ادام بالاسى ومىرگە كەلەدى، جارىق دۇنيە ەسىگىن اشادى. الايدا، «ومىرگە نە ءۇشىن كەلدىم؟»، «مەنىڭ اتقاراتىن قىزمەتىم قانداي؟» دەگەن ساۋالعا تاپ بولاتىن پەندەلەر كوپ ەمەس سەكىلدى.
قاسىم امانجولوۆ ايتقانداي: «ومىرگە كەلگەنىم جوق بوستان-بوسقا، مەن قايتىپ، بوسقا جاساپ، بوسقا ولەمىن؟». جانە دە بۇل ولەڭ جولدارىنا دەيىن ول: «كۇنىنە ءجۇز ويلانىپ، مىڭ تولعانام، وزىممەن بىرگە ولمەسىن ولەڭىم دەپ»،- شىرقايدى. ياعني، ۇلى اقىنىمىزدىڭ دۇنيەگە كەلگەندەگى باستى ماقساتى ءوزىنىڭ سوڭىنان مول مۇراسىن، قادىرلى تۋىندىلارىن، جەكە شىعارماشىلىعىن قالدىرۋ بولدى.
تاريحىمىزداعى ۇلى تۇلعالاردىڭ، قاسيەتتى اتا-بابالارىمىزدىڭ ءومىربايانىنا ۇڭىلەتىن بولساق، ولاردىڭ بەلگىلى ءبىر ماقساتتى مەڭزەگەنىنە تاعى دا ءبىر مارتە كوزىمىز جەتەدى. «جاقسىنىڭ اتى ولمەيدى، عالىمنىڭ حاتى ولمەيدى»،- دەمەكشى، ۇلى قايراتكەرلەرىمىز ەسىمدەرىن تاريحقا تاڭبالاپ كەتتى.
ورالحان بوكەي ايتپاقشى: «ءومىر ەشقاشان شەشۋى تابىلماس جۇمباق، ەشكىم شىعارا الماس قيىن ەسەپ». ءيا، مويىندايمىز. ومىرگە كەلگەن سوڭ، ونىڭ جۇمباق تۇستارى وتە كوپ. ءتۇرلى سىناقتاردان وتەمىز، ءتۇرلى جاعدايلارعا تاپ بولامىز، ءتۇرلى ادامدارعا كەز بولامىز. شەشۋى جوق قيىن ەسەپتى شەشۋ جولىندا ەڭبەك ەتەمىز. شەشۋ بارىسىندا، مۇمكىن ماندەر جيىنىن بولجايمىز.
ستيۆ دجوبستىڭ ايتقان ءبىر ءسوزى بار. «مەن سوڭعى 33 جىلىمدا تاڭەرتەڭ ايناعا قاراپ، وزىمە بىلاي دەپ سۇراق قويامىن: «ەگەر بۇگىن مەنىڭ ءومىرىمنىڭ سوڭعى كۇنى بولسا، بۇگىنگى ويلاعان جوسپارىمدى ىسكە اسىرا الامىن با؟». كەز-كەلگەن ادام وسىنداي سۇراققا تاپ بولعان كەزدە، ەش وكىنبەستەي جاۋاپ بەرۋىنە ارەكەت ەتسە، نۇر ۇستىنە نۇر بولار ەدى.
ءومىر – مەكتەپ. سوندىقتان قازىرگى ۇرپاق، ۇيرەنەتىن نارسەمىزدى ۇيرەنىپ، ومىردە بوسقا جاساپ، بوسقا ولمەيىك. كەلەر ۇرپاق ءبىزدىڭ تاريحىمىزدى ءبىلۋ ءۇشىن بارىنشا ارەكەت ەتۋىمىز كەرەك. ادامزات ساپارىنىڭ مەيمانى بولعان سوڭ، قادىرلى مەيمان بولعانىمىز ارتىق ەمەس پە؟
ايارۋ داۋلەت،
«تۇران» ۋنيۆەرسيتەتى
جۋرناليستيكا فاكۋلتەتىنىڭ
2-كۋرس ستۋدەنتى
