(قازاقتىڭ ۇلى عالىمى ءالىمحان جۇنىسبەكپەن قوشتاسۋ)
ومىردەن ءوتتى بۇگىن ناعىز عالىم،
كوپ كورگەن كون ءومىردىڭ اڭىزعاعىن.
وتىرار توپىراعى قۇشاقتايدى،
عالامات سول عالىمنىڭ ابىز جانىن.
جانى – ابىز، ءومىرى – اڭىز، ءجۇزى – بالا،
تىرلىكتە قالعان ەدى ءىزى دارا.
ەندى عالىم تىپ-تىنىش دەمالادى،
عازيز باسىن قاراتىپ قىبىلاعا.
ءتىلىمنىڭ تىلدەسىمىن، ۇندەسىمىن،
اشىپ بەرگەن تىلسىمنىڭ سىرلى ەسىگىن.
احمەتتىڭ جانىنا جازىلادى،
ءالىمحان دەگەن جارىق نۇرلى ەسىمىڭ.
كوپ دۇمشە ءتىل جۇيەسىن كورە تۇرىپ،
ابىزدىڭ اۋىزىن قاقتى ورە تۇرىپ.
ەندى بۇگىن اعاجان ءسىز ولگەندە،
سۇڭقىلدايدى قايتەيىن ءوپ-وتىرىك.
ءار كۇنى ايتقان ءسوزى – ىزگى لەبىز،
ءالىمحاننىڭ قادىرىن ءبىز بىلەمىز.
"توقسانڭدا تورى جۇيرىك مىنگىزەمىز،
از كورەمىز ۇستازعا ءجۇزدى دە ءبىز".
دەپ جۇرگەندە شىن عالىم كەتتى قۇلاپ،
سۋالدى كاۋسار قاينار تەكتى بۇلاق.
تىڭداماعان ءسوزىڭدى تەڭسىز دۇنيە،
تىرناعانمەن نە كەرەك بەتتى جىلاپ؟!
ءسۇپ-سۇيكىمدى كۇيىندە ءولدى عالىم،
شىندىق ءولدى ەندەشە، ءسوندى دارىن.
تۇرىكتەن جەتكەن ءتىلدىڭ زاڭىن ايتسا،
اق وردا توسەمەدى وڭ قۇلاعىن.
كەلەمەجگە، قىساسقا وكپەلەمەي،
قادالسا دا كوپ توبىر كوك كەنەدەي.
ءسابي كوڭىل الەكەڭ تۇرۋشى ەدى،
تاۋ ىشىندە قۇلپىرىپ كوكتوبەدەي.
توبە ەمەس شىڭ ەدى بۇل ءالىمحان،
پاراساتتى، شىن ەدى، بۇل ءالىمحان.
اشىلماعان سىر ەدى بۇل ءالىمحان،
ايتىلماعان جىر ەدى بۇل ءالىمحان!
باقۇل بول، قوش بول اعا، قوش الاعا،
مەن سىزبەن سەرتتەسەمىن وسى ارادا.
اقيقاتتى تورىنە شىعارامىز،
جالعاندىقتى لاقتىرىپ بوساعاعا.
الىپ كەتتى بىلدىرمەي قۇداي ءۇنسىز،
ءومىر قالاي تۇرەلەنەر شىرايىڭسىز.
تۋعان جەردىڭ ايقارا قويىنىندا،
تىنىش ۇيىقتاپ جاتا عوي ۋايىمسىز.
ءبىز ءسىزدى عاجاپ كۇيمەن ساعىنامىز،
كەتتىڭ اۋ قارقاراداي عالىم ابىز.
ىپ-ىستىق كوز جاسىممەن جىلىتايىن،
جاماندار سالىپ قويسا جانىڭا مۇز.
ومىردەن ءوتتى بۇگىن ناعىز عالىم،
كوپ كورگەن كون ءومىردىڭ اڭىزعاعىن.
وتىرار توپىراعى قۇشاقتايدى،
عالامات سول عالىمنىڭ ابىز جانىن.
ادىلەت احمەتۇلى
