ءمادينا
Əۋليەاتا جەرىنەن كەلىپ ەدىڭ، مəدينا،
ەكى وزەندى تەل ەمگەن ەلىك ەدىڭ، مəدينا.
كولدە جۇزگەن مامىرلاپ، اق قاز ەدىڭ، مəدينا،
جامالىڭ دا، جانىڭ دا تاپ-تازا ەدىڭ، مəدينا.
ساۋساعىڭدى ساۋساعىڭ سيپاپ ەدى، مəدينا،
ساۋساقتارىڭ نە دەگەن شيپالى ەدى، مəدينا!
كۇلىمدەگەن كوزىڭنەن كۇن كورىنگەن، مəدينا،
كورە المايدى ول كۇندى كىم كورىنگەن، مəدينا.
اق تاماقتىڭ استىندا مەڭ بار ەدى، مəدينا،
سول ءبىر مەڭگە قادالىپ نەم بار ەدى، مəدينا!
قايدا جۇرسەڭ مەن كورگەن قالپىڭداسىڭ، مəدينا،
امان بولسىن اياۋلى التىن باسىڭ، مəدينا!
Əبەن دƏۋرەنبەك
گۇلميرا
كوكتەم كوزدىڭ جاسىنداي بوپ سىرعي ما؟
سىرعي-سىرعي بەت تۇزەدىك ىلديعا.
سارىبەلدەن ساعىم ۇشىپ جاتقاندا،
جانىما ەرگەن جانىم ەدىڭ، گۇلميرا.
كۇندەي كۇلگەن كوگىمدەگى گۇلميرا،
ۇسىندى ەكەن ءومىر نەنى، گۇلميرا؟
ون بەسىندە تولعان ايداي تولىسقان،
وتىز ءۇش جىل كورىنبەدى گۇلميرا.
جاقۇتتايسىڭ، لاعىلدايسىڭ، گۇلميرا،
تۇنگى ۇيقىمدى تاعى ۇرلايسىڭ، گۇلميرا.
ساعىناسىڭ...
ساعىنبايسىڭ، گۇلميرا.
جاڭاارقانىڭ جازىعىنان جوعالعان –
اقبوكەننىڭ لاعىندايسىڭ، گۇلميرا.
ءىسىم ونبەي،
ءىشىم ولگەن، گۇلميرا،
تۇسىنبەستى تۇسىنەر مە ەڭ، گۇلميرا؟
دەرتىڭ مەڭدەپ...
ءىشىپ ولگەم، گۇلميرا.
وتىز ءۇش جىر ارناسام دا ۇمىتىلماي،
وتىز ءۇش جىل تۇسىمە ەنگەن گۇلميرا.
كوكتەم كوزدىڭ جاسىنداي بوپ سىرعي ما؟
سىرعي-سىرعي بەت تۇزەدىك ىلديعا.
وتكەن ءوتتى...
قۇرسىن ءبارى، گۇلميرا،
ەسىڭە الىپ ءجۇرسىڭ بە ءالى، گۇلميرا،
اي القالى، كۇن سىرعالى گۇلميرا.
عالىم جايلىباي
«ءلايلاڭ قايدا؟» – دەدى ماعان كۇلىپ ءتۇن.دۇنيەنىڭ كورىپ جۇرگەن كۇللى ەلىن،
كوردىم ماعان كۇننىڭ قاتتى كۇلگەنىن.
قاتتى كۇلدى، ايەلدەرشە كۇلدى كەپ:
«سەنى توسىپ جۇرە مە ول، – دەپ، – ۇلبىرەپ؟!»
قۇشاعى بار ايالايتىن ايالى،
ءتۇن مۇسىركەپ، ءتۇن كەپ مەنى ايادى.
ايادى كەپ، ايالادى كۇلمەدى،
قوڭىر ۇنمەن جۇباتتى كەپ ءتۇن مەنى:
«ماڭگى تۇنگە جەتكەنىڭشە ۋاقىت كوپ،
كۇلكىلى بوپ ءجۇرىسىڭ دە باقىت»، – دەپ
ايامايتىن كۇن بولىپ كەل – ءبارىبىر،
ايالايتىن ءتۇن بولىپ كەل – ءبارىبىر.
