپ، بولار-بولماس داۋىسىممەن ءان ايتىپ، مەنى تانىڭدار دەگىم كەلمەيدى. مەن اكتەر بولىپ قالىپتاستىم، تانىلدىم. اكتەر رەتىندە تاريحتا قالعىم كەلەدى.
– «گەنەرال بولۋدى ارماندامايتىن سولدات – سولدات ەمەس» دەگەن. رەجيسسەرلىك سالانىڭ ءدامىن تاتىپ، نە بولماسا عىلىمي اتاق قورعاۋ دەگەن تالپىنىسقا قالاي قارايسىز؟
– بىردە اكەم: «بالام، جالپى، رەجيسسەر بولۋ، دەپۋتات بولۋ، باسشى بولۋ دەگەن ويىڭدا بار ما؟» – دەپ سۇرادى. مەن: «اكە، ءسىز مەنى قاتتى رەنجىتىپ تۇرسىز. بويىمداعى ونەرىم ءالى سارقىلعان جوق. قازىر بويىمدا وت بار، ونەر بار. اكتەرلىكتەن بەرەتىن تۇگىم بولماي، جەر سيپاپ قالعان كەزدە كەتەرمىن»، – دەگەن ەدىم. ءبىلىمدى تەاتردا ءجۇرىپ-اق شىڭداۋعا بولادى. ويتكەنى ءار سومداعان ءرولىڭ سەنى ءبىر ساتىعا كوتەرىپ وتىرادى. اكتەر دە بالامىنەزدى بولۋى كەرەك. عىلىم قۋ مەن اكتەرلىك ءبىر-بىرىمەن قابىسپايدى. كەيىن زەينەتكەرلىككە شىقساق، اكتەرلىكتى زەرتتەپ، جاڭا ءبىر ەرەجە، جاڭا زاڭ ويلاپ تابارمىز، بالكىم. تەك قازىر ەمەس.
– «ەلىم دەيتىن ەر بولسا، ەرىم دەيتىن ەل تابىلادى»… ۇلتشىلسىز با، الدە ءوزدى-وزىنە بولىنگەن رۋشىلسىز با؟
– بەس ساۋساق بىردەي ەمەس. رۋشىل ەمەسپىن. وعان قارسىمىن. اتويلاعان رۋدىڭ وكىلى بولا تۇرىپ، اراسىنان «ايۋاندار» كەزدەسسە، ەلەنبەي جۇرگەن رۋىڭنان ەل نامىسىن تىكتەگەن جاندار دا شىعىپ جاتادى. ۇلتشىلمىن. ەلىمدى قادىرلەيمىن. ات شاپسا، تۇياعىنىڭ ءىزى قالىپ، قۇس ۇشسا، قاناتى تالاتىن مىنا جەر – ءبىزدىڭ جەر. بۇل جەر ءۇشىن مەنىڭ اتام سوعىسىپ، مەنىڭ اتام جانىن بەرگەن! بىزگە مۇرا ەتىپ قالدىردى. قازاق جەرىندە ءجۇرىپ، باسقا ۇلت وكىلدەرىنىڭ تايراڭداعانى دۇرىس ەمەس. ءوز جەرىمىزدە ولاردان ءبىر ساتى جوعارى تۇرۋىمىز كەرەك. سوندىقتان باسقا ۇلت وكىلدەرى قازاق ۇلتىن سىيلاسىن، قادىرلەسىن!
– ەر ازامات ءۇشىن ەڭ باستى ماسەلە نە؟
– باتىرلىق. سوقىر باتىرلىق ەمەس، سانالى باتىرلىق. ەر ازاماتتىڭ بويىندا وتباسىن، ەلىن، جەرىن ساقتاپ، وتانى ءۇشىن وتقا كۇيەتىن ءبىر قايسارلىق بولۋى كەرەك.
– ءبىر ەمەس، ەكى وتباسىن اسىرۋعا شاماڭىز بار ما، ەكى ايەل الۋعا قالاي قارايسىز؟
– قازاق سانىنىڭ ازدىعىن ستاتيستيكاعا قاراپ نەمەسە قازاق قىزدارىنىڭ باسقا ۇلتتارعا كەتىپ جاتقانىن كورىپ، ەكى ايەل الۋ دۇرىس دەپ سانايمىن. دۇنيەگە كەلگەن بالانىڭ تولقۇجاتىندا «قازاق» دەپ جازىلعانى دۇرىس قوي. ال بۇعان «ەكى ايەلى باردىڭ داۋى ۇيىندە» دەپ قورقاقتاعانىم ەمەس، جالپى، ادام رەتىندە ءوزىم دايىن ەمەسپىن. سەبەبى، ءبىز توعىز اعايىندىمىز. اكەم دە ەكى ايەل الماعان، اعالارىم دا وعان قۇمارتپاعان. بولاشاقتا كورەرمىز. «نيكوگدا نە گوۆوري نيكوگدا» دەگەن عوي. مەن ەكى ايەل الامىن دەپ تە، المايمىن دەپ تە ءۇزىلدى-كەسىلدى ايتا المايمىن. سەبەبى، قازىر ءوزىمنىڭ جارىم، وتباسىم ۇنايدى. ونى دۇرىس ساقتاپ، باقىتتى ەتۋ – باستى ماقساتىم.
