ادام جاسى كەلگەن سايىن تiرشiلiكتە كورگەن-بiلگەنi مەن وقىعان-توقىعانىن، iلگەنi مەن بiلگەنiن، جىلداپ جيعان ابىروي-بەدەلiن كەزi كەلگەن ۋاقىتتا جاقسى بiر قاسيەتكە، جاقسى قارتايۋعا باعىتتاعانى ءجون. ياعني، ول اۋلەتتiڭ، ەلدiڭ اقساقالى بولۋعا دايىندالۋى كەرەك.
جىل وتەدi, جاس ۇلعايادى. سونشاما ۋاقىتتىڭ iشiندە ءجۇرiپ وتكەن iزiڭدi جاڭا بۋىن، تولقىن-تولقىن بولىپ جەتكەن جاس ۇرپاق باسادى. كۇنi كەشە ءوزiڭ قولىنان جەتەلەگەن جاس بالا جiگiت بولىپ، ەلگە، حالىققا پايدامدى تيگiزسەم دەپ تالاپ ەتەدi. سوندا ول كiمنەن ۇلگi الىپ، كiمنەن اقىل سۇرايدى؟ ارينە، اعادان، اقساقالدان ونەگە الادى. سوندايدا، جاستىڭ قۇرمەتiنە، جاستىڭ تالابىنا لايىق بولعان، دايىن بولعان جاقسى.
جاسى ۇلكەن ادام قوعامنىڭ وزگەرگەنiن مويىنداماي، كۇنi كەشە ءوزi ءومiر سۇرگەن زاماننىڭ دەڭگەيiمەن، ءوزi قىزمەت ەتكەن قوعامنىڭ، سول كەزدەگi ساياساتتىڭ تالابىنان شىعا الماي، كەشەگi جەتكەن جاماندى-جاقسىلى بەدەلi مەن كورگەن-بiلگەنiن كولدەنەڭ تارتىپ، «مەنi ءبارi سىيلايتىن. سوندىقتان، سەندەر دە جاسىمنىڭ ۇلكەندiگiن، ساقال-شاشىمنىڭ اعىن قۇرمەتتەۋلەرiڭ كەرەك» دەگەن سياقتى ورىنسىز مiندەتسۋدەن اۋلاق، اباي بولعانى دۇرىس. ءۇي-iشi مەن بالا-شاعا، نەمەرەلەرiنە ازار ادام اۋىل-ايماق، ەل iشiنە دە قادiرسiز.
ساقال-شاشى اقىلدىڭ تولعاندىعىنان ەمەس، مەزگiلدiڭ وتكەنiنەن، ۋاقىتتىڭ تابىنان اعارعان، قاريالىققا جەتە الماي قارتايعان كiسiنi «قولى كوتەرە الماعان شوقپاردى بەلiنە بايلاپتى» دەسە دە بولار.
