ايەلدەر اي!
ايەلدەر-اي!
ايەلدەر!
قاندايسىڭ؟!
ادەمى بوپ كەتىپسىڭ عوي ارقايسىڭ.
بىرەۋ جەرىپ تۇرسا-داعى قالمايسىڭ،
بىرەۋ ءسۇيىپ تۇرسا-داعى بارمايسىڭ.
ايەلدەر-اي!
ءايايلار-اي، قاندايسىڭ؟!
ايەلدەر-اي!
ءايايلار-اي، قۋلار-اي،
جانارلاردىڭ جاۋىن الىپ تۇرعانى-اي!
بىلە تۇرا بۇيرەكتەرىڭ بۇلك ەتىپ،
كەتەسىڭدەر تىڭداي تۇرا، تىڭداماي.
ايەلدەر-اي!
ءايايلار-اي، قۋلار-اي!
...ايەلدەردى ەركەكتەردەن كوپ دەيدى.
ويباي،
ويباي!..
بولا بەرسىن كوپ، مەيلى!
ايەل دەگەن ادەمى عوي، ادەمى،
ادەمىلىك بىزگە كوپتىك ەتپەيدى...
مۇقاعالي ماقاتاەۆ
ايەل
قاي جەردە، مەيلى، قاي ەلدە،
الەمنىڭ ءمانى - ايەلدە.
مىقتىمىن دەسەڭ ويىڭدى،
ايەلگە بارىپ دالەلدە.
ايەلسىز ايتپان ءاندى مەن،
ايەلمەن ءدامدى اڭگىمەم.
سۇيكىمدى بولساڭ شىنىمەن،
ايەلىڭ ءسۇيسىن الدىمەن.
ايەلگە ءمالىم كوپ سىرىڭ،
سۇرىنسەڭ - ايەل دەپ ءسۇرىن.
حالىققا سىيلى بولمايسىڭ،
ايەلگە بولساڭ جەكسۇرىن.
ايەلسىز قوندى باق قاشان،
ايەل دەپ تۇستىك وتقا سان.
الەمنىڭ ءتىلىن تاپپايسىڭ،
ايەلدىڭ ءتىلىن تاپپاساڭ!
انانىڭ سورىپ ەمشەگىن،
باسىلعان تالاي كەلسەگىڭ.
بادىك بوپ ءومىر كەشەسىڭ،
بەرمەسە ايەل جەنشەنىن.
بولماسىن ايەل نازالى،
بولماسىن ايەل جازالى.
كەۋدەسىن قاققان تالايدىڭ،
ايەلدەن بولعان اجالى!
ايەلدەن ىستىق وت بار ما؟
ايەل دەپ تۇستىك كوكپارعا.
قارعاعىڭ كەلسە بىرەۋدى،
ايەلىڭ ءولسىن دەپ قارعا.
ايەلمەن قۇنىڭ ولشەنەر،
قۇدايدان كەيىن سول - شەبەر.
باقىتتى سەن دە بولمايسىڭ،
ايەلىڭ سورلى بولسا ەگەر.
سىرىڭدى سوعان اشاسىڭ،
ءشولىڭدى سودان باساسىڭ.
ادامنىڭ كۇنى - ايەلمەن،
ايەلدەر ماڭگى جاساسىن!
ءجۇرسىن ەرمان
ايەل-انا
كەلە جاتقان كەلەشەككە نىق باسىپ،
جەر بەتىندە ەرلەرمەنەن جۇپتاسىپ.
ومىرىمە ولمەس رۋح اكەلگەن –
ەي، ايەلدەر!
تىرشىلىكتىڭ تۇتقاسى!
ايەل – انا،
ايەل – دانا،
ايەل – باق.
قارسى كەلسە باس يەمىن ايالداپ.
قاسيەتىن از ۋاقىتتىڭ ىشىندە
ايتىپ بەرۋ مۇمكىن ەمەس بايانداپ.
