بەتكە تالاس (ساتيرا)

2523
Adyrna.kz Telegram

رەشات نۇري گۇنتەكين،

تۇرىك جازۋشىسى.

قىرىقتىڭ قىرقاسىنداعى باي ساۋداگەر حاليت بەي بولمەنىڭ ءبىر بۇ­رىشىندا ويناپ وتىرعان بالاسىنا:

– جاۆات، بەرى كەل… قاراشى، ساعان بىردەمە اكەلدىم، – دەيدى.

– ول نە، پاپا؟ – دەپ بالاسى كەرگيدى.

اكەسى قولىنداعى شوكولادتى قالتاسىنان شىعارىپ:

– مىنە، مىناۋ… توقتاي تۇر، تەگىن ەمەس، بەتىڭنەن سۇيگىزبەسەڭ بەرمەيمىن…

– جاقسى، پاپا… مىنەكەيىڭىز، – دەپ، اكەسىنىڭ تىزەسىنە وتىرا قالىپ بەتىن تاقايدى.

وسى ءسات حاليت بەيدىڭ بايبىشەسى فەرحۋندە حانىم:

– حاليت، ساعان قانشا ايتامىن، مىنا بالانى سۇيە بەرمەشى!.. – دەپ نازدانا قارايدى.

– ساسپا، ساعان دا بىردەمە قال­دى­رامىز عوي… – دەيدى حاليت بەي.

– سۇيە بەرمە دەگەن سوڭ، قوي­ساڭشى ەندى!

– قوياتىن نەسى بار؟ سۇيەم بە، سۇيمەيمىن بە، وندا شارۋاڭ قانشا؟!

– شارۋاڭ قانشا دەگەنىڭ نە؟! بالانى وسىلاي قۇرتاسىڭ عوي… بەتىن ابدەن سورىپ تاستادىڭ، سوزىپ جىبەردىڭ… تەمەكىنىڭ يىسىنەن مەن دە سۇيە الماي ءجۇرمىن. بالامىزدىڭ بەتىنەن تەمەكىنىڭ ساسىق ءيىسى شىعادى…

– باياعىدان بەرى سونى ايتساڭ­شى… سەن ءوزىڭدى عانا ويلايسىڭ. ەن­دەشە، مەنى تىڭداپ ال! مەن قىرىق جاسىمدا بالا ءسۇيدىم، سوندىقتان ولە-ولگەنشە ءسۇيىپ كەتكىم كەلەدى…

– سەن بالانى سۇيەمىن دەپ، ءبىر كۇنى مەنى تەمەكىنىڭ ساسىق يىسىمەن تۇنشىقتىرىپ ولتىرەسىڭ عوي…

– ولاي بولسا، تاپتىم… بالانىڭ ەكى بەتىن ءبولىپ الايىق. وڭ جاعى مەنىكى بولسىن، سول جاق سەنىكى…

– جارايدى. بىراق مەنىڭ جاعىما جولاي كورسەڭ… بالاپانىم، مىناۋ جاعىڭ مەنىكى، ەشكىمگە سۇيگىزبە، جاراي ما!

– ال بەتىڭنىڭ مىنا جاعى مەنىكى. بىرەۋگە سۇيگىزەتىن بولساڭ ساعان ەشتەمە اكەلمەيمىن. سوندىقتان، بايقا، بالام!

– ال بالام، بەتىڭنىڭ قاي جاعى مەنىكى؟ – دەيدى شەشەسى.

بالاسى ساۋساعىمەن سول جاعىن كورسەتىپ: – مىناۋ جاق، – دەيدى.

– ال مەنىكى شە؟ – دەگەن اكەسىنە وڭ جاعىن نۇسقاپ: – مىنە، – دەپ، بەتىنىڭ ەكى جاعىن ەكى قولىمەن ۇستاپ: – مىناۋ جاق مامانىكى، مىناۋ جاق پاپانىكى… – دەيدى.

اكە-شەشە، بالا اراسىنداعى بولىسكە تۇسكەن اڭگىمە وسىمەن ءبىتىپ، كەشكە جاقىن ءبىر ءوزى عانا تاماقتانىپ وتىرعان ءۇيدىڭ ەركە بالاسى قىزمەتشى اسپاز اعاسىنا:

– اعاتاي، ماعان قۇرما تاتتىسىنەن بەرشى، مامام: “بەتىڭ ءبورتىپ كەتەدى” – دەپ بەرمەيدى… – دەيدى.

وسى ساتتە ەلۋدى ەڭسەرگەن تولىق اسپاز اعاسى:

– بەرەمىن عوي، شىراعىم… بىراق بەتىڭنەن سۇيسەم عانا بەرەمىن، – دەيدى قىرسىققاندا.

– بولمايدى، ماما ۇرسادى.

– ماماڭا بىلدىرمەيمىز.

– وندا پاپام ماعان شوكولاد اكەلمەيتىن بولادى.

اسپاز اعاسى جۇگىرىپ جۇرگەن بالانى ۇستاپ الىپ:

– سەن سۇيگىزبەسەڭ دە مەن ءبارىبىر ءسۇيىپ الامىن، – دەپ، بالانىڭ قارسىلىعىنا قاراماي «سول جاق» بەتىنەن ءسۇيىپ الادى.

كوپ وتپەي ۇيگە شاقىرىلعان قو­ناقتار كەلىپ جايعاسادى. ءوڭ­كەي ىعايلار مەن سىعايلار… ارا­لا­رىنداعى مەشىتتىڭ يمامى ءبىر اڭگى­مەنى ايتىپ وتىرعاندا ءۇيدىڭ ەركە بالاسى تومسىرايىپ كەلگەندە اكەسى:

– بالام، نە بولدى؟ – دەپ شوشىپ كەتەدى.

بالادا ءۇن جوق، قاباعى قاتۋ، ەرنى دۇرديگەن…

ىڭعايسىزدىقتى سەيىلتپەك بول­عان مەشىت يمامى:

– باتىرىم، نە بولىپ قالدى؟ ايت­شى، كانە! – دەگەندە، بالا بول­عاندى بايانداپ:

– اناۋ اسپاز اعاي… باعانا «مامامنىڭ بەتىنەن» ءسۇيىپ الدى… – دەگەن ەكەن


تۇرىك تىلىنەن تارجىمالاعان

مالىك وتارباەۆ

پىكىرلەر