باۋىرجان حاليوللا: ايتىسقا قۋارىپ كەلىپ، قۋانىپ قايتامىن

2825
Adyrna.kz Telegram

- جايىقتىڭ جىگىتى، جاع­دايىڭىز قالاي؟ نە تىرشىلىك، نە كۇنكورىس؟
- ءبارى دە جۇمباق. ءسوز زەر­گەرى عابيت مۇسىرەپوۆتىڭ ايگىلى «قازاق سولداتى» رومانى «ءسىز ەشتەڭە جاسىرماي ايتىڭىز، مەن ەشتەڭە قوسپاي جازايىن» دەپ كەيىپكەرمەن ەكەۋارا كە­لىسىمشارتپەن باستالاتىن سي­ياق­تى ەدى عوي… ءبىز دە سولاي ەتەيىك، مۇمكىن بولسا… كەلەسى سۇراققا كوشە بەرەيىكشى.
- اقجايىق وڭىرىندەگى تاسقىنىنان كەيىن حالدەرىڭ­ىزدى بىلەيىن دەگەن نيەتىم عوي…
- قولىمنان ەشتەڭە كەل­مە­سە دە، ەتەكتەگى ەلىمنىڭ تاع­دىرى­نا ەلەڭدەمەي جۇرە ال­ماي­مىن. ءبارىن ەستىپ، ءبىلىپ وتىر­سىزدار عوي. كەشەگى زار زاماننىڭ شاي­ىرى مۇرات موڭ­كەۇلى اتامىز «اي ورنى­نان تۋادى. كۇن ور­نىنان شى­عادى. بۇنىڭ ءبارى ادامنان» دە­گەن­دى تەككە ايتپا­عان. قازىرگى بولىپ جاتقان جەر بەتىندەگى تابيعي اپاتتاردىڭ بارلىعى اللا تاعالانىڭ ادا­مزاتتىڭ نيەتىنە وراي جىبەرىپ وتىرعان ەسكەرتپەلەرى سەكىلدى. سوڭعى ۋا­قىتتارى ءبىزدىڭ وبلىس اپات­تان كوز اشپاي وتىر. جەر سىلكىندى، قىستىڭ قاق ورتاسىندا سۋ قۇبىرلارى، كارىزدەر جا­رىلدى، ورمان-توعايىمىز ور­تەن­دى، قانشاما كيىكتەر قىرىل­دى، بالەن مال اۋرۋ بولدى. ەندى مىنە، قارت جايىق قاھارىنا ءمىندى. ۇزىنقۇلاقتان ەستۋىمىز­شە، بۇعان كىنالىلەر بار كو­رىنەدى، قايدام… سوسىن وسى ايماقتا قانشاما جوبالار ىسكە قوسىلدى، بىرەۋى جارىتىپ جۇمىس جاساپ تۇرعان جوق. ءبارى دە كوزبوياۋ ءۇشىن جاسالعان شارۋالار. ءحالىمىز وسى…
- جالپى، كەيدە باتىس قازاقستان وبلىسى استانا مەن الماتىدان جىراقتاۋ وزىمەن-ءوزى جاتقان سياقتى كورىنەدى…
- سول جاعى جەرگىلىكتى اتقامىنەرلەرگە دە وڭتايلى بولىپ وتىرعان ءتارىزدى. ءتىپتى، كەيبىرەۋلەر ءبىزدىڭ ولكە جو­نىندە جاعىمسىز اقپارات جا­ريالانىپ كەتپەۋى ءۇشىن باق وكىلدەرىمەن «وتە تىعىز» قا­رىم-قاتىناس ورناتىپ العان.

سوسىن جازعان-سىزعانىڭ سول «قۇلاقتار» ارقىلى الگى ادام­دارعا جەتەدى، سونىڭ پارمە­نىمەن «زالالسىز­داندىرىلا­دى». ءسىرا، ءبارىنىڭ اۋىزىن ماي­لاپ قوياتىن بولۋى كەرەك… ايتەۋىر، ءبىزدىڭ وڭىردەن باق وكىلدەرى شىقپايدى جانە اق­ىن-جازۋشىلار كەلگىش. ولار ەلمەن جۇزدەسىپ، ادەبي كەشتەر وتكىزىپ جاتسا ەكەن، ولاي ەمەس، «اق ءۇيدىڭ» ماڭايىنان الىس­تامايدى…

