ءامينا ادايحان 1984 جىلى 24 اقپاندا التاي ايماعىندا تۋعان. جازۋشىلار وداعىنىڭ مۇشەسى. قازىر تالدىقورعان قالاسىندا جەكە كاسىپكەر. بىرنەشە جىر ءمۇشايرالارىنىڭ جەڭىمپازى. ماۋسىم ايىنىڭ 21–جۇلدىزىندا "قاناتتى حاتتار" اتتى جەكە جىر جيناعىنىڭ تۇساۋكەسەرى وتەدى. سوعان وراي ولەڭدەر توپتاماسىن جاريالاۋدى ءجون كورىپ وتىرمىز.
***
سىزدەن كەلەر حاتتار سيرەپ كەتكەلى،
بۇل ومىرگە قويدىم مەن دە وكپەنى.
ءسىز سياقتى ەركەلەتىپ ەشكىم دە،
ءسىز سياقتى مەيىرىمىن توكپەدى...
كۇتپەيتىن دە بولىپ كەتتىم ساعىنىپ،
قىزعانىشتان ۇمىتتەردەن ارىلىپ.
ولەڭ كەلسە ءسىز كەلەسىز ويىما،
قالام سوسىن جابىعىپ...
كورگىم كەلسە كوزدەرىمە جاس تۇنىپ،
جۇما قويام كورسەتپەستەن تاس قىلىپ.
جۇرەگىمدە تىپىرشىعان سەزىمگە،
ءجۇرمىن ىشتەي قاس قىلىپ...
اقتالاسىز باس ساۋعالاپ بارىنەن،
كىنالى مەن، مۇڭعا باتىپ قالىپ ەم!
«قىلمىسىمدى» اۋىرلاتىپ ءتىپتى دە،
ءوزىڭىزدى ءسۇيىپ ءجۇرمىن ءالى مەن...
اقىماقپىن...
***
ءومىر – تەڭىز، شەتى-شەگى بەلگىسىز،
بەتى تىمىق، استى – ارپالىس سەنگىسىز.
مەن بالىقپىن اعىنىمەن ويناعان،
قارماقشىسىز قۇر قول قايتقان ەندى ءسىز.
قىزىقتىرىپ جالىن شاشقان وتتار مىڭ،
الەك سالىپ كوڭىلىمدە سوتقار مۇڭ،
ماحابباتتان جەم قىستىرعان قارماققا
ىلىنسەم دەپ تالاي رەت وقتالدىم.
مۇڭ شاعاسىز تىم جىلاۋىق كۇزگە ەسسىز،
ەرلىك كەتكەن مەنەن ۇزاپ ءىز-ءتۇزسىز.
بۇگىن داۋىل تاعى سۇيرەپ اكەلدى،
قايىعىڭىز جاعادا تۇر، ءسىز جوقسىز.
كىنا ارتىپ اپ تاعدىرىما سور تۇنعان،
قىزعاندىرىپ قايراڭداعى ءىز تولقىننان.
كەمەسىنەن وزگە باقتىڭ قول بۇلعاپ،
مەنەن ۇزاپ بارا جاتتى ءور تۇلعاڭ
***
بۇل بەكەتكە كەلەم سونداي اسىعىپ،
«سەنى كورەم» دەپ ىشىمنەن تاسىنىپ.
تاعى سەنەن ايىراتىن وسى جەر،
قۋانىشتىڭ قۇتىن مۇلدەم قاشىرىپ.
كولىكتەر-اي، اسىعىسسىڭ، توسپايسىڭ،
جۇگىم اۋىر، جۇرەگىم دە تاستاي تىم.
كوتەرگەنىم قولدارىمدى وتىرىك،
توقتاماڭدار، توقتاماڭدار ەشقايسىڭ!
سەن قالاسىڭ، مەن كەتەمىن مۇڭعا ەرىپ،
«قايتام، – دەگەم، – سەنى انشەيىن ءبىر كورىپ».
جۇرمەي قويشى، اۆتوبۋستار، مەنى الىپ،
«دوڭعالاعىم قالدى، – دەرسىڭ، – سىر بەرىپ»...
قارا جولدا جۇيتكيدى ارمان بۇرالاڭ،
ارتتا قالىپ قويسا دا اسقاق مۇنارام.
«ساعان قايتىپ اپ كەلسىن» دەپ ءبىر كۇنى
گۇل، شوپتەردى كوز جاسىممەن سۋارام.
قيماي تۇرمىن، ساعىنام عوي جىراقتا،
جاۋاپ بەرشى كوزىمدەگى سۇراققا.
قول بۇلعايسىڭ، كۇلىمدەيسىڭ جاي عانا،
«قال» دەمەيسىڭ بىراق تا...
رۇقسات پا؟
سەنى كورىپ مەنىڭ ەسىم اۋىستى،
ءتاتتى قيال تاعاتىمدى تاۋىستى.
كەرۋەنى كەۋدەمە كەپ قوناقتاپ،
كۇن مەن ءتۇنىم اۋىستى...
ءوز ويىنا ءوزى جۇرگەن ماسايىپ،
اپتىعىڭدى، جۇرەك، قالاي باسايىق؟
جۇرەك سۇيسە سۇيىنىڭدەر، ادامدار،
تاقپاڭدارشى بوس ايىپ.
سۇراق تولى جانارلاردان جاسقانا،
مىسكىن حالدە دۇشپانعا دا، دوسقا دا.
باستاپ كەتىپ ءوزىڭ جايلى اڭگىمە،
ءوزىمدى ارەڭ توقتاتامىن، ماسقارا.
«سۇيە الادى بارلىق ادام» دەسەك تە،
شىن ماحاببات تۇسەر سىنعا، ەسەپكە.
جەتسە ساعان بالداي ءتاتتى سەزىمىم،
اينالىپ اپ وسەككە.
وندا ماعان ودان وتكەن قورلىق جوق،
ەڭسەمدى ەزىپ ۇيات تونەر «ءولدىڭ» دەپ.
ساعىنۋعا رۇقسات پا ەكەن ءوزىڭدى،
تاعى تۇر عوي كورگىم كەپ...
قاشان؟
جانىمنان دا جاقىن ءارى بوتەنسىز،
مەنى قاشان ساعىنادى ەكەنسىز؟
«ساعىندىرساڭ ىزدەپ بارام» دەگەنسىز،
كەتتىك بىزدەر نەگە ءۇنسىز؟
ءتۇن كەلگەندە تۇمان بۇركەپ ەتەگىن،
ءسىز تۋرالى سان ءتۇرلى ويعا كەتەمىن.
تەپكىلەيدى جۇرەك كوڭىل ءتورىمدى،
مەنەن گورى اي باقىتتى كورىندى.
كەتەتىندەي جانارىمنان ءسىزدى الىپ،
كورمەي قويدىم ونى دا ىشتەي قىزعانىپ.
ءسىزدى قايدام، مەنى ۇمىتقان شىعارسىز،
مەنى مازاق ەتىپ الدى مۇڭ ارسىز.
سەزىمدەردى تۇنشىقتىرىپ سابىلعان،
جانىڭىزدان كەتپەي تۇرىپ ساعىنعام.
بيىل كەلگەن تىم جىلاۋىق ەكەن كۇز،
مەنى قاشان ساعىنادى ەكەنسىز؟
ءامينا ادايحان
"ادىرنا" ۇلتتىق پورتالى