– قاسيەتتى ونەردىڭ قاراشاڭىراعى – اۋەزوۆ تەاترى جايلى نە ايتاسىز؟
– اۋەزوۆ تەاترىنىڭ باسقا تەاترلارعا ۇقسامايتىن وزىندىك مەكتەبى، تاريحى بار. وسىنداي ونەردىڭ قارا شاڭىراعىندا جۇمىس ىستەيتىنىمدى باقىت سەزىنەم. مۇندا قانشاما ونەر مايتالماندارىنىڭ ماڭداي تەرى تامعان، قانداي اكتەرلەر ءجۇردى! ءاسانالى ءاشىموۆتى كەزىندە ءبىر كورۋدى ارماندايتىنمىن. بۇگىندە ساحنادا وعان ەركەلەيمىن، قۇشاقتايمىن. كەيدە بالا ارمانىمىزدىڭ ورىندالعانىن ۇمىتىپ كەتىپ جاتامىز. باسشىلىق جاساپ وتىرعان ەسمۇحان وباەۆ – كورگەندى كىسى. تەاترداعى ىمىرا-بىرلىكتى وتباسى سياقتى ۇستاپ، ارقايسىسىمىزعا بالاسى رەتىندە قارايدى. بۇل جاعىمپازدانۋ ەمەس، ادام رەتىندەگى كوزقاراسىم. ويتكەنى اكتەردى توبەسىنەن ۇرىپ، قىسىپ ۇستاۋدان ونەر تۋمايدى. ونى ەركەلەتۋ ارقىلى اكتەر شەبەرلىگى شىڭدالادى.
– ءار ۇيانىڭ سىرى وزىنە ايان. تەاتردا دارىنسىز، اداسىپ جۇرگەن اكتەرلەر بار دەپ ويلايسىز با؟
– بۇل ورتاعا ادام تەكتەن-تەك كەلمەيدى. اسپاننان تاس قۇلاسا دا، دىتتەگەن جەرىنە تۇسەدى عوي. كەيدە دارىنسىز اكتەرلەر اداسىپ كەلىپ، تەاتردىڭ قۇشاعىنا ەنە الماي، اقىرىنداپ سىتىلىپ كەتىپ جاتادى. اتتارىن اتاماي-اق قويايىن، جاقىندا عانا ەكى-ءۇش اكتەر ءوز جولىمەن كەتتى. مەن تەاتردان جاستار وداعىنىڭ سىيلىعىن الدىم، تەاتردان ءۇي الدىم، ەڭ باستىسى – «ەڭ ۇزدىك جىل اكتەرى» اتاعىن يەلەندىم. سوندا تەاتردىڭ ىستىق قۇشاعىن سەزىندىم. ال ونەر ورداسىنا كەلىپ، ءوزىن تانىتا الماعان قانشاما اكتەرلەر بار.
– ءسوز سوڭىن مۇقىم قازاقتىڭ دارا تۇلعاسى اباي قۇنانباەۆتىڭ ساۋلەلى سوزىمەن اياقتاساڭىز…
– اباي اتامىز: «ساف سۇلۋ ونەر بىقسىق ويدان تۋمايدى، شىنشىل تازا جۇرەكتەن عانا تۋادى»، – دەي كەلە، «باسەكە نەگە وزاسىڭ دەپ، قۇيىسقاننان الۋ بولماسىن، نەگە قالامىن دەپ، ءوزىڭدى-ءوزىڭ قامشىلاۋىڭ بولسىن. سوندا عانا ءمىن ەمەس!» – دەيدى. مىنە، بىزگە ايتىلعان ءسوز – وسى!
اڭگىمەلەسكەن
ارداق
يمانبەكقىزى،
«D» «وبششەستۆەننايا پوزيتسيا»
(پروەكت «DAT» № 42 (79) وت 24 نويابريا 2010 گ.