سەنى، ءلايلا، قارا كوزدى كيەلىم،
قايىسپايتىن قارا جەرشە سۇيەمىن.
***
تالاسيو،
تالاسيو،
تاراز قىز!
- سالەمەتسىز بە؟!
ءبىر تانىس داۋىس – جۇرەككە،
ويعا،
قۇلاققا،
ءبىر تانىس داۋىس – قاپ كەتكەن، بىراق، جىراقتا،
جالت قاراپ ەدىم – جانارى وتتاي باسىلدى،
جادىمدا بۇرىن جابىلعان كىتاپ اشىلدى:
و، قۇداي، سول قىز!
تالدىرماش قانا تالشىبىق قۇربى،
مالشىنىپ تۇردى –
ساۋلەگە،
ساپ قويدى مەنى،
ساپ قويدى مەنى اۋرەگە،
بوزبالا كۇندە، بۇلقىنعان جۇرەك،
ۇمتىلعان جۇرەك
باقتارعا،
ارماندار اسقاق، ادامدار ىزگى شاقتاردا،
جىر وقىپ تالاي، كەشكەنبىز بىرگە ۇلى اڭىز:
سول قىز عوي،
سول قىز،
سول قىز عوي،
سول قىز – بۇلا قىز!
تالدىرماش قانا تالشىبىق قۇربى،
ارشىلىپ تۇردى
اڭىزدان،
سوناۋ باقتاردا بىزدەردەن قالعان سان ءىز بار!
جىلدار وتكەندە،
جىلدام وتكەندە زۋىلداپ،
ادام مەن حاۋا سەكىلدى باقتان قۋىلعان،
بىزدەر دە بولەك كەتكەنبىز – وتكەن كوكتەم، كۇز...
جانىندا ەندى – جارى بار ەكەن،
تانىعان ەكەن،
سوندا دا...
تالدىرماش قانا تالشىبىق قۇربى،
قومسىنىپ تۇردى
كۇيەۋىن،
كۇيەۋى ونى،
كۇيەۋى ونى،
كورىنىپ تۇردى – سۇيەدى،
موماقان جىگىت قوڭىرقاي ءجۇزدى،
تاڭىرقاي بىزگە قارايدى،
كوزقاراسى ونىڭ – ماعان دا جىلى،
جارىنا بىراق – ارايلى،
- سالەمەتسىڭ بە؟! – دەدىم دە، جىلدام سىرت بەرىپ، كەتتىم بۇرىلىپ...
...قىزداردى كەيدە تانىماي قالۋ دا – ۇلىلىق!
تالاسيو،
تالاسيو،
تاراز قىز!
ەرلان ءجۇنىس
قۋالاي ءجۇرىپ قىزىلتۇلەن-ەرمەكتى،
جولىمدا شاعىلا شاشىلىپ قالدى تالاي شولمەك-كۇن...
سوندا،
جۇپارعا كومىلۋگە ىنتىق قۇشاعىڭدى ءبىر رەت
گۇلگە دە كومىپ كورمەپپىن.ارداقتىم،
جەل-سوزدەرىمنەن ۇشىپ تالاي قاڭباق-كۇن،
قاتەر وقتارىنا قارسى جۇگىرگەنىمدە،
قاباعىڭا دا قاراپ الماپپىن.
سالماقتىم،
زىر-زىر دومالاپ تۇرمىس ساۋساعىنداعى ويماق-كۇن...
قىزىر دا جەتە الماس قيالداردى قۋىپ ۇنەمى،
قياڭقىلانۋدى دا قويماپپىن.
قۇرمەتتىم،
ءوتتى عوي سان مىڭ دۇرمەك-كۇن.
قاسىمدا ءوزىڭ مەنەن ولەڭ عانا قالارىن...
بىلمەپپىن...
قازىر ءۇن-ءتۇنسىز سويلەيمىن،
قالامىمنىڭ قاپەرىنە قاراكوز مۇڭ قامالىپ...
ال، سەن... سەن ءتاپ-ءتاتتى جىمياسىڭ،
مەندەي اقىماعىڭدى
ايداي جارقىراعان ماڭدايىڭمەن تىڭداپ الىپ.
13 قازان 2016 ج.