ءوتىپ بىرگە تالاي اسۋ، بەلدەردەن،
ءسابي – الەم، اق بەسىككە تەربەلگەن.
ول كەشەگى جاۋگەرشىلىك زاماندا
اتقا ءمىنىپ اتوي سالعان ەرلەرمەن.
جاراتىلعان اق ماحاببات جار ءۇشىن،
ۇرپاقتارى ارداقتاعان ءار ءىسىن
ادامزاتتىڭ ارداعىنا اينالعان،
ايەل – ارىم،
ايەل – ءنارىم،
نامىسىم!
ايەل دەسەم – يىگەندەي جەر ءتوسى،
اق جاۋلىقتى الاتاۋدىڭ وركەشى
ديدارىنا كۇننىڭ نۇرىن سىيعىزعان،
ايەل – بۇكىل ادامزاتتىڭ ەركەسى.
ايەل دەسە – قارا تاسقا ءتىل بىتكەن،
ايەلدەردىڭ جۇرەگىندەي گۇل بىتكەن.
بۇل دۇنيەدە
ەگەر ايەل بولماسا –
ەشبىر ءۇمىت ەتپەس ەدىم تىرلىكتەن.
تاريحتىڭ ارعىسى مەن بەرگىسى،
اۋەلدەن-اق، حالىق سىيى، ەل كۇشى.
اۋەلدەن-اق سۇلۋلىقتىڭ سيمۆولى،
اۋەلدەن-اق اسەمدىكتىڭ بەلگىسى.
تىرشىلىكتە تەرەڭ جايعان تامىرىن،
اياماعان اي مەن كۇننىڭ جارىعىن.
اقيقاتقا شولىركەسەم، شولدەسەم،
ايەل – مەنىڭ جارىلقاۋشى، ءتاڭىرىم.
وي ءتۇسىرىپ،
ساۋلە بەرىپ ساناعا،
اينالدىڭ سەن سايا – مەكەن، پاناعا.
تىرشىلىكتى ۋىسىندا ۇستاعان
ايەل – ماڭگى جاراتىلىس!
جەر – انا!
سەرىك تۇرعىنبەك
ايەلدەردىڭ مەرەكەسى ەكەن عوي
بۇگىن دالام كۇندەگىدەن بوتەن عوي،
بۇگىن عالام جىلىلىققا مەكەن عوي.
بار سۇلۋلىق نەگە تۇنىپ تۇر دەسەم،
ايەلدەردىڭ مەرەكەسى ەكەن عوي.
بۇگىن جىرىم توگىلىپ تۇر نوسەردەي،
جازىلماسا جاندى جارىپ كەتەردەي.
قالام نەگە الا قاشىپ تۇر دەسەم،
ايەلدەردىڭ مەرەكەسى ەكەن عوي .
ەسىرىكتە وتىر كەۋدە كوتەرمەي،
ناۋقاسىڭ دا ءۇنسىز جاتىر جوتەلمەي.
مىناۋ تىرلىك كىمگە ءيىلىپ تۇر دەسەم،
ايەلدەردىڭ مەرەكەسى ەكەن عوي .
اۋەلى ءيتى ۇرمەي قالدى اۋىلدىڭ،
سالەمى دە تۇزەلىپتى باۋىردىڭ.
بار شاتتىقتىڭ كىلتى قايدا دەسەم مەن،
قولىندا ەكەن ايەل دەگەن قاۋىمنىڭ.
ايازدا جوق جاندى قارىپ كەتەردەي،
كوكتەم كەلدى جانىڭ ەرىپ كەتەردەي.
تىرلىك نەگە جاردى دەسەم بۇرشىگىن،
ايەلدەردىڭ مەرەكەسى ەكەن عوي.
جانىم بۇگىن جايلاۋىنا كوشەردەي،
كوڭىل كۇلدى تۇيىنشەگىن شەشەردەي.
كەتتىم دەسەم نەگە سونشا شەشىلىپ،
شەشەلەردىڭ مەرەكەسى ەكەن عوي.
