قىزاعاش
قىزاعاش... قىراۋ سىرعالى...
قولىندا – كۇمىس بىلەزىك.
مىستان-جەل وسىپ تىرناعى،
جانىڭدى تۇر ما مۇڭ ەزىپ؟!
شاشباۋىڭ – سارى التىننان،
بويىڭنان تاپقان جاراسىم.
اينىماي وسى قالپىڭنان،
اقىلدى ارباپ الاسىڭ.
قايتقان قۇس قوش دەپ شىرقاسا،
بيلەيسىڭ نەگە ىرعالىپ؟
بولمەيدى كوڭىل جۇرت اسا،
وتىرمىن ويعا شىرمالىپ.
كۇن سۇيگەن ماڭداي، توبەڭنەن،
بۇلتتار دا كوشتى جوسىلىپ.
تامىرىڭ سوعار تەرەڭنەن،
جۇرەكپەن بىرگە قوسىلىپ.
ال، جانىم -كۇزدە مۇزداعىش،
كوكتەمگە الدەن زارىعام.
قاراشا-كۇزگى قىزعانىش
ايازبەن ءتاندى قارىعان.
ابادان
ءتاڭىر-ىيەم – تاۋ.
اقپان...
نۇر بۋسانتا، تاڭ اتقان.
سيراعىمدا – جاۋ-قاقپان.
ايعا قاراي ءىز سالعان
ابادان ەم، اۋلاقتان.
ارلى ءتۇزىن ارقانىڭ
اقىلىما ارتامىن.
تور-قاماقتا تورىعىپ،
وي ىشىندە جورتامىن.
اپانىم-اي، كيەلىم،
ەندى، ساعان ىيە كىم؟!
كوپ يتتەردىڭ،
ۇلىپ-اق،،
سىرقىراتقام سۇيەگىن.
جول ۇستىندە ازىعىم،
التى قارىس ازۋىم.
ماڭدايىما مورلەگەن
تاعدىرىمنىڭ جازۋىن!
قىركۇيەك
كوركىڭە كەرىم ۇزدىگىپ،
كوز الماي، ۇزاق قارادىم.
كۇرسىنە بەرسىن كۇزگى بۇلت،
جارقىن عوي سەنىڭ قاباعىڭ!
قىركۇيەك ايى جاڭبىرلى،
جاۋدىركوز اسپان جىلايدى.
ەكەۋمىز – جۇمباق تاعدىردى
سۇيەمىز ... جانە بۇل ايدى.
سارعايعان بۇرىن، اسىعا...
جاپىراق – نازىك ساعىنىش.
جاقىنداۋ كەلشى قاسىما،
شارپىسىڭ دەمىم، جالىن ءىش.
سەزىم مەن سەزىم ۇيلەسىپ،
ءسوز دەمى گۇلدى جىلىتقان.
كۇنىم-اۋ، عاجاپ كۇي كەشىپ،
جالعىزدىق جايلى ۇمىتقام.
سىر ايتسام تىڭدار قۇستار،
باق...
اعاشتىڭ تامعان جاسى – نۇر.
وزىڭە شەكسىز قۇشتار شاق،
ءومىر عوي شىركىن، عاشىعىم!
راۋشان گۇل.
ساياباقتا راۋشان گۇلى تىم قالىڭ.
كۇلتەلەرى – قىزەرىن.
ەكەۋمىزگە – تىلسىمى كوپ ءتۇن ءمالىم.
جەل بىلەدى ۇزەرىن.
قۇشاعىڭا گۇل ۇيەيىن ءبىر-بىرلەپ،
بىلىنگەندە ءتۇن دەمى.
ءسال جىميساڭ،
جۇرەگىمدە جىر بۇرلەپ،
جاندۇنيەم گۇلدەدى.
ساۋىق-سايران قۇستاردا دا ەرەكشە!
قوسىلامىن... ۇشامىن...
جامالىڭنان ەركەلەگەن جەل وپسە،
قىزعانىشتى قۇشامىن!
جاۋتاڭدايسىڭ اينالاڭا نەلىكتەن،
مويىلتەكتى مونشاعىم؟!..
دۋالادىڭ اق ديدارلى كورىكپەن.
ەلىكتىردى بال شاعىڭ.
راۋشان-گۇلدىڭ قاۋىزىنا تامىزدىڭ،
جانارىڭنان جىلى نۇر.
مىنە، وسى – شىن ماxاببات، ناعىز مۇڭ،
مۇڭلىقتاردىڭ ءتىلى – ءبىر.
* * *
وزەننەن ءسال عانا تىسقارى،
تام ءۇي تۇر، اڭعاردا.
ماڭايى – پەيىشتىڭ قۇستارى.
ءورىپ ءجۇر اڭدار دا.
بۇلبۇلدار شىرقاعان سىلقىم ءان
ءتاتتى سىر شەرتەدى.
تام ۇيدە ءبىر قىز بار!...
سىرتىنان،
كۇي كەشتىم ەرتەگى!
ءبىر كەزدە،
يەسى اۋلاعا،
شىقتى دا، شىرەندى!
كۇن سۋىپ كەتكەندەي زاماتتا.
اسپان دا تۇنەردى!
سالدەن سوڭ، سۇلۋ قىز شىقتى ۇيدەن!..
كۇن شايداي اشىلدى!
بۇلدىرگەن ەرىنىن شىق سۇيگەن!
جانارى جاسىندى!
سۇقتاندىم.
ويانىپ قۇمارىم.
كوڭىل دە گۇلدەدى.
ءومىردىڭ مازداتتى شىراعىن
جىميا كۇلگەنى!
تام ۇيگە، تاياۋعا باتىلىم
جەتپەدى نەلىكتەن؟!
اداسىپ قالدى ما اقىلىم؟..
جۇرەك پە جەلىككەن؟!..
اقىرى شىدامىم تاۋسىلدى،
ءوڭىم بە، ءتۇسىم بە؟!
جۇرەگىم قوزعالدى تاۋ سىندى،
كەۋدەمنىڭ ىشىندە!
تەرەزە تۇسىنان تاڭ كۇلىپ،
كۇن ءسۇيدى كوكتەمشە.
ءتۇس كورىپ جاتسام عوي ماڭگىلىك،
ءومىرىم وتكەنشە...
* * *
كوشە تولى – كولىك شۋى، ماس ءانى.
تىڭدايمىن دا، مۇڭ قۇشام.
كىر اسفالتقا ءولى ساۋلە شاشادى،
جارعاناتكوز تۇنگى شام.
ال، كافەگە كىرە قالسام ىرەڭسىز،
كۇلكىلەر دە داراقى.
شاشىن جايىپ، شىڭعىرادى كىلەڭ قىز...
ازاپتايدى-اۋ ار وتى.
جەرتولەدە كەزبەلەر كوپ، بۇرىسكەن،
ايەل-ەركەك ارالاس.
بۇلت كەيپىندە كۇرسىنەدى ءتۇن ىشتەن.
قۇلازيدى كارى اعاش.
قاڭعىباس يت قورعاپ سوقىر كۇشىگىن،
سەس قىلادى ۇرگەندى.
قارا كوڭلىمدى قۇر يىسكەلەپ مىسىق-ءۇن،
تىرمالايدى ىرگەمدى.
ءۇمىت سىندى – ۇيلەردىڭ دە جارىعى،
الما-كەزەك سونەتىن،
قالا دەگەن – قورعانسىزدار قابىرى،
امالسىزدان ولەتىن.
كارتاقۇمار جولداستارعا جولىعىپ...
ۋاقىتتان دا ۇتىلدىم.
ۋا، جارىق كۇن، سەنى قاتتى ساعىنىپ،
كۇبىرلەيدى كۇپىر-ءتۇن...
ز1-جەلتوقسان.
قالا بۇگىن قايىرىمدى تىم ەرەن،
يتتەرگە دە قاڭعىباس.
كەشە عانا جەرتولەگە تۇنەگەن،
ءان سالىپ ءجۇر اڭگى ماس.
كەزىكپەدى جولىنان ەش تانىسى.
مۇڭداستارى – تەرەكتەر...
قارعانىڭ دا قارقىلداعان داۋىسى
قاجۋىنا سەبەپكەر.
جەڭ ىشىنەن قول شىعارىپ قوعامعا...
قايعى ءسولى – جۇتقانى.
قانداي باقىت كەرەك ەكەن ادامعا؟
مەن دە، ءسىرا ۇقپادىم...
