العاشقى تانىستىق…
جۇماتايدى ەڭ العاش كورگەنiم ءالi كۇنگە ەسiمدە. مەكتەپتiڭ جوعارى كلاسىندا وقيتىنمىن. جاس اقىنداردىڭ كەزدەسۋi بولادى دەپ، ون-شاقتى جاستى جيناپ، ابەن داۋرەنبەكوۆ پەن ساكەن يماناسوۆ اعامىز ەكەۋi الماتىعا الىپ كەلدi. ارقايسىمىزدى بولەك-بولەك كابينەتتەرگە جيناقتاپ، اقىندىق تاجiريبە تۋرالى ءدارiس وقيدى. بiر كۇنi ءدارiس ءجۇرiپ جاتقان كەزدە ەسiكتەن سىعالاپ، بiر جiگiت قاراپ تۇردى. بەتi اپپاق، قاسى-كوزi قاپ-قارا، جiگiتتiڭ سۇلتانى ما دەرسiڭ. ونداي سۇلۋلىق ايەل ادامدارعا سيرەك بiتەدi. ابەن: «اناۋ سەنiڭ جۇماتاي اعاڭ. بiزدiڭ تالدىقورعاندiكi. ءجۇر، تانىستىرايىن»،– دەدi. «ابەكە، جiگiتتiڭ سۇلۋىنان قورقام. وتە سۇلۋ ادام ەكەن. جۇرەگiم داۋالاماي تۇرعانى»،–دەدiم. ول كەزدە جۇماتاي كازگۋ-دiڭ ستۋدەنتi ەكەن. تاعدىر دەگەن قيىن عوي، ارادا ۇزاق جىلدار وتكەن سوڭ، جۇماتاي ەكەۋمiز كەزدەيسوق تانىستىق. جۋرناليستيكانى بiتiرiپ، كيروۆ اۋداندىق گازەتiندە جۇمىس iستەپ جۇرگەن كەزiم. نۇرقاسىم دەگەن بiر جاس جiگiت جاڭادان قىزمەتكە كەلگەن. سول جiگiت جۇمىسقا تۇرعان العاشقى كۇندەردiڭ بiرiندە تۋعان كۇنiن جاسادى. «زايدا ءجۇر، مەنiڭ بۇگiن تۋعان كۇنiم. جولداستارىمنىڭ بارلىعىن شاقىردىم»،–دەدi. ءوزi كەلiپ شاقىرىپ تۇرعان سوڭ، بارماي قالمايسىڭ. بارسام، بوتەن ادامدار كوپ ەمەس ەكەن، جالعىز جۇماتاي وتىر. «مىناۋ جۇماتاي جاقىپباەۆ دەگەن اقىن اعاڭ، مەن سەنi تانىستىرۋعا الىپ كەلدiم. ولەڭدەرiڭدi وقىپ بەرشi, – دەدi. ءوزiمنiڭ ەكi ولەڭiمدi وقىپ ەدiم، ءۇنسiز تىڭداپ وتىردى دا: «باسقا قانداي ولەڭ بiلەسiڭ؟» دەدi. مەن دە اقىنمىن عوي. اقىندا مiنەز بولماۋشى ما ەدi. ولەڭiمدi جاقسى دەپ ماقتاي قويماعان سوڭ، رەنجiپ، ادەيi ءوزiنiڭ ولەڭiن وقىپ بەردiم. جىميىپ كۇلدi دە: «مىنا سوڭعى ولەڭiڭiز جاقسى ەكەن» دەدi. ارادا بiراز ۋاقىت وتكەن. تالدىقورعانعا بiر شارۋالارمەن كەلگەم. وبلىستىق «وكتيابر تۋى» گازەتiن ساتىپ الىپ قاراسام، سوڭىندا كوڭiل ايتۋ ءجۇر. جۇماتاي سول گازەتتە جۇمىس iستەيتiن. اكەسi قايتىس بولعاندىعى تۋرالى جازىلىپتى. رەداكتسياسىنا بارىپ، كوڭiل ايتسام با ەكەن دەپ ويلاندىم. ارتىنان، جiگiت ادامعا ايەلدiڭ كوڭiل ايتىپ بارعانى ىڭعايسىز عوي، كەزدەسiپ قالسا، ايتارمىن دەپ ءوزiمدi-ءوزiم جۇباتتىم. قالادا «كiتاپ جارمەڭكەسi» بوپ جاتىر ەكەن. سوڭعى شىققان كiتاپتاردى قاراپ، جارمەڭكەنi ارالاپ جۇرگەم. بiر كەزدە بiرەۋ يىعىما قولىن سالىپ: – قاريا، قالىڭىز قالاي؟ – دەگەنi. ول ۋاقىتتا «قاريا» دەگەن ءسوز بiزدiڭ ارامىزدا قالجىڭ بوپ كەتكەن. جالت بۇرىلىپ قاراسام، جىميىپ قويىپ جۇماتاي تۇر. – سالەمەتسiز بە؟ اكەڭiزدiڭ ارتى قايىرلى بولسىن! – دەپ قازاقشالاپ كوڭiل ايتىپ جاتىرمىن عوي. ءسويتiپ ەدiم: – اقىنعا اقىن وسىلاي كوڭiل ايتۋشى ما ەدi, زايدا! سەن اقىن ەمەسسiڭ بە؟ تالدىقورعاندا ول كەزدە جالعىز «جەتiسۋ» رەستورانى بار بولاتىن. تۋرا سول رەستوراننىڭ تۇسىندا تۇر ەكەنبiز. سوسىن ءوزiم دە ىڭعايسىزدانىپ: «ءجۇرiڭiز، وسىندا كiرiپ، اڭگiمەلەسەيiك» دەدiم. رەستوراندا وتىرىپ، اكەسi جايلى ۇزاق اڭگiمە ايتتى. «اكەمدi جاقسى كورۋشi ەم. اكەم مەنiڭ دوسىم، رۋحاني سۇيەنiشiم ەدi. سول سۇيەنiشiمنەن ايرىلىپ قالدىم عوي، زايدا. سەن ماعان دوس، جار بولشى»،–دەدi. «دوس بول دەگەنiڭiزدi تۇسiنەم، جار بول دەگەنiڭiز قىزىق ەكەن» دەدiم كۇلiپ. «ونى كەيiن تۇسiنەسiڭ»،–دەدi. ۇيگە كەلگەن سوڭ، بولعان-جايدىڭ بارلىعىن اكە-شەشەمە ايتتىم. سويتسەم، اكەم شەشەمە: « جۇماتاي الگi ساعادي دەگەن كiسiنiڭ بالاسى ەمەس پە؟ ونىڭ ءوزi سەرi كiسi ەدi. بiرنەشە ايەلiنەن بiرنەشە بالاسى بار دەپ ەدi. بۇل ءوزi نەكەلi ايەلiنەن تۋعان نەكەلi بالاسى ما ەكەن. قىزىڭا ايت، سونى الگi جۇماتايدان سۇراسىن» دەپتi. كەيiنiرەك جۇمەكەڭمەن كەزدەسكەن كەزدە، اكەمنiڭ ايتقانىن سۇراپ ەدiم، ول قارقىلداپ كۇلiپ جiبەردi دە: «قورىقپا. اكەمنiڭ ءوزiنiڭ اق نەكەسiنەن تۋعان بالامىن» دەدi. سىبىرلاعاندى قۇداي دا ەستيدi عوي. نەسiن جاسىرايىن؟! جۇماتاي ەكەۋمiز ۇيلەنگەنگە دەيiن، ول دا، مەن دە تۇرمىستا بولعانبىز. كەلiنشەگi تىم ادەمi بولسا كەرەك. جۇمەكەڭنiڭ وندا لايلاعا عاشىق بولىپ جۇرگەن كەزi. «سەن ءلايلانi عانا جىرلايسىڭ. نەگە مەنi جىرلامايسىڭ» دەپ جيi قىزعانا بەرگەن سوڭ، اقىرىندا اجىراسىپ كەتكەن