ايگۇل
ءى
ءتۇن ىشىندە تەلەفون بەزەكتەدى، جانى قالماي ويبايلادى. جەتى قاراڭعىدا كىمگە كەرەك بولدىم دەدىم. ويتكەنى، وسى ۋاقىتقا دەيىن بۇل جەلى ارقىلى ەشكىم مەنى تاماقتاندىڭ با، مويىنوراعىشىڭ قالىڭ با، ەتىگىڭنىڭ تابانىنان سۋىق ءوتىپ جۇرگەن جوق پا دەگەن سىقىلدى جاناشىر ساۋالدارمەن مازالاعان ەمەس. ءتاتتى ۇيقىمدى بۇزىپ تەلەفونمەن ويناعان ادامدى جاراتپايمىن. سويلەسپەيمىن. ۇيقىسىراپ ءجۇرىپ كەلەم. تۇكپىردە ۇيىقتايمىن. تورگى بولمەنى باسىپ ءوتتىم. تەلەفون باقىرىپ جاتىر. حابارلاسقىسى كەلگەن بەيتانىسقا دەگەن اشۋىم ۇدەي ءتۇستى. سىمتەتىك سىرتقى ەسىكتىڭ جاقتاۋىنا ورناتىلعان.
- ءيا.
- سالەمەتسىز بە، ۇيدە لاۋرا بار ما؟ قىز بالانىڭ داۋىسى.
ىزدەگەنى ءوزىم ەكەنىن ايتپاققا وقتالدىم دا، اينىپ قالدىم.
- ساعات قانشا بولدى؟ - دەپ سۇرادىم.
- كەشىرىڭىز، مەن...
- مەن سەنەن ساعات قانشا بولدى دەپ تۇرمىن؟ ۋاقىتپەن ساناسپايتىن ادامدى قالامايمىن! شوشىپ كەتكەن ءسىرا، ارعى بەتتەگى تۇتقانى ءۇنسىز جايعاستىردى. كورپەمدى قايتا بۇركەندىم. كوزىمنىڭ قايتا ىلىنگەنى سول تەلەفون تاعى دا شىڭعىرا باستادى. تورگى بولمەنى دۇرسىلدەتىپ، جۇگىرىپ ءوتتىم.
- ۇيقى بەرەسىڭدەر مە، جوق پا؟!
- اپاي، كەشىرىڭىز، لاۋرانى تەلەفونعا شاقىرىپ جىبەرىڭىزشى... الدەكىم جالبارىنىپ تۇر. اپاي دەيتىندەي سونشالىقتى كارىمىن بە؟ قۇداي اپايدىڭ جاسىنا جەتكىزسىن دەپ ءوزىمدى جۇباتتىم.
- تىڭداپ تۇرمىن. نە كەرەك؟
- بۇل مەن، ايگۇلمىن.
- اينالايىن، ەرتەڭ قۇدايدىڭ تاڭى اتادى، تاۋىق شاقىرادى. سول كەزدە حابارلاس! تۇتقانى شوكتىردىم. ايگۇلدى تانىمايدى ەكەنمىن. توسەگىمە بەتتەدىم. قانشا ۇيىقتاعانىم ەسىمدە جوق. تەلەفوننىڭ ۇزدىككەن ۇنىنەن وياندىم. تاڭ شەتى سوگىلىپتى.
- ءيا.
- سىزدەر گازەتكە ءۇي كۇتۋشى كەرەك دەپ حابارلاندىرۋ بەرگەن ەكەنسىزدەر... جىلى سۋ مەن جارىقتىڭ اقشاسىن تولەي الماي جۇرگەن ماعان قايداعى ءۇي كۇتۋشى. شاتاسىپ باسقا پاتەرگە ءتۇسىپ كەتكەنىن ايتۋعا ءتوزىمىم جەتپەدى.
- مەن ءۇي كۇتۋشى ەمەس، عارىشكەر كەرەك دەپ حابارلاندىرۋ بەرگەنمىن! تۇتقانى جالپ ەتكىزدىم. ميىم شىڭىلدادى، ۇيقىم قانباسا ۇنەمى وسىلاي. بوزتورعايدىڭ شىرىلى ەستىلگەندە زارىلداۋىق تاعى ءۇن قاتتى. بۇگىن مەن نە جىندانامىن، نە مىنا تەلەفوندى سىندىرىپ ءبىر-اق تىنىشتالامىن.
