قازاق ونەرىندە "اگۋگاي" دا، "يليگاي" دا، "داريعاي" دا، ءتىپتى ء"الاۋلاي" دا بولدى. ال ء"داريداي" بىرەۋ-اق. ونى اقىننىڭ ءوزى ءاۋ دەگەندە-اق ەندى قايتىپ ۇمىتپايتىنداي ەتىپ زەردەڭە قۇيىپ بەرەدى. جاس كەزىمىزدە اقىن اعامىزدى الماتىنىڭ الىپ ساحناسىنان كوردىك. ول كەزدە ءوزى دە ونشا جاسامىس ەمەس-ءتى. ءدۇيىم جۇرتتىڭ الدىندا باقسىداي ويناپ وتىردى. بىراق، ءسوزى سۇبەلى، ويى ورالىمدى، تالعامى تەرەڭ، تولعامى تاعىلىمدى، بەرەكەلى باقسى ەدى. دەگەنمەن، دومبىراسى وزىنە ونشا باعىنا قويمايدى ەكەن. اتتەگەن-اي، قارا ءسوزدى قۇيىنداي ويناتقاندا، ءالى كۇنگە دەيىن ەكى شەك پەن توعىز پەرنەنى يگەرە الماعان نەسى ەكەن دەگەنبىز ىشتەي... ءبارىبىر سول جىلداردا مۇقاش سەيىتقازينوۆتىڭ بولمىس-ءبىتىمى ايتىس ونەرىندەگى ەرەكشە قۇبىلىس رەتىندە كوكەيىمىزدە جاتتالىپ قالدى.
تىلدەسۋدىڭ ءساتى تۇسپەپتى. ءتىپتى امانداسىپ تا كورمەپپىز. الايدا، جانىمىز جاقىن، ويىمىز ورايلاس. "ۇلىتاۋدا ۇلار ءجۇر كوزگە تۇسپەي، سول ۇلاردىڭ قاسىندا ءبىر اقىن ءجۇر", - دەپ، سەرىك اقسۇڭقارۇلى جىرلاعانداي، ۇلىتاۋدىڭ ۇلىلىعى مەن جەزقازعاننىڭ جىلىلىعىنىڭ بۇگىنگى ءبىر ولشەمى وسى مۇقاش اعام سەكىلدى كورىنەدى ماعان...
جۇرەگىمە جۇك ارتىپ،
اقىن بولدىم نەسىنە؟! -
دەپتى ول بىردە. سول جۇرەكتى قوزعالىسقا كەلتىرىپ تۇرعان دا اقىندىعىڭىز ەمەس پە؟!
سامعاي بەر، ساپارلاي بەر، سوعا بەر، ءداريداي-جۇرەك!
تۋعان كۇنىڭىز قۇتتى بولسىن، اعا!
باۋىرجان ومارۇلى
