قازاق ەلىنىڭ «مىڭ ءولىپ، مىڭ تىرىلگەن» تاريحىندا جان الىسىپ، جان بەرىسكەن جويقىن سوعىستار مەن حالىقتىڭ جاعدايىن قيىنداتقان نەبىر سۇراپىل وقيعالار از بولعان جوق. بىراق سولاردىڭ بارىندە XX عاسىردىڭ وتىزىنشى جىلدارىنداگى الاپات اشارشىلىق كەزىندە ورىن العان اسا زور ادام شىعىنى «اقتابان شۇبىرىندى، القاكول سۇلامادان» دا بىرنەشە ەسە اسىپ تۇسكەن.
«1932-1933 جىلدارى مەن جۋالىدا مۇعالىمدىك قىزمەتتى اتقارىپ، بالالارعا اراب توتە جازۋىنان ساباق بەرىپ ءجۇردىم. ءبىر جولى ادامنىڭ جانى تۇرشىگەتىن سۇمدىق وقيعانىڭ كۋاسى بولدىم. بوسقىنداردىڭ ىشىندە ءبىر پىسىقتاۋ كەلگەن جىگىت قويدىڭ قارنىنا ادامنىڭ مايىن قۇيىپ الىپتى. ول ولگەن ادامداردىڭ قارنىن جارىپ جىبەرىپ ءىش مايىن شىجعىرىپ قارىنعا قۇيىپ العان. ادامنىڭ مايى قويدىڭ ءىش مايىنداي توڭباي، سول سۇيىق كۇيىندە تۇرا بەرەدى ەكەن. سويتسە، ءبۇل اشىققان ادامعا كۇش-قۋات بەرەتىن بولسا كەرەك. ولگەن ادامنىڭ ەتى جارامسىز، از عانا ۋاقىتتىڭ ىشىندە تەز بۇزىلادى. جارامدىسى وسى - ءىش مايى. بايقاماعان ادام اشتىق ابدەن شىڭىنا جەتكەن ادام دى العاش كورگەندە باعۋى كەلىسكەن ءالدى ادام ەكەن دەپ قابىلدايدى. الايدا بۇل - دەنەنىڭ بورپىلداپ، كىلكىلدەپ، ءىسىنىپ كەتۋى... وسىنىڭ ءبارىن ءوز كوزىممەن كوردىم»، - دەپ امانبەك اقساقال اڭگىمەسىن ءبىر اۋىز سوزبەن تۇيىندەدى.
(امانبەك بايدالىۇلى قاريانىڭ ەستەلىگى،
«اۋليە-اتا وڭىرىندەگى اشارشىلىق» كىتابىنان)