شىرتىلداۋشى ەك بۇرىن ءسوزدى كوتەرمەي،
بۇگىن مىنەز بال ارالاس شەكەردەي .
جانىم نەگە نازىك تارتىپ تۇر دەسەم،
نازىكتەردىڭ مەرەكەسى ەكەن عوي.
ايەلسىز ءۇي ايەلسىز كۇن بەكەر عوي،
ايەلمەنەن الەم سۇلۋ ەكەن عوي.
ادام بىتكەن اڭساپ جۇرگەن جىلىلىق،
ايەلدەردىڭ قاباعىندا ەكەن عوي.
سويلەڭدەرشى ايەلگە اشۋ كوتەرمەي،
بۇگىن،مىنە، مەرەكەسى ەكەن عوي.
ايەل كىم دەپ اقىلسىز ءسوز باستاما،
ءبىرى قىزىڭ، ءبىرى جارىڭ، ال بىرەۋى شەشەڭ عوي.
مۇقاعالي ماقاتاەۆ
بىلمەستىك...
ادەمى دە ەكەندىگىن بىلەدى،
اقىلدى دا ەكەندىگىن بىلەدى،
بىلسە داعى، بىلمەگەندەي جۇرەدى.
وعان بىرەۋ عاشىقتىعىن بىلەدى،
سول ءبىر جاننىڭ جاسىقتىعىن بىلەدى،
بىلسە داعى، بىلمەگەندەي جۇرەدى.
كوزدەرىنىڭ كۇن ەكەنىن بىلەدى،
ەرىنىنىڭ گۇل ەكەنىن بىلەدى،
بىلسە داعى، بىلمەگەندەي جۇرەدى.
عاشىق جاننىڭ كىم ەكەنىن بىلەدى،
سەزىمىنىڭ شىن ەكەنىن بىلەدى،
بىلسە داعى، بىلمەگەندەي جۇرەدى.
جاز ءوتىپ، كۇز كەلەتىنىن بىلەدى،
كۇزدە گۇلدەر سەمەتىنىن بىلەدى،
بىلسە داعى، بىلمەگەندەي جۇرەدى…
ەرلان ءجۇنىس
قازاق قىزى
ءتوزىمىڭدى بەرسە سەنىڭ تەمىرگە،
تەمىردىڭ دە تۇگى كەتپەس كومىرگە.
قازاق قىزى،
قايران قازاق ايەلى،
نە كورمەدىڭ،
نە كورمەدىڭ ومىردە؟!
قىزدى قاتار قويماسا دا ۇلمەنەن،
ازامات پا قادىرىڭدى بىلمەگەن!
اق جاۋلىقپەن وراپ التىن باسىڭدى،
وتپەن كىرىپ،
شىعىپ ءجۇردىڭ كۇلمەنەن.
جۇمساعانمەن زامان سەنى كۇڭ ساناپ،
جاماننان دا الا ءبىلدىڭ مىڭ ساباق.
ءجۇن ءيىرىپ،
كىلەم توقىپ ورنەكتى،
شەكپەن تىكتىڭ،
كيىز باستىڭ
ءجۇن ساباپ.
تاۋلىك بويى المايتۇعىن جىر تىنىم،
تويدا تىنىش ءوتتى مە ەكەن ءبىر ءتۇنىڭ.
ءۇيدىڭ عانا جىرتىعى ەمەس،
تۋىستىق،
دوستىقتىڭ دا سەن جامادىڭ جىرتىعىن.
كوك مايسادا قاننىڭ بۋى بۇرقىراپ،
كىسىنەسە يەسىز تۇلپار شۇرقىراپ،
اراسىنا اعايىننىڭ كەكتەسكەن
قاي كەزدە دە ءوزىڭ ءتۇستىڭ شىرقىراپ.
تاعدىر سەنىڭ جيعىزبادى ەسىڭدى،
ءتوزىم ساۋىت تاۋقىمەتتەن تەسىلدى.