وتشاشۋلار اينالسا دا جاقۇتقا،
وزگەرمەس-اۋ قالىبى.
قازىناسىن ۇرلاپ العان ۋاقىتقا
مىڭ ءبىر مارتە نالىدى.
سىر ايتتى ما، سۇيەندى مە شىرشاعا؟
ىزالانا سىلكىدى؟
شىلىم شەگە، سابىر ساقتاپ تۇرسا دا،
ساۋ ادامعا كۇلكىلى.
كوشە شامى سىعىرايىپ قارايدى.
توقتاپ قالعان كوپ كولىك.
دۇنيەنى ءبىر كۇندىك دەپ سانايدى،
الگى كىسى كەكتەنىپ.
قايران ءومىر.
سوقىر قوعام.
قالا.
ءتۇن.
وي-حوي، تاعدىر، كۇرمەلگەن!..
اجالدان دا اراشالاپ الاتىن،
جارىق ءتۇستى ىرگەڭنەن!..
– جاڭا جىلىڭىزبەن !
سىرلاستىرماي، سىرتىمىزدان كولگىرسىپ،
ءسوزىمىزدى بولە بەردى جەل قىرسىق.
جۇرەگىڭنەن xابار بەرىپ تۇر، مىنە،
جانارىڭدا جالت-جۇلت ەتكەن ءمولدىر شىق.
ءبىزدى كورىپ شىقتى، ءسىرا، بۇلت ەسى.
سونە قالدى جارىق ايدىڭ بىلتەسى.
كوزىڭ وتتاي!
ءسوزىڭ شوقتاي!..
ەرىنىڭ –
– قىزىل گۇلدىڭ ۇلبىرەگەن كۇلتەسى.
جارقىلدادىق قاراڭعىعا قامىقپاي،
ساعىنىپپىز كوپتەن بەرى جولىقپاي.
و، عاشىعىم، كەۋىپ كەتىپ كەنەزەم،
جۇپار جۇتتىم تاماعىڭنان مامىقتاي.
كوڭىلىڭمەن – كوكتەم ءتىلى ۇندەسكەن.
شاشىڭ – اناۋ، قارا ماقپال ءتۇن كوشكەن.
ءبىر-اق ساتتە
بال-باقىتقا كەنەلتتىڭ،
و، داريعا، بۇنداي سەزىم كىم كەشكەن؟!.
جاننىڭ تۇنگى تىلسىمى
ايعا لاقتىرىپ شىلبىر ۇشىن،
ايدالادا ءتۇن قاتتىم.
... ۇكىداۋىس ۇڭگىر ءىشىن
ءۇر قىزىنا تىڭداتتىم!
ول سۇلۋدىڭ توسەنىشىن
سالدىم بالعىن ارشادان.
سەزىم شوعىن كوسەۋ ءۇشىن،
ەرتەكتى ەرەن اڭساعام!..
ويىمداعى وتتىڭ كۇشىن
سانادان تىس لاۋلاتتىم!..
كوڭىل ءۇشىن –
شەگىرتە ءۇنىن
الاقانىما اۋناتتىم!
مايىن دا ءىشىپ تاسبۇلاقتىڭ،
مارتۋ قىزىن قۇشىپ ەم!..
قارا جوننان قاسقىر اتتىم،
قارا ءسوزدىڭ كۇشىمەن!
جىندار عاشىق بالكىم ماعان؟..
جىردان اسقان بار ما ءدىن؟..
جاپالاق كوزىمەن جارقىلداعان،
جىلان ءداتىن اربادىم!
سوڭىنا ەردىم شۇبار لاقتىڭ!..
ات جالىنان شوق ۇرلەپ!..
بۇلت ىشىندە بۇلان باقتىم!
قۇلان كوزى – شەگىركوك!..
قۇزدارمەن دە قاۋقىلداستىم.
ەلىردىم جەل ەسەرگە!
جۇلدىزدارمەن اڭقىلداستىم،
وزگە الەمگە كوشەرگە!..
اداستىردى ءبىر مۇڭ سارى!..
قايدا بولدىم؟!..
اڭ-تاڭمىن!..
قۇلانيەك قۇلقۇنسارى...
قيالىمدى قاڭتاردىم!
