«ۇلكەن بولىپ قالۋ ءۇشىن عالامدا،
ۇلكەن ارمان كەرەك ەكەن ادامعا!»
م.شاحانوۆ
ارمان – ادام اتاۋلىنىڭ قامشىنىڭ سابىنداي قىسقا عانا عۇمىرىنا ءمان-ماعىنا بەرىپ، ونى ءۇمىت ساۋلەسىمەن العا قاراي جەتەلەيتىن ەڭ قۇدىرەتتى كۇش. حالقىمىزدا «ارمانسىز ادام – قاناتسىز قۇسپەن تەڭ» دەگەن تاماشا ءبىر ءسوز بار. بۇل ءسوزدىڭ ءمان-ماعىناسى ءبىز ويلاعاننان اناعۇرلىم تەرەڭدە جاتىر.
كوز الدىڭىزعا قاناتسىز قۇستى ەلەستەتىپ كورىڭىزشى. ءيا، ول ۇشا المايدى، كوك اسپاندا ەركىن قالىقتاپ، بيىككە سامعاي المايدى. وندا ول نەسىنە قۇس بولىپ جاراتىلدى؟ ءتىپتى، ەلەستەتۋ دە مۇمكىن ەمەس.
مىنە، ارمان-ماقساتى جوق ادامدار دا ءدال وسى قۇس ءتارىزدى، نە العا جىلجي المايدى، نە شىڭداردى باعىندىرا المايدى. جاي عانا بوس كەۋدە بولىپ، تاعدىردىڭ دەگەنىنە كونىپ، اقىرىندا ءومىرىنىڭ قالاي ءوتىپ كەتكەنىن دە بىلمەي قالادى.
ەندەشە، ارمان – ادام قاناتى، ونسىز ءومىردىڭ ەشقانداي مانى دە، ءسانى دە بولماق ەمەس.
ءبارىمىز دە ادام بولىپ جارالعان سوڭ، ارمانداماي، ۇمىتتەنبەي كۇن كەشە المايمىز. «مەن كىممىن؟»، «كىم بولامىن؟» «ومىردەگى ميسسيام قانداي؟» دەگەن سان ءتۇرلى ساۋالدارعا مەن دە جاۋاپ ىزدەپ، جارقىن بولاشاققا ويشا ساپار شەگەمىن. كۇندىز-ءتۇنى ءجۇز ويلانتىپ، مىڭ تولعاندىراتىن، قيالىما قانات ءبىتىرىپ, العا جەتەلەيتىن اسىل ارماندارىمدى جارىق ساۋلەگە تەڭەيمىن. سەبەبى، ول ماعان شۋاعىن شاشىپ، كوڭىلىمە قۋانىش سىيلايدى. ال قاراڭعىلىق ورناعان ساتتەردە ءوزىنىڭ جارىعىمەن مەنى اداستىرماي، دۇرىس باعىت-باعدار بەرەدى.
ويلاعان سايىن وزىنە اسىقتىراتىن اياۋلى ارماندارىم، ارينە، كوپ. ەڭ باستىسى – وسىناۋ ومىردەن ءوز ورنىمدى تاۋىپ، حالقىما قالاۋلى، ەلىمە ەلەۋلى تۇلعا بولسام دەيمىن. ودان سوڭ جۇرەگىمنىڭ قالاۋى – جۋرناليستيكانىڭ بيىگىنە جەتىپ، ءوز ىسىمەن وزگەلەرگە ۇلگى بولارلىق بىلىكتى مامان اتانۋدى ارماندايمىن. سونىمەن بىرگە، فيلولوگ رەتىندە بابامنىڭ كوزىندەي تۋعان ءتىلىمىز بەن ادەبيەتىمىزدىڭ مارتەبەسىن اسقاقتاتىپ، مەرەيىن ۇستەم ەتۋگە ءوز ۇلەسىمدى قوسقىم كەلەدى. قىسقا عۇمىردى ءماندى دە ماعىنالى وتكىزىپ، ونى يگىلىكتى ىستەرگە تولتىرۋ، بارلىق جاعىنان تابىستى ادام بولىپ، ماعان سەنەتىن جانداردىڭ ءۇمىتىن اقتاۋ سىندى نەگىزگى ماقسات-مۇراتتارىم بار.
سونداي-اق، وسىلاردىڭ ءبارى بىردەن ورىندالا سالمايتىنىن، مىقتى ەرىك-جىگەردى، ۇلكەن ەڭبەك پەن تەمىردەي ءتوزىمدى تالاپ ەتەتىنىن جاقسى بىلەمىن. سوندىقتان دا، ارماندارىم قۇر قيال بولىپ قالماس ءۇشىن، ۋاقىت پەن بەرىلگەن مۇمكىندىكتەردى قۇر جىبەرمەي، ءار كۇنىمدى جوسپارلاپ، ماقساتىما ساي ارەكەت ەتۋگە بارىنشا تىرىسۋدامىن. ءبىر سوزبەن ايتقاندا، جالىنداعان جاستىق شاعىمدى ارمان جولىنداعى ىزگىلىكتى ىستەرگە ارناعىم كەلەدى.
ەندەشە،
«ادام ، ءسىرا، باقىتىن مىسە ەتكەن بە،
ارماندايىق، ارمانسىز كىسى وتكەن بە؟
بايلامى جوق باقىتقا قۇلدىق ۇرماي،
نە جەتسىن ارمان قۋىپ، ءىس ەتكەنگە»،- دەپ، اقيىق اقىن مۇقاعالي ايتپاقشى، ارمانداي بىلەيىك، سول ارماندارعا سەنە بىلەيىك! ارماندار مىندەتتى تۇردە ورىندالادى!
...انە، مەنىڭ ارمانىم الاتاۋدىڭ اسقاق شىڭدارىنان تاعى دا قول بۇلعادى.
سابينا يگىلىك،
ءال-فارابي اتىنداعى قازۇۋ-دىڭ
فيلولوگيا جانە الەم تىلدەرى فاكۋلتەتىنىڭ 2-كۋرس ستۋدەنتى