ەكەن. ساكەن دەيتiن ۇلى اناسىمەن بiرگە كەتiپتi. مەن دە بiر جiگiتپەن تۇرمىس قۇرىپ، «ولەڭ جازبايسىڭ» دەپ شىعارماشىلىعىما بوگەت بولا بەرگەن سوڭ، 11 اي تۇرىپ، كەتiپ قالعام. ءسويتiپ، ەر ازاماتتان ءتۇڭiلiپ جۇرگەن كەزiمدە جۇماتاي جولىقتى. بىلاي قاراساڭىز، ەكەۋمiزدiڭ دە تاعدىرىمىز ۇقساس. ونىڭ دا كەلiنشەگiنەن اجىراعانىنا جەتi جىل بولعان دا، مەنiڭ دە جالعىز جۇرگەنiمە سونشا ۋاقىت. ەكەۋمiزدە دە قورقىنىش بار. ەكەۋمiز دە جۇرەكسiنەمiز. «ءومiر ءسۇرiپ كەتە الامىز با، جوق پا؟» دەگەن ۋايىم باسىم. بiر كۇنi تۇسكi استىڭ ۋاقىتىندا ەكەۋمiز بiرگە شاي iشiپ وتىرعانبىز. ساۋ ەتiپ جۇماتايمەن بiرگە قىزمەت iستەيتiن بiر توپ جولداستارى كiرiپ كەلسiن. «ەكi بiردەي اقىن نە iستەپ وتىرسىڭدار؟» دەپ ولار دا تاڭ. ەرتەسiنە مەنi گازەتتiڭ رەداكتسياسى قىزمەتكە الدى دا، ەكەۋمiزگە توي جاساپ بەردi. جۇماتايدان بۇرىن لايلامەن تانىستىم ولەڭ جازۋعا قۇمارتقان سوڭ، اقىنداردىڭ دا ولەڭدەرiن جيi وقيمىز. «مادەنيەت جانە تۇرمىس»، «جالىن»، «جۇلدىز» جۋرنالدارىندا، «قازاق ادەبيەتi» گازەتiندە اقىنداردىڭ جاڭا ولەڭدەرi جيi باسىلادى. سونى iزدەپ ءجۇرiپ وقيمىز. سول جىلدارى جۇماتايدىڭ دا «لايلاعا» ارناپ جازىلعان ولەڭدەرi جيi شىعاتىن. توعىزىنشى كلاستىڭ وقۋشىسى بولسام دا، ەڭ بiرiنشi مەن ونىڭ ولەڭدەرiنە عاشىق بولدىم. پەتراركانىڭ «لاۋراسى» سياقتى، قازاقتىڭ ءلايلا دەگەن قىزىنا عاشىق بولعان قانداي جiگiت ەكەن دەپ ويلايسىڭ.. ءاي، قىزدىڭ دا ارمانى جوق شىعار دەپ ويلاۋشى ەم.
ەڭ بiرiنشi جۇماتايدى ەمەس، ءلايلانi كوردiم.
بالاپان ارىنوۆا دەگەن ناعاشى اپايىم بار ەدi. سول كiسi بiر كۇنi «مەنiڭ ءلايلام كەلدi. ماسكەۋدە وقيتىن ەدi. سەن بiزدiڭ پوەتەسسامىزسىڭ عوي. ۇيگە ءجۇر» دەدi. العاش رەت «پوەتەسسا» دەگەن ءسوزدi سول كiسiدەن ەستiدiم. داپ-دارداي قىپ اقىنسىڭ دەپ تۇرعان سوڭ، بارماي قالاسىڭ با؟ ناعاشى اپاممەن iلەسiپ، ۇيiنە كەلدiم. ءلايلا اپپاق، ۇلبiرەگەن سۇلۋ قىز ەكەن. ال مەن ەكi بەتiم قىپ-قىزىل، اۋىلدىڭ قىزىمىن. ەكi بەتiمنەن قىسىپ-قىسىپ قويىپ، «وي، ەكi بەتiنەن شەرتiپ جiبەرسەڭ، قانى تامايىن دەپ تۇر» دەپ ايتقانى دا ەسiمدە. ول كەزدە ول ءلايلانiڭ، كەيiن ماعان جار، دوس بولاتىن جۇماتايدىڭ ءلايلاسi ەكەنi سول ساتتە بiلگەم جوق. جۇماتاي ەكەۋمiز جۇزدەسiپ جۇرگەنiمiزدە قاراتال وزەنiنiڭ بويىندا جيi كەزدەسەتiنبiز. ول ولەڭ وقيدى. ولەڭدەرiنiڭ ءبارiن جاتقا بiلەتiن. بiر كۇنi ءسويتiپ ولەڭ وقىپ وتىرعانىندا: «ءلايلا دەگەن كiم؟» دەپ سۇرادىم. «ون التى جاسىمدا دوسىمدى مال دارiگەرلiك وقۋعا تۇسiرەمiن دەپ، بiرگە ەمتيحان تاپسىردىم. ستۋدەنتتiك كۇندەردiڭ بiرiندە كەشكiلiك بي كەشiنە باردىق. بيگە بiر توپ قىزدار كەلدi. سول قىزداردىڭ ءدال ورتاسىندا اي مەن كۇندەي بiر قىز كiرiپ كەلە جاتتى. موينىندا قىپ-قىزىل ورامالى بار. كiرiپ كەلە جاتىپ، بiردەن كوزi ماعان ءتۇستi. سوسىن ماعان جاقىنداپ كەلدi دە، موينىنداعى قىزىل ورامالدى مەنiڭ موينىما سالىپ، ەكi ۇشىنان وزiنە قاراي تارتىپ، بيگە شاقىردى. بي بiلمەيمiن. سپورتپەن اينالىسام. بوكسەر بولام دەپ جۇرگەن كەزiم. «بiلمەيمiن» دەپ ايتۋعا تاعى ۇيات. ۇندەمەي تۇرا بەردiم. ءسويتiپ ەدiم، ول اشۋلانىپ، جانىنداعى قىزدارعا قارادى دا: «ەسلي ون نە بۋدەت مويم، توگدا يا نە بۋدۋ جيت» دەدi, قىزىل ورامالدى ماعان قالدىرىپ، ەسiكتi سارت ەتكiزiپ، شىعىپ كەتە باردى. ۇلبiرەگەن اپپاق ارۋ قىزدىڭ مەنi ۇناتىپ قالىپ، وسىلاي ءسوز ايتقانىنا ءوزiمدi كەرەمەت باقىتتى سەزiندiم. «ءلايلانiڭ اتىن شىعاراتىن اقىن بولام» دەپ وزiمە سەرت بەرiپ، ولەڭ جازىپ كەتتiم. بۇرىنىراقتا دا ولەڭ شيمايلايتىنىم بار ەدi. ال ولەڭگە شىنداپ دەن قويۋىما ءلايلا سەبەپكەر بولدى. ءلايلا – مەنiڭ باقىتىم دا، سورىم دا، قۋانىشىم دا، قاسiرەتiم دە بولىپ كەلە جاتىر. زايدا، ەكەۋمiز تاعدىر قوسىپ، ۇيلەنەتiن بولساق، سەن مەنi لايلاممەن بiرگە جاقسى كورەسiڭ. ءلايلا ارابقا تۇرمىسقا شىققان. قازiر التى جاسار قىزى بار. شiركiن، سول قىزدى اسىراپ السام عوي» دەپ ونىڭ ارمانداعانى دا ءالi كۇنگە ەسiمدە. العاشىندا شىن مانiندە ءلايلا دوسمۇحامەدوۆاعا ارنالىپ جازىلعانىمەن، كەيiن ءلايلا جۇماتايدىڭ اقىندىق مۇڭىنىڭ، بۇكiل بولمىسىنىڭ، وكپە-نازىنىڭ، بۇكiل قايعىسى مەن قۋانىشىنىڭ تيپتiك وبرازىنا اينالدى.
رەنiشiمiزدi دە، وكپەمiزدi دە قاعازعا جازاتىنبىز
جۇمەكەڭ سپورتپەن اينالىساتىن. تالدىقورعاندا تۇرعانىمىزدا قىستىگۇنi قارمەن جالاڭاياق جۇرەتiن. كوكتەم كەلە سۋىق سۋمەن شومىلاتىن. دەنساۋلىعى وتە كۇشتi بولاتىن. تاماقتى تا تالعاپ جەۋشi ەدi. استىڭ كوبiن ءوزi دايىنداعاندى ۇناتۋشى ەدi. ەتتەن ءتۇرلi تاعام جاساپ، وعان «زايدا-جۇماتاي» دەپ ات قويىپ جۇرەتiن. كوشەدە جۇرگەندە ءوزiن تىم تاكاپپار ۇستايتىن. اعارىپ كەتكەن شاشىن بوياپ الىپ جۇرەتiن. ەكەۋمiز ۇيدەن بiرگە شىقساق، ماعان «سەن كوشەنiڭ ارعى بەتiمەن ءجۇرشi« دەيتiن. الدىنان بiرەۋ كەزدەسەر مە ەكەن دەپ ويلاپ، مەن كوشەنiڭ ارعى جاعىنا وتەم. «ۇيگە كەلگەندە مەن سەنiكiمiن. دالاعا شىققاندا مەن اقىنمىن عوي، ازاماتپىن. سوندىقتان سەن ەشقاشاندا قارسى شىقپا»،–دەپ ايتاتىن. «مەنiڭ وكپەم، رەنiشiم بولادى، ونى قالاي ايتۋ كەرەك» دەسەم، «سەن قالام ۇستاپ جۇرگەن اقىن ەمەسسiڭ بە؟ پiكiرلەرiڭنiڭ ءبارiن قاعازعا ءتۇسiرiپ بەر»،–دەيتiن. بiر-بiرiمiزگە رەنجiسەك، قاعازعا جازىپ، قاعازعا رەنجيتiنبiز. سونىڭ ءبارiن جيناي بەرسەك، قازiر بiر كiتاپ شىعار ەدi. ول كەزدە جيناۋدى بiلمەگەنبiز، جىرتىپ تاستاي بەرiپپiن. كەيiنiرەك سپورتىن دا، بوكسىن دا تاستادى. 1979 جىلى الماتىعا كوشتiك. كiشكەنتاي بالام بار، ءارi قىزمەتiمدi تاستاي الماي، تالدىقورعاندا قالىپ قويدىم. قىستىڭ كۇنi سۋىق سۋمەن جۋىناتىن، شىنىققان كەرەمەت جۇماتاي الماتىدا مەنسiز ءۇش جىل تۇرعاندا كۇتiمi بولماي، بiراز دەنساۋلىعىن جوعالتىپ الىپتى. ءارi سەرi جiگiت، ءارi اقىن، الماتىدا جالعىز جۇرگەن سوڭ، قىز-كەلiنشەكسiز بولا ما؟ الماتىعا كەلگەن سوڭ، بiر كۇنi ماعان: «جاقسىلاپ بويانىپ، شاشىڭدى جوندەپ، ەڭ ءتاۋiر كيiمدەرiڭدi كي. بۇگiن سەنi باسپاعا ەرتiپ اپارام» دەدi. «جالىن» باسپاسىندا جۇمىس iستەيتiن. «قازiر سەنi وسىنداعى قىز-كەلiنشەكتەر كورەدi. سەنiڭ جامان شالىڭ ءۇش جىل شىداپ ءجۇردi دەيسiڭ بە؟ سەنi كورسiن، قاراسىن، بارiنە شىداۋىڭ كەرەك» دەدi. باسپانىڭ الدىنا جاقىنداعاندا، مەنi جالعىز تاستاپ، ءوزi iشكە كiرiپ كەتتi. ۇزىن ءدالiزدi بويلاپ، جالعىز ءوزiم كەلە جاتىرمىن. ءار ەسiكتەن سىعالاپ، بiرەۋلەر قاراپ جاتىر. بازارداعى ات ساۋداسى سياقتى، ات تاڭداعان سياقتى كوزقاراس. بولمەسiنە كەلسەم، ۋايىمداپ وتىر ەكەن. «قالاي؟ دۇشپانداردىڭ سىناعىنا شىدادىڭ با؟» دەدi. نە ايتسا دا، قالجىڭمەن جەتكiزەتiن. ازiلدەپ وتىرىپ تiگiسiن جاتقىزا سالۋشى ەدi. العاش ۇيلەنگەن كەزiمiز. بiر كۇنi ماعان «لاعمان سوزىپ قويشى» دەدi. ۇيدە بۇرىن تاماق iستەپ كورمەگەم. ءارi اكە-شەشەم ەركەلەتiپ، ەركەك بالا سياقتى وسiرگەن عوي. «لاعمان سوزۋدى بiلمەيمiن« دەسەم، «ەكi جۇمىرتقا مەن ۇن الدا يلەي بەر. مەن كينوعا كەتتiم. كەلگەنشە لاعمان سوزىپ قوي» دەدi دە شىعىپ كەتتi. تالاپتانىپ، ۇلكەن شەلەكپەن بiر شەلەك قىپ لاعمان ازiرلەپ قويعام عوي. جۇماتاي كiرiپ كەلدi دە، الگi شەلەكتەگi لاعماندى كورiپ، «جاقسى بولدى، دالiزگە شىعارىپ قوي. قىستاي وسى لاعماندى جەپ شىعاتىن بولدىق» دەدi. پاتەر جالداپ تۇرامىز. وتتى جۇماتاي جاعادى. دومبىراسىن شەرتiپ، توردە جاتقان. «زايدا، انا وتتى ءتۇرتiپ جiبەرشi« دەگەنi. وتتى استىنان ءتۇرتۋدi قايدان بiلەيiن، كوسەۋدi الدىم دا، ۇستiنەن قوزعاپ-قوزعاپ جiبەردiم. ءۇيدiڭ iشi قاپ-قارا ءتۇتiن بولىپ كەتتi. ونىڭ بەتi دە قاپ-قارا. مەنiكi دە وڭىپ تۇرعان جوق. ورنىنان ۇشىپ تۇرەگەلدi. ۇرىساتىن شىعار دەپ ويلادىم. «ويپىرماي، و زامان دا، بۇ زامان، قولدان نەگر جاساعاندى بiرiنشi رەت كورۋiم» دەدi.
كۇيلەرiنiڭ كوبi ناسيحاتتالماي قالدى
جۇماتايدىڭ ولەڭ جازعانىنىڭ ءوزi ەرەكشە بولاتىن. ەكi-ءۇش كۇن بۇرىن دايىندالىپ، قالامىن ۇشتاپ، دايارلاپ قوياتىن. مەن كەز كەلگەن قاعازعا سارى بولسا دا جازا بەرەم. ال ول بولسا تەك قانا اق قاعازعا جازاتىن. ەرتە ۇيىقتايتىن. تاڭ ەرتە اتىپ كەلە جاتقاندا، قۇستاردىڭ داۋسىنان ويانىپ، سۇڭقىلداتىپ دومبىراسىن شەرتiپ وتىراتىن. دومبىراسىن شەرتiپ، ءوزiن-ءوزi باپتاي باستاعانىنان-اق، ولەڭ تۋا باستاعانىن سەزەم. كۇي دە شىعاراتىن. «ءلايلا كەلگەن»، «زايدا كورگەن»، «قاجىتاي»، «جۇماتاي» سياقتى ءتورت كۇيi عانا ەسiمدە قالىپتى. جۇمەكەڭ شەرتپە كۇيدiڭ شەبەرi ەدi. بiراق، كۇيلەرiنiڭ بارلىعى ناسيحاتتاۋسىز قالدى. كوزi تiرiسiندە سەكەن iنiسiنە بiر-ەكەۋiن تارتىپ بەرiپ جۇرەتiن. 50 جىلدىعىندا سەكەن تۇرىسبەكوۆ سول كۇيلەرiن ورىنداپ بەردi. «ءلايلا كەلگەنiن» قاجىتاي ورىنداپ ءجۇر. وندا دا تولىعىمەن ەمەس. سول كۇيدەردiڭ ءبارiن تاسپاعا ءتۇسiرiپ، كۇيشiلەرگە بەرسەم بە دەگەن ارمانىم بار. جىردى جاقسى ايتاتىن. تاڭ اتا ەرتە ويانىپ، توقتاعۇلدىڭ جىرلارىن، اقىن-جىراۋلاردىڭ ولەڭدەرiن جىرلايتىن. اقىن بولسا دا، ماتەماتيكانى جاقسى بiلەتiن. ورىسشا، فرانتسۋزشا تازا سويلەيتiن. جۇمەكەڭنiڭ كەنەجيرەن دەگەن اتى بولعان. اۋىرىپ، وتباسىلىق جاعدايى دا سەبەپشi بولىپ، وقۋىن بiتiرە الماي ەلگە كەلگەنiندە اكەسi قۇلىن كەزiندە ساتىپ اپەرگەن ەكەن. اكەسi اۋىل كەڭەستiڭ توراعاسى بولاتىن. «وسى بالام مەنiڭ اتىمدى شىعارادى» دەپ جۇماتايعا ۇلكەن ءۇمiت ارتقان ەكەن. وقۋدان شىعىپ قالىپ، ەلگە كەلگەنiندە كiتاپحاناعا جۇمىسقا تۇرعىزادى. كiتاپحاناشى بولىپ ءجۇرiپ، بۇكiل كiتاپتى وقىپ تاۋىسىپتى. ودان قالعان بوس ۋاقىتىن ات باپتاۋمەن اينالىسىپتى. جايلاۋعا شىعىپ، جيرەنiن باپتاپ، تالاي بايگەگە قوسىپ، سول بايگەلەردەن تالاي سىيلىقتار دا الىپتى. كەيiنiرەك جيرەنiن اعاسى ساتىپ جiبەرiپتi.
