ەسەنتەمىر بولەندى اساۋ شەشەن قوناققا شاقىرىپ وتىرىپ:
– ە، بولە! سىزدەن ءبىر-ەكى اۋىز ءسوز سۇرايىن، رۇقسات پا؟ – دەپتى.
– ە-ە، شىراعىم، سۇرا! – دەپتى بولەن.
– قۇدايدىڭ بەرگەنى، ۇيدەن قوناق كەتپەيدى. ءبىرى كەتسە، ءبىرى كەلەدى. بىرەۋلەرى ءبىر كەلمەيدى، بىرنەشە كەلەدى. وسىلاردى كەلىنىڭىز كورىپ: «مىناۋ تاعى كەلە جاتىر ما؟» – دەيدى. بۇل نەتكەنى؟ – دەپتى اساۋ.
– ول – كەلىننىڭ ىرىسى كەتكەنى، – دەيدى بولەن.
– اۋىلدىڭ جاس بالالارى كارى قوناقتى جاقتىرمايدى، سونى كۇتۋدەن ەرىنەدى. «وسى شالدارعا نە جوق، قىدىردى، جەدى، ءبىرسىپىرا قىزىقتى كوردى، ەندى ۇيلەرىندە جاتسا قايتەدى؟» – دەيدى. بۇل نەتكەنى؟
– ول – بالالاردان ەرىك كەتكەنى.
– بولە! «قوناق – قوڭسى» دەيدى قازاق. قوناق دەگەن كىم، قوڭسى دەگەن كىم؟
– قوناق دەگەن – مىنا مەن، جىلىنا ءبىر رەت شاقىرۋمەن كەلەمىن. قوڭسى دەگەن – مىنالار، – دەپ اينالاداعى كىسىلەردى كورسەتەدى. پالەننىڭ ۇيىنە پالەن كەلىپتى، بارىپ امانداسايىق دەپ كەلەدى.
– ال بولە! قوناق نەشە ءتۇرلى بولادى؟
– قوناق ءتورت ءتۇرلى بولادى:
ارنايى قوناق،
قۇدايى قوناق،
قىدىرما قوناق،
قىلعىما قوناق.
ەندى بولەن اساۋدان:
– جىگىتتىڭ نەشە جۇرتى بار؟ – دەپ سۇرايدى.
– جىگىتتىڭ ءۇش جۇرتى بار دەپ ويلايمىن، — دەيدى اساۋ:
قايىن جۇرتى – ءمىنشىل،
ءوز جۇرتى – كۇنشىل،
ناعاشى جۇرتى – سىنشىل.
سوڭدا بولەن:
– جىگىتتىڭ ءتورت جۇرتى بولاتىن ەدى، بىرەۋىن تاستاپ كەتتىڭىز.
ول – ەلىنىڭ ازاماتى. بارىنەن دە ارتىق سول ەدى-اۋ! – دەپتى.