ءوز ەلىمدى جامانداپ قايتەم، قازاقتىڭ ءمىنىن اباي قۇساپ قازىپ ايتقان ەشكىم جوق قوي. كەشەگى سۋ تاسقىنى كەزىندە «ۇرىلار قايىقپەن ءۇي توناپ جا­تىر» دەگەندى ەستىگەندە، جاعامدى ۇستادىم. الاياقتار حالىقتان اق­شا جيناپ ۇلگەرىپتى. «ە ە ە» دە­دىم دە قويدىم. جاقىندا دوستا­رىم­­مەن جۇزدەسكەندە، اڭگىمە ارا­سىندا «كەيبىر قۇرىلىس سا­لا­­سىنداعى كاسىپكەرلەردىڭ اپات­قا قۋانىپ، الاقانىن ىسقىلاپ، جۇ­مىس الىپ، ءۇي سالامىز دەپ وتىر» دەگەندى ەستىگەندە دە، ما­ناعى ايت­قان نيەت جايلى ويىم ورالىپ وتىر. ءسىرا، وسىنداي وزبىر، توعى­شارلار مىسىقتىلەۋ­لە­نىپ اپات بولسا ەكەن دەپ جۇ­رەتىن شىعار. ولارعا حالىقتىڭ قامىن ەمەس، نانىن جەگەن پاي­دالى.
- جەكە باسىڭىزعا ويىس­ساق… ءسىزدىڭ ەلدە جۇرگەنىڭىز تۋ­عان جەرگە دەگەن شەكسىز ما­حابباتتان با، جوق «ميلليون­داردىڭ ىشىنە ءبىر باسىڭىز سىيماي» كەتتى مە؟
- ەلدە جۇرگەنىمدى «تۋعان جەر­گە دەگەن ماحابباتىم» دەپ بۇلداي المايمىن. مەنىڭ بار­لىق تاعدىرىم كونە شاھار ورالمەن، كارى وزەن اق جايىق­پەن تىعىز بايلانىستى. سوندىق­تان وسىناۋ كيەلى مەكەننەن باسقا جەردە ءومىر سۇرەمىن دەپ ءوزىمدى ەلەستەتە المايمىن. سە­بەبى مەن ءۇشىن باسقا جاقتىڭ تابيعاتىنا باۋىر باسىپ كەتە قويۋ وتە قيىن. ويتكەنى الدەكىم­دەردەي اسارىمدى اساپ، جاسا­رىمدى جاساعان شاعىمدا، «جاع­دايىڭدى جاسايمىن» دەپ اكىم شاقىرعاندا جەتىپ كەلگەن ەش­تەڭەم جوق. ارمان قالا — ال­ماتىدان ءبىلىم العان سوڭ ەلگە قايتتىم.
- الىستا جۇرگەنىڭىزگە اعا­لارعا كىنا ارتاسىز با؟
- نە ءۇشىن كىنا ارتۋىم كە­رەك؟ ەشكىم يت قوسىپ قۋعان جوق. بارلىعى ءوز تاڭداۋىم بويىنشا جۇزەگە استى. ەگەر مەنى اقىن دەپ ەسەپتەسەڭىز، ءار اقىندا وزىنە ءتان تاعدىر بولادى. مەنىڭ دە تەك وزىمە عانا بۇيىرعان قىزىعى مەن شىجىعى مول قيلى تاع­دىرىم بار. الىستا ءجۇرىپ، ەلەۋ­سىز قالدىم دەمەيمىن. ۇستازىم ءجۇرسىن ەرمان قايدا ايتىس بولسا، سوندا قالدىرماي شاقى­رىپ تۇرادى. كەيدە كۇللى باتىس وڭىرىنەن سەنىم ارتىپ شاقىر­عاندا، مەنى دە ىزدەپ جاتىر دەپ توبەم كوككە جەتىپ قالادى.
- دالالىق كوڭىلىڭىز قالاعا باعىنا الا ما؟ اقىن جۇرەكتى ۋاقىتقا، تىرشىلىككە تاۋەلدى ەتەر مە ەدىڭىز؟
- قالالىقپىن دەپ ايتۋ — وتە قيىن. كوڭىلىم دالانى اڭسايدى دا تۇرادى. تاس قالانىڭ تاس باۋىر تىرشىلىگى ادامدى باۋىرