نۇرسۇلتان نازارباەۆتى تەمىرتاۋ قالاسىندا جۇمىس ىستەگەن كەزىنەن تانيمىن. ول تۋرالى بىرنەشە ماقالا دا جازدىم. نازارباەۆتىڭ قازاقستان شەكاراسىن بەكىتكەنىن، ەلىمىزدىڭ سولتۇستىگىنە استانانى اپارعانىن جوققا شىعارا المايمىز. بىراق ءوزى مەن وتباسى، توڭىرەگى اشكوزدىك جاسادى.
نازارباەۆتىڭ ۆاشينگتون، اتاتۇرىك سياقتى تاريحتا قالۋعا مۇمكىندىگى بولدى، بىراق پايدالانا المادى. ول ءۇشىن حالىققا ەمەس، وزىنە رەنجۋى كەرەك. سوندىقتان حالىقتىڭ بەتىنە تۋرا قاراي المايدى. «حالىق ءۇشىن كۇن-ءتۇنى ۇيىقتامادىم» دەپ ايتا المايدى.
قوناەۆ قىزمەتىنەن بوساتىلعان سوڭ ۇستىنەن قىلمىستىق ءىس قوزعاماق بولىپ تەكسەرىپ، ەشتەڭە شىعارا المادى. قىلمىسى بولسا قوناەۆتى قامايتىن ەدى. بۇل – ادالدىقتىڭ، كىرشىكسىز تازالىقتىڭ، ەلگە عانا قىزمەت ىستەگەندىكتىڭ بەلگىسى. قوناەۆتىڭ قولى تازا بولدى. ول كىسى قىزمەتتەن كەتكەننەن كەيىن دە بارىپ، سالەمدەستىم. قاراپايىمدىعى مەن سىپايىلىعىنا، مادەنيەتىنە قاتتى تاڭ قالدىم.
بەكسۇلتان نۇرجەكەەۆ