سوندا عوي: بەس موتورلى سامولەتكە باسپا-باس،
بەرمەيتۇعىن اتىم ەدi, قايتەيiن؟!
ەگەر اعالارىن ايىرباستاي باستاسا،
شورا سiزدi ايىرباستار ەدiم الدىمەن،–دەپ ءازiل تۇرiندە ولەڭ جازىپ جۇرگەنi.
يمپەريا جاسايمىز دەپ قاعانات قۇرعانى بار
جانىنا وڭكەي ستۋدەنت جاستاردى جيناقتاپ، «موڭعول يمپەرياسىن قۇرامىز؟» دەپ قاعانات قۇرعانى بار. قاعانات قۇرۋىنىڭ ءوزi بiر جاعىنان سەرiلiگiنە جاتسا، ەندi بiر جاعىنان مۇنىڭ استارىندا ۇلكەن وي جاتقان سياقتى. جۇماتايدىڭ جانى جاس بولدى. وزiمەن قاتار قۇربىلارى دۇنيەگە مويىنسۇنىپ، ءۇي-ماشينا الىپ جاتقاندا، ول دۇنيەگە ونشا كوڭiل اۋدارا قويمادى. وعان ەندi جولداستارى دوس-قۇربى بولا الماي قالدى. جاستاردىڭ اراسىنان وزiنە سەرiك، دوس iزدەدi. ابۋباكiر، مەيiرحان، باۋىرجان، قايرات، سۆەتقالي، تەمiرلەر جانىندا ءجۇردi. سوندا عوي، ولاردىڭ قاعانات قۇرىپ جۇرگەنi. ول ءوزiنiڭ جاستىعىن جوعالتقىسى كەلمەدi. ومiرباقي جاس بوپ كەتتi عوي. سول كەزدەرi جانىندا جۇرگەن جاس اقىندار بۇگiندە رەسپۋبليكاعا تانىمال بەلگiلi ازاماتتار. ونىڭ ەركەلiگiن اقىن اعالارى كوتەردi. تۇماعاڭ الماتىعا كەلۋiنە دە تiكەلەي سەبەپكەر بولىپ، قاسىنان بiر ەلi تاستاعان جوق. ءوزi «جالىن» جۋرنالىنان كەتكەنشە، قاسىنان قالدىرماي ەرتiپ ءجۇردi. جۇماتايدىڭ كiتاپتارىنىڭ جارىق كورۋiنە بەكسۇلتان اعانىڭ كوپ كومەگi تيدi. ەسەنباي اعا مەن اقىن iنiسi بايبوتا سەرiكباەۆ «كەنەجيرەن» جيناعىن ازiرلەپ، باسپاعا ۇسىنعان. قازiر كiتاپتىڭ العاشقى ءسۇيiنشi داناسى دا جارىق كوردi. P.S. جازۋشىلار وداعى مەن الماتى قالالىق اكiمشiلiگi بiرلەسۋiمەن اقىننىڭ الپىس جىلدىق مەرەيتويى ءوتتi. ءالi كۇنگە اقىنعا ارناپ ەسكەرتكiش تاقتا قويىلماعان ەكەن. «بيىل مەرەيتويى قارساڭىندا الماتى قالاسىنان ەسكەرتكiش تاقتا ورناتىپ، جۇماتايدىڭ ەسiمiنە كوشە اتىن بەرسە دەگەن ءۇمiتiمiز بار» دەيدi زايدا اپاي. اقىننىڭ اي مەن كۇندەي قىزى – ايكۇنi بۇگiندە اكەسiنiڭ جولىن قۋىپ، ولەڭ جازىپ ءجۇر ەكەن.
دەرەككوز: https://turkystan.kz/article/
"ادىرنا" ۇلتتىق پورتالى