- بۇل كىم؟
- لاۋرا، ساعان نە بولدى؟ كەشەگى داۋىس.
- بۇل كىم؟ - مەن، ايگۇلمىن. سابىرسىزدىعىم دورەكىلىككە سوقتىردى.
- نە كەرەك؟
- كلاستاسىڭ ايگۇلمىن. مەكتەپ بىتىرگەلى التى جىل. ۇلگەرىمى تومەندەرمەن دوس بولمايتىنمىن. ادەمى قىز ەدى. زاتىندا، ادەمى قىزدار ساباقتى ناشار وقيدى. بۇل دا سول قاتاردان. سوڭعى قوڭىراۋدان كەيىن كەزىكپەگەم.
- ەسىڭە ءتۇستىم بە؟ قالىڭ قالاي؟
- جاقسى. ول ويلاعانداي قۋانا قويمادىم. ءسوزدىڭ تۋراسىنا كوشتى.
- بۇگىن تويىم.
- قۇتتىقتايمىن.
- سەن قالىڭدىق قۇربى بولۋعا قالايسىڭ... ۋادەلەسكەن قىز اناسى ناۋقاستانىپ كەلە المادى.
- باسقالارعا حابارلاسىپ كورسەڭشى، - دەدىم. اۋزىما تۇسكەنى سول عانا.
- ءبىزدىڭ قىزداردىڭ بارلىعى تۇرمىس قۇرىپ كەتىپتى. مۇنى ەستىپ ءوزىمدى باقىتسىز سانادىم با، ايتەۋىر جانىمنان جاعىمسىز سەزىمدى اڭعاردىم. - تويىن جالعىز وتكىزسىن دەمەسەڭ كومەكتەس. كەلىسپەسكە امالىم قالمادى.
ءىى
التى جىلدان سوڭعى كەزدەسۋ اسا ناشار بولمادى. باعىت – نەكە سارايى. ايگۇل بەيتانىس ورتادا قىسىلماسىن دەپ نازار اۋدارىپ الەك. تۇمسىعىنا اق گۇل قىستىرعان ليمۋزيندە بەس كىسى: جاس وتاۋ يەلەرى، مەن جانە تاعى ءبىر جىگىت. اق قولعاپتى جۇرگىزۋشى اڭگىمەگە ارالاسپايدى. جاقپاعانى كۇيەۋ جىگىت. تاپال. ادام كوركى شۇبەرەك دەگەن ءسوز جالعان. ميلاندىق تىگىنشىنىڭ قولىنان جاڭا شىققان كاستوم ونىسىن جاسىرا الماپتى.
- ايگۇل، ءبىز بىلمەيتىن قۇربىڭ بار ەكەنىن نەگە ەرتە ايتپاعانسىڭ؟
- لاۋرا، ايگۇل ەرتەرەك تانىستىرعاندا مەن ساعان ۇيلەنەر ەدىم! ازىلى وسپادار. ونىسىنا ءوزى عانا كۇلىپ وتىر.
- ەكىنشى ايەل الۋعا رۇحسات ەتەتىن زاڭ قابىلداندى ما؟ جاعى سەمەر ەمەس. قالىڭدىق ەرىنىن تىستەلەپ تومەن قارايدى. جانعا جايلى اۋەنگە ەلتىپ، جولداسى مۋزىكا تىڭداعان بولا قالىپتى.
- لاۋرا، سەن كىتاپ جازاسىڭ با؟ - ... - جازاسىڭ با؟ بۇگىن مىنانىڭ اۋزىنا تىنىم بولمايتىن شىعار.
- جازامىن!
- مەن تۋرالى جازشى. ۇيلەنەيىن دەپ جاتقان كەزدە شىن ماحابباتىن كەزىكتىرىپ قالاتىن جىگىت جايلى. ءوزىم دەمەۋشى بولام. ءوزىم ساتىپ الامىن. كولىكتى توقتاتىپ ءتۇسىپ قالسام قايتەدى وسى دەپ ويلادىم.