جاۋعا شاپتىڭ ازاماتتىڭ جانىندا،
جىبەكپەنەنت ارتىپ تاستاپ ءتوسىڭدى.
قۇم استىندا،
سۋ استىندا ءبىر قالاڭ،
تاريح ءبىزدىڭ جۇمباعى كوپ شىرعالاڭ.
شۇكىر دەدىڭ جاۋدان كەيىن،
قوينىڭدا
امان قالسا ون بالاڭنان ءبىر بالاڭ.
قىر قازاعىن قىرعانيكەزدە
وقالى
شاپان كيگەن بۇقارا مەن قوقانىڭ،
مۇراگەرسىز قالماسىن دەپ
شالىڭا
ءوز قولىڭنان الىپ بەردىڭ توقالىن.
كولدەي كورىپ ماحابباتتىڭ تامشىسىن،
كۇتىپ ءوتتىڭ جاقسىلىقتىڭ جارشىسىن.
ەگەر ءبىر اي كورىنبەسە ساعىندىڭ
كۇيەۋىڭنىڭ ءوزى تۇگىل قامشىسىن!
جولىن كەسپەس قايناعانىن، اعانىڭ،
سەن ءبىر گۇلى، سەن ءبىر كۇنى دالانىڭ.
كىتاپسىز-اق
وقىدىڭ سەن كىتاپتاي
اتا-انانىڭ قاسى مەنەن قاباعىن!
تىنىشتىققا كەپتىرە الماي تەرلىگى،
ءوتتى-كەتتى،
ءوتتى-كەتتى، شەرلى كۇن.
وزدەرىڭنىڭ باستارىڭدا
قازاقتىڭ
جازىلماعان ازابى مەن ەرلىگى!..
قادىر مىرزا-ءالي
داريعا، سول قىز
وڭىمدە مە ەدى،
تۇسىمدە مە ەدى،
كورىپ ەم عوي ءبىر
ارمانداي قىزدى…
ءبىر نازىك ساۋلە
كۇلىمدەپ ەدى،
سۇراپىل سوعىس
سوقتى دا بۇزدى.
ساپىردى داۋىل،
تەبىرەندى تەڭىز،
تۋلادى تولقىن،
شايقالدىى شىڭ-قۇز.
قىپ – قىزىل ءورتتىڭ
ىشىندە ءجۇرمىز،
قايدا ەكەن، قايدا،
داريعا، سول قىز؟!
وق ءتيدى كەلىپ،
قايراتىم كەمىپ،
بارامىن ءسونىپ،
كەلمەيدى ولگىم!
تۇرعانداي سول قىز
جانىما كەلىپ،
تالپىنا بەردى
قايران جاس كوڭىلىم!
بارامىن ءسونىپ،
بارامىن ءسونىپ،
جۇتار ما مەنى
مىنا سۇم سوعىس؟
ارمانىم بار ما
ولسەم ءبىر كورىپ،
قايدا ەكەن، قايدا،
داريعا، سول قىز؟!
«كەلمەيدى ولگىم،
كەلمەيدى ولگىم!
قايراتىم قايدا،
كەلشى وسىندايدا»،-
دەدىم دە تۇردىم،
جۇگىرە بەردىم،
قولىمدا نايزا
شاعىلىپ ايعا.
جەڭدىك قوي جاۋدى،
ارمان نە، قۇربىم!
كۇركىرەپ كۇندەي
ءوتتى عوي سوعىس.
كەلەمىن قايتىپ،
ولەڭىمدى ايتىپ…
قايدا ەكەن، قايدا،
داريعا، سول قىز!
قاسىم امانجولوۆ
قىز مۇراتى
شاڭىراققا قىز كەلسە ىرىس كەلەر،
قىزدار، قىزدار، جولدارى جىڭىشكەلەر.
كەلىن بولىپ، كورمەگەن جەرىن كورىپ،
ءبىر تۋماعان جۇرتىن دا تۋىس كورەر.
تون پىشەتىن، تەرى يلەپ قاراكولدەن،
قايران، ءبىزدىڭ قىزدار-اي، انا كورگەن.
