پالەنباي اراپ مەملەكەتتەرى بار، باستارى بىرىكپەيدى دەپ ايىپتاپ جاتىر ءبىزدىڭ قازاقتار. ولاردى قايتەمىز دەيمىن دە، ءبىر ەلدە تۇرىپ، بارى-جوعى ون ءۇش ملن قازاقتىڭ باسى بىرىكپەيدى. ەگەر تابان استىنان بىرىگىپ كەتسەك بار عوي، ءتىل ماسەلەسى ءبىر-اق جىلدا شەشىلەر ەدى.
ءار قازاق مەن بالامدى قازاقشا وقىتامىن دەپ تۇرىپ السا، ۇكىمەت نە ىستەي الار ەدى، كونەدى عوي، باسقا قولىنان نە كەلەدى. ول سەكىلدى جاقپاعان بيلىكتى دە، باسقانى دا ورنىنا قويار ەدى-اۋ!
بىراق سول بىرلىك ارمان بولىپ تۇر عوي.
باياعى قازاق ءبىلىمسىز بولدى، اڭعال بولدى دەيمىز، ەندىگىمىز نە؟
بالامىزدى ءوز تىلىمىزدە وقىتۋعا سانامىز، ۇياتىمىز، نامىسىمىز، ءبىلىمىمىز جەتپەيدى. بىراق ءوزىمىزدى اقىلدى سانايمىز. ال، كانەكي، ءبىر كەزدەگى شونا اعامىز سەكىلدى بالالاردى كەلەسى جىلدان باستاپ قازاقشا وقىتايىق دەپ ەل بولىپ ۇگىت جۇرگىزەيىكشى. ءوزىن قازاقپىن دەگەن ۇلتشىل ادام ون وتباسىعا ۇگىت جۇرگىزسىن. ەلەۋسىز عانا نارسە عوي، بىراق ناتيجەسى كەرەمەت بولۋى مۇمكىن. كۇرەسەتىن ەڭ ۇلكەن ماسەلە وسى عوي، اعايىندار.
نۇرتاي ەرنازار