- ەگەر جازا قالساڭ اتىن نە دەپ قوياسىڭ؟ الى سويلەپ وتىر.
- ساعان ورىستاردىڭ قاي شىعارماسى ۇنايتىنىن بىلمەيمىن. بىراق، سەن تۋرالى كىتاپ جازعان ادام اتىن مىندەتتى تۇردە «ناقۇرىس» دەپ قويار ەدى. تاعى دا جالعان كۇلكى. اق تىلەۋلى سارايعا دا كەلىپ جەتتىك.
ءىىى
قاۋمالاعان جۇرتتان قاعا بەرىس قالىپ كۇيەۋ جىگىت ءتىل قاتتى:
- سەنىڭ جىگىتىڭ بار ما؟
- مەندە جىگىتتەن دە باسقا ماسەلە بار. قالىڭدىق ەستىمەگەنسىدى. اڭگىمەنى باسقا تاراپقا بۇردى:
- كويلەگىم قالاي؟ - كۇيەۋ جولداستان سۇراعان.
- بوكسەڭدى فۋدبول دوبى ما دەپ قالدىم. اپاما جەزدەم ساي ورتاعا قايدان عانا كەزىكتىم ەكەن؟ كۋالىك الار كەز جاقىنداعان. كۇيەۋ جىگىت جولداسىنا قاراپ وتىرىك كۇلدى:
- قاشىپ كەتسەم بە ەكەن؟ اق كويلەگىنىڭ ەتەگىن تۇزەپ جاتىپ قالىڭدىقتى ايادىم.
- مەنىڭ ورنىما سەن ۇيلەنە سالشى. ەنجار، باستىسى سەزىمسىز داۋىس. الدەكىمنىڭ ۇيلەنۋ تويىن تاسپادان تاماشالاپ وتىرعانداي. دوسى جەرگە قارادى. نەكە جۇزىگى سالىنعان قوراپشانىڭ بەتىن اشتىم. جازىقسىز قوس ساقيناعا ايانىشپەن قارادىم.
- سەنىڭ قولىڭداعى شىنىمەن نەكە جۇزىگى مە؟
- جوق، بۇل ولگەن قارعانىڭ قاناتى. جەكىپ بەردىم. قالىڭدىقتىڭ رەڭى سۇرلاندى.
- جۇرىڭدەر! ايگۇل كەلىنشەكتەر بولمەسىندە بوگەلە بەردى. قولتىعىنان دەمەدىم.
- ايگۇل، سەنى باقىتىڭ كۇتىپ تۇر. وسىلاي ادەبي سويلەۋدى استە جاقتىرمايمىن، ايتسە دە سول ورايمەن ءسوز ساپتادىم. جانارىنان تامشى ءۇزىلىپ ءتۇسىپ، كىرپىگىنىڭ بوياۋى ىلە تومەن سىرعىدى. ەندىگىسىن بىردەمە ايتۋ قاجەتسىز دەدىم. ەسىكتەن شىعىپ، باسپالداقپەن تومەن تۇسە بەردى. جۇرت شۋلاسىپ-دابىرلاستى. سوڭىن الا شىقتىم. اق كويلەكتى قالىڭدىق ەسەنتاي وزەنىن بويلاپ جۇگىرە بەردى. سوڭىنان ەنتىگىپ كۇيەۋ جىگىت جونەلدى. ساعان جەتكىزبەيدى، بۇل قىز مەكتەپتە وقىپ جۇرگەندە جەلاياق بولاتىن دەدىم ايقايلاپ. راسىندا جەتكىزبەدى، باعانا قالاي بايقاماعانمىن دەپ سەلك ەتتىم، ونىڭ جاۋىرىنى تۇسىندا تاپ ءبىر پەرىشتەنىكىندەي اپپاق قوس قاناتى بار ەكەن. ول سوڭىنا ءبىر رەت تە بۇرىلمادى، دابىرلاسقان ەلدەن اۋدەم جەر ۇزاعان سوڭ اسەم قاناتتارىن سىلكىپ-سىلكىپ قالدى دا، زەڭگىر كوكتى بەتكە الىپ سامعاپ كەتتى...