جىگىتىنە قازاقتىڭ لايىقسىڭدار،
اناسىنىڭ اق ءسۇتىن ادال ەمگەن.
قىزدار، قىزدار، بالسىڭدار، شەكەرسىڭدەر،
مۇراتتارىڭ كەتۋ مە؟ كەتەرسىڭدەر!
قىرىق ۇيدەن تيىلىپ جۇرسەڭدەر دە،
ەلدىڭ كوركى وزدەرىڭ ەكەنسىڭدەر.
ءبىزدىڭ قازاق دانىشپان ءومىر كورگەن،
قوناق قىلىپ قىزىنا ءتورىن بەرگەن.
قالىڭمالسىز تەڭىنە تەگىن بەرگەن،
قۇدا بولماي مىڭ جىلدىق - كورىنگەنمەن.
قىزدىڭ قىرىق جانى بار، ارى جالعىز،
اردان اتتاپ كەتپەگەن ءسارۋار قىز.
قىز دەگەن - ۇلت، قورعاساق ۇلتىمىزدى،
ۋىزىنا انانىڭ جارىعانبىز!
ەرشات قايبولدين
اقىن ايەل
باسقا ايەلدە باسقا ارمان، باسقا مۇرسات،
وتىرادى اسىقپاي اڭگىمە ايتىپ.
ال مەن ءۇشىن ءاربىر كۇن — قاس-قاعىم ءسات،
ەركىندىككە ەنبەيمىن ەندى قايتىپ.
بار بەينەتى اقىننىڭ ءجۇر مە وتەلىپ،
گۇلدەي نازىك كوڭىلىمدى كىم ەسكەرگەن.
ءبىر جەڭىلىس، ءبىر جەڭىس، ءبىر قاتەلىك...
قاجىدىم بۇل قارۋسىز كۇرەستەردەن.
كۇتۋسىز دەۋ سابيلەر، گۇلدەرىم دە،
ايەل ءۇشىن اقىندىق — ەرەك سىناق.
ءوز ءىسىمدى ۇلگەرمەي جۇرگەنىمدە
حات جازادى كوبىسى كومەك سۇراپ.
ۋاقىتتاعى مازاسىز ءار ماعىنا
ۋايىم بوپ جەتەدى قازىر ماعان.
بىلەم ماعان ەشكىمنىڭ ارمانىنا
قوڭىل بولمەي وتىرۋ جازىلماعان؟
ءىس تابامىن قينالىپ بۇلاي ءۇنسىز،-
اياعاننان ازىرشە سىر ۇقپاي ەل؟
مەن دە ودان دا بولمادىم ۋايىمسىز،
پارىقسىزداۋ، ادەمى، قىلىقتى ايەل.
كوپ كۇرسىنىپ وتىرام نە تۇندەردە،
قۋانىشتىڭ الىستاپ ءانى كەرىم.
ويعا ورالىپ جالعىزدار، جەتىمدەر دە،
تىنىشىمدى الادى ءبارى مەنىڭ!
قاباعىمدى قانداي كۇش اشار مىنا،
جاقسى كەشتىڭ كەرگەن جوق ءشارباتى ۇناپ.
جۇرگەندەيمىن ايەلدىڭ باسى ورنىنا
كىشىرەيگەن جەر شارىن ورناتىپ اپ.
ءتاتتى ۇيقىعا جىبەرمەي داۋىلداي ءتۇن،
ولەڭ ىزدەپ وتىرام بۇرىشتا انا.
الەمدەگى ومىرمەن اۋىرمايتىن
جاندار ۇيىقتاپ جاتىر-اۋ تىنىش قانا.
وتىرعاندا مازاسىز عاشىقتاي تىم
مازاسىزدىق ءسات سايىن جانىمدا ۇدەي،
جيىن-تويدان قايتۋعا اسىقپايتىن
ايەل بولعىڭ كەلەدى كادىمگىدەي.
