ءسىز دە اتتاندىڭىز ارامىزدان، ءابساتتار اعا! ەلدىڭ تۇعىرلى تۇلعاسىنا اينالىپ ەدىڭىز. ۇلتىمىز بەن جۇرتىمىزدىڭ وزىڭىزگە دەگەن قۇرمەتى بولەك ەدى. «جۇزىندە تۇر جىلىلىق، كورگەن ەمەس قۇبىلىپ، ۇستانىمى – ۇلاعات، ۇيعارىمى – ۇلىلىق» دەپ ازاماتتىعىڭىزدى ارداق تۇتار ەدى.
«قاي ەلگە دە جەرسىنەر، قاناعاتىن ەنشىلەر. تىلەۋلەسى – تىلشىلەر، ءتالاباسى – ەلشىلەر» دەپ ۇستازدىعىڭىزدى ۇلىقتار ەدى. «قولىندا مول دەرەگى، بولسا جۇرتقا كەرەگى: ءفارابيدىڭ ءبىر ەمەس، ءجۇزىن تاۋىپ بەرەدى» دەپ عالىمدىعىڭىزدان عيبرات الار ەدى. «جىگەرىڭدى جانيدى، بارعان جەرى داميدى. باتىسىمدى باعالاپ، شىعىسىمدى تانيدى» دەپ قايراتكەرلىگىڭىزدى قادىرلەيتىن ەدى. ەرەن ەڭبەگىڭىزدى ەلەيتىندەردىڭ ەسەبى جوق-تى. عالامات ىزدەنىسىڭىز ارقىلى 30 فارابي، 10 كەردەرى، 33 سايرامي، 17 تۇركىستاني، 51 تارازي رۋحاني قازىنامىزعا قوسىلىپ ەدى.
ابزال ازامات. ۇلاعاتتى ۇستاز. عيبراتتى عالىم. قارىمدى قايراتكەر. قىسقاسى، قازاق ەلىنە ءدىنباسى بولعان ارداقتى اعامىزدىڭ ءتورت قۇبىلاسى تۇگەل ەدى. ەدى... ەدى..
باقۇل بولىڭىز، الەمى بولەك ابەكەم! الدىڭىزدان جارىلقاسىن، اعا!
(سۋرەتتى تۇسىرگەن ايتجان مۇرزانوۆ، الماتى، 2007 ج.).
باۋىرجان ومارۇلى
