تۋعان جەر ادام ومىرىندە كيەلى ورىن الادى. وسى جەر ونى وتكەنىمەن جانە بولاشاعىمەن بايلانىستىرادى. اتا-بالارىمىز نايزانىڭ ۇشىمەن، بىلەكتىڭ كۇشىمەن ساقتاپ بىزگە امانات ەتىپ قالدىرعان اسىل قازىنانى كوزىمىزدىڭ قاراشىعىنداي ساقتاۋىمىز قاجەت. جىراۋلار جىرلاعان، اقىندار ولەڭ ارناعان، سۋرەتشىلەر سۋرەت ارقىلى تۋعان جەردىڭ اسەمدىگىن، ولار ءۇشىن اسا قىمبات ەكەندىگىن كورسەتۋگە تىرىسقان. تۋعان جەرىمىزدىڭ توپىراعى، اسقار تاۋلارى مەن وزەن-كولدەرى، دالاسى وتە قاجەت ەكەنىن، سول ءۇشىن تۋعان جەرىمىزدى قۇرمەتتەۋ، قورعاۋ ءبىز ءۇشىن مىندەت ەكەنىن ەستەن شىعارماۋىمىز قاجەت. ءبىر ءسات كوزىمىزدى جۇمىپ تۋعان جەرىمىزدى ويعا الاتىن بولساق، ەڭ الدىمەن اتا-انا، باۋىرلارىمىز جانە دوستارىمىز ەسكە تۇسەدى. سەبەبى تۋعان جەر ول ادامنىڭ شاعىن وتانى. سامال جەلىمەن، بالالىق شاقتاعى ەستەلىكتەرىمەن، اتا-اپالارىنىڭ قىزىقتى اڭگىمەلەرىمەن بايلانىستىرادى. حالىقتا «تۋعان جەردىڭ جۋسانى جۇپار»، – دەپ بەكەردەن ايتىلماعان. ءاربىر تاس، ءاربىر گۇلى، ءبارى-ءبارى ادام ءۇشىن ىستىق بولىپ تۇرادى. سونىمەن قاتار بابالارىمىز قالدىرعان تۋعان جەرگە بايلانىستى كەرەمەت ماقالدار كوپ. حالىق دانالىعىنىڭ ۇرپاقتى تاربيەلەۋدە بەرەر ءمانى وتە زور. سول ماقالداردىڭ بارلىعى تەك تۋعان جەردى قۇرمەتتەۋگە، قاستەرلەۋگە، قورعاۋعا، وتاندى سۇيۋگە ارنالعان. توقسان اۋىز ءسوزدىڭ توبىقتاي ءتۇيىنى تۋعان جەرگە دەگەن ىستىق ماحاببات «مەن – قازاقپىن»، «تۋعان جەرىمدى سۇيەمىن» دەيتىن ءاربىر ادامنىڭ ساناسىندا، ويىندا بولۋى كەرەك.
سوندىقتان «ادىرنا» ۇلتتىق-ەتنوگرافيالىق بىرلەستىگى ۇيىمداستىرىپ جاتقان «تۋعان جەر» جوباسىنا قاتىسۋعا شاقىرامىز. جوبا اياسىنداعى بارلىق ءىس-شارالار ازاماتتىق باستامالاردى قولداۋ ورتالىعىنىڭ قولداۋىمەن وتەدى.
سىمبات جۇلدىزباي