كادىمگىدەي جاقسى ايەل بولۋ قيىن.
جىر ىزدەيدى جۇرەگىم، قولىم، ميىم.
قىس پا، جاز با، بىلمەيمىن ونىڭ كۇيىن،
اۋا رايى مەن ءۇشىن – كوڭىل كۇيىڭ.
قايدا جاستىق — قىزىعى مول شاقتارىم،
كوكجيەگىم بارادى كولەمدەنىپ.
توگىلدى دە بادانا مونشاقتارىم،
الديلەدى قايتادان ولەڭ كەلىپ.
قاسيەتى ونەردىڭ جەبەسىندە،
ەركىندىكتەن نە پايدا مەن اڭساعان؟
قالدىرارسىڭ اتىمدى ەل ەسىندە،
راقمەت سول ءۇشىن، ولەڭ ساعان!
كۇلاش احمەتوۆا
تىرشىلىكتىڭ تىرەگى
ويلانىپ، وي جۇگىرتىپ الەمگە كەڭ،
بارسام دا قاي ولكەگە، قاي ەلگە مەن،
بۇكپەسىز بىلەتىنىم ءبىر-اق ۇعىم –
تىرەگى تىرشىلىكتىڭ ايەل دەر ەم.
قالايشا تاراعان دەپ ناۋان ادام،
وزىنە قويار بولسا ساۋال ادام،
جاۋابىن وپ-وڭاي-اق تابار ەدى،
تۇپكى تەك – ادام اتا، حاۋا انادان.
باقتاعى جەمەڭدەر دەپ بۇل المادان،
ەسكەرتۋ بولعانىمەن ءبىر اللادان،
اتامىز انامىزدىڭ اقىلىمەن،
اقىرى تاعات تاۋىپ تۇرا الماعان.
تالاپتىڭ تۇسىنسە دە قاتتىلىعىن،
اتامىز شىداماعان اقتىلى كۇن.
ءۇزىپ جەپ بالعىن باقتىڭ جەمىسىنەن،
سول كۇننەن ۇققان ونىڭ تاتتىلىگىن...
سول كۇننەن ءتۇسىنىپپىز سۇلۋلىقتى،
سول كۇننەن ءتۇسىنىپپىز جىلۋلىقتى.
سول كۇننەن سۇلۋلارعا ۇمتىلىپپىز،
سول كۇننەن ءتۇرىپ تاستاپ تۋىرلىقتى.
سول كۇننەن سۇلۋلىققا تابىنىپپىز،
سول كۇننەن ءسال كورمەسەك، ساعىنىپپىز.
سول كۇننەن باتىل دا بوپ، اقىن دا بوپ،
الدىندا ارۋلاردىڭ اعىلىپپىز.
سول كۇننەن سۇلۋلار بوپ تىلەگىمىز،
سول كۇننەن جارىلىپتى جۇرەگىمىز.
سۇلۋلار – گۇلىمىز دە، كۇنىمىز دە،
سۇلۋلار – تىنىسىمىز، تىرەگىمىز.
سۇلۋسىز گۇل ءوڭىردىڭ ءسانى بار ما؟
سۇلۋسىز بۇل ءومىردىڭ ءمانى بار ما؟
سيقىرىن سۇلۋلىقتىڭ سەزىنبەسەك،
تەڭەي بەر وندا ءبىزدى جانۋارعا.
سۇلۋمەن گۇل جايناعان كوكتەم ءومىر،
ساۋلەسىن سانالارعا توككەن ءومىر.
سۇلۋسىز، ارۋلارسىز وتكەن ءومىر –
قىزىعى، قىزۋى دا كەتكەن ءومىر.
اق ءسۇتىن انالاردىڭ اقتايىق تا،
ماڭگىلىك ماحابباتتى ساقتايىق تا.
ءتاڭىرى سۇلۋلىق پەن جىلۋلىقتىڭ –
ماقتاساق، ايەلدەردى ماقتايىق تا!
