بۇگىن الماتىدان استاناعا ۇشقان Fly Arystan ۇشاعىندا مەنەن ءبىر-ەكى ورىنعا ارت جاقتا وتىرعان ورتا جاستاعى ەر ازامات تەرەكتەي سۇلاپ ءتۇستى. سول ساتتە قاسىنداعى جانۇشىرىپ ءبىر ايەل دە ايقايلادى. كوزى باقىرايىپ قۇلاپ بارا جاتقان ادامعا بارىپ نە ىستەرىمدى بىلمەدىم. دەنەسى سەرەيىپ قالعان، تىنىس جوق.
اۋزىنان ۇرلەگەندەي بولىپ كوكىرەك تۇسىن اقىرىنداپ قانا باستىم. ءوزىم العاشقى كومەك كورسەتۋدى شەت جاعاسىن عانا كورگەنىم بولماسا، نەگىزىنەن مۇلدە حابارسىز ەكەنىمدى سوندا عانا ۇقتىم. ءبىر بورت سەرىك مەنەن “دارىگەرسىڭ بە؟” دەپ سۇرادى. “جوق” دەپ ەدىم، “وندا كەدەرگى كەلتىرمەڭىز” دەدى.
مەن ورنىما وتىردىم. وسى كەزدە قۇلاپ جاتقان ادامنىڭ قۇلاق تۇسى، كىرپىكتەرى ءسال قوزعالعانداي بولدى.
امان ەكەن عوي دەپ ىشتەي قۋانىپ كەتتىم. ەكى بورتسەرىك جەتىپ كەلىپ، بىرەۋى تىنىس بەرىپ، بىرەۋى جۇرەك تۇسىن ەكى قولداپ قاتتى باستى. سول كەزدە كەۋدە تۇسى اۋىرسىنعانداي الگى ازامات وياندى. ءبارىن باسقارىپ جۇرگەن اعا بورتسەرىكتىڭ شەشىمتالدىعىنا، شاپشاڭدىعىنا ريزا بولدىم. ءبارىن دۇرىس باسقارىپ وتىردى. شىعىپ بارا جاتقاندا الگى بورتسەرىكتىڭ قولىن قىسىپ العىسىمدى ايتتىم. ەسىمىن سۇراپ، اتى-ءجونىن جازىپ الماعانىما وكىنىپ تە قالدىم.
جالپى، العاشقى كومەك كورسەتۋدى دۇرىستاپ ۇيرەنىپ الۋىمىز كەرەك ەكەن. بۇگىنگى تۇيگەنىم وسى بولدى.
Arman Aubakir