ابدراحمان اسىلبەك
كوك قىزى
جىردىڭ جۇگىن ارقالاپ، قىزدىڭ مۇڭىن،
كۇناسى كوپ عالامنىڭ ءۇزدىم گۇلىن.
وشىرە السا قايتەدى ەستەن ءبارىن،
كەشىرە السا قايتەدى كۇز مۇڭلىعىن.
جارىلقاماس جانىمدى تۇندەر – كەرەڭ،
ءون تانىتتىم وكپەلى كىمدەرگە مەن؟!
وتكەنگە ەمەس، وزىمە تاقتىم كىنا،
كوكتەمگە ەمەس، وقىدىم گۇلدەرگە ولەڭ.
گۇلدەرگە ولەڭ وقىدىم ءورت بوپ تۇرىپ،
ۇلگەرمەگەن قايعىم دا دەرت بوپ تۇنىپ…
ءۇزدى ءبارىن ءۇمىتىم ۇركىپ قاشقان.
…قىز جىلادى جۇرەگى كەككە ۇمتىلىپ…
ەي، كوك قىزى، سەنەر ما ەم عۇرىپقا مەن؟!
ءپاتۋاسىز جۇرىسكە قۇنىققان ەم.
سەنىڭ ءمىنسىز جۇزىڭدە اي قىمسىنىپ،
پەرىشتەلەر تاسادا تۇرىپتى ارەڭ…
قارا ءتۇن دە جابىرقاۋ، جىلاپ تىندى،
قايعىسىنان قۇستاردىڭ قۇلاق تۇندى.
اسپا-ا-ا-ن جاقتان ءبىر اۋەن ەستىلەدى…
شاقىرادى…
شاقىردى بىراق كىمدى؟!
ايبول يسلامعاليەۆ.
انا
ءبارى دە، انا،
ءبىر وزىڭنەن باستالدى.
سەن دەپ جازدىم العاش ولەڭ داستاندى.
قۋاندىم با،
ءوزىڭ بار دەپ قۋاندىم.
جىلادىم با،
ءوزىڭ جوق دەپ جاس تامدى.
ءبارى دە، انا،
ءبىر وزىڭنەن باستالدى.
جانارىڭنان كوردىم العاش اسپاندى.
ەركەلەسەم، ءبىر وزىڭە ەركەلەپ،
جاسقاندىم با،
تەك وزىڭنەن جاسقاندىم.
العاشقى ءدام، ول دا سەندىك ءسۇت ەدى،
اق ءسۇت بەرگەن قاشاندا ءۇمىت كۇتەدى،
وتانىمنىڭ ءوزى سەنەن باستالىپ.
جاۋلارىما جەتكەن جەردەن بىتەدى.
قادىر مىرزا-ءالي
انا
ارمانىڭدى اقتارمىن با جۇرەگىمدە تەربەسەم؟
ايعا ءسىڭىلى، قارىنداسسىڭ قاسيەتتى جەرگە سەن.
مەن ءوزىڭدى تەڭدەسى جوق قۇدىرەت دەپ تۇسىنەم،
سەندىك قۋات مىڭ ەسە ارتىق جەردىڭ تارتۋ كۇشىنەن.
سۇلۋ الەم، الەم سۇلۋ سەن جاراتقان اداممەن،
كوك جولىنىڭ قارسىلىعىن قاعىپ تاستاپ بارام مەن.
سەندىك قۋات بولار، بالكىم، باسىن ءيدى كوك ماعان،
اركەز سەنەن تۋعانىمدى ەسىمە السام، توقتامان.
ال ۇمىتسام، ۇمىت بولىپ قالارىمدى بىلەمىن،
ۇمىت قالماۋ ءۇشىن مەنىڭ شارق ۇرادى جۇرەگىم.
شات ءجۇرىپ-اق قاس قاققانشا بولامىن مەن شەرمەندە،
جەتىم ەمەس كەي انانىڭ جەتىمدىگىن كورگەندە،
كوز الدىمدا جاس دوڭگەلەپ بۋلىعام دا ىزادان،
ماعان ءتىپتى ءسوز كەلمەيتىن ۇياتتاردان قىزارام.
بۇل دۇنيەگە ونسىز-داعى كەتكەن جوق پا كوپ ەسەڭ،
و، انالار، كەي پاسىقتى جاراتاسىڭ نەگە سەن؟!
تاسباۋىرلار دۇنيەگە كەلسىن دە، تەز كەتسىن دە،
الدە وزگەلەر وندايلاردان جيىركەنسىن دەيسىڭ بە؟
قاي كەۋدەنى جىلىتادى لاپىلداعان وتپەنەن،
ءوز كەۋدەسىن جىلىتۋعا قۇدىرەتى جەتپەگەن.
اناڭ ساعان كەرەك بولسا، بالاڭا دا سەن كەرەك،
كەزەكپەنەن اۋىساتىن عۇمىر عوي بۇل دوڭگەلەك.
انا كەرەك، و، ادامدار، انا كەرەك ادامعا،
اناسىزدار اڭ سياقتى كۇن كەشىپ ءجۇر عالامدا.
پىكىرىمدى ۇناتپاعان تاپتىق تا دەر دانانى،
دانالىقتىڭ قاجەتى جوق سىيلاۋ ءۇشىن انانى!
تولەگەن ايبەرگەنوۆ
مەنىڭ انام
زəرەزاپ بولعانىممەن اينالادان،
شىدايمىن عوي، شىداماي قايدا بارام؟
بار بولسا ماعان قۇشاق جايعان ادام،
ول سەنسىڭ، قايران، انام!
قايران، انام، قولتىقتان دەمەپ ءجۇرىپ،
مەن ءۇشىن جۇرەگىن دە بەرەر جۇلىپ.
مەكتەپتە تابانىڭدى توزدىردىڭ-اۋ،
ماڭدايىڭنىڭ تەرىمەن ەدەن جۋىپ.
بۇل كۇندەرى ۇل ءوستى، قىز جەتىلدى،
Əڭگىمەلەر ايتىلدى بىزگە ءتۇرلى.
جۇرتتان ۇيات بولسا دا قيماي ءجۇرسىڭ،
قىز كەزىڭنەن جاساعان قىزمەتىڭدى.
جەتى بالا ءوسىردىڭ قالىپ تويدان،
مەن بيلىككە قايرانمىن، سالىپتى ويران...
قولىڭا شۇبەرەك پەن شەلەك بەرىپ،
موينىڭا التىن القا تاعىپ قويعان.
انا، سەنىڭ جۇرەگىڭ توقتاماسىن،
ءƏلى تالاي مەنىمەن ماقتاناسىڭ.
ەدەن جۋىپ ءجۇرىپ-اق سەن تاريحتا،
ۇلى اقىننىڭ اناسى بوپ قالاسىڭ!
ەرشات قايبولدين
بوزتورعاي انا
توعىز اي ون كۇن تولعايدى،
ومىرگە مەنى جولدايدى.
التى قات اسپان استىندا
انامداي ادال بولمايدى
انامداي ادام بولمايدى.
جالعىزىم جانىم، جان اپام،
ماقتادان مامىق الاقان.
انانىڭ جانى بوزتورعاي
بالانىڭ جانى بالاپان
ادامدى اللا كوپ سىنار
اكەنىڭ ءسوزى وق شىعار
انامداي سۇلۋ ادامزات
جۇماق جاقتادا جوق شىعار
پەرىشتەم بولىپ قورعايدى،
پەيىشتەي بولىپ ورنايدى
جەتى قات جەردىڭ ۇستىندە
انامداي جىلۋ بولمايدى
انامداي سۇلۋ بولمايدى
قارتايسا انا سول قايعى،
اق ءجۇزىڭ ءاجىم قورلايدى
جۇرەكسىز ادام بولسا دا
بالاسىز انا بولمايدى
اناسىز بالا بولمايدى!
اقجول تۇمەنباي
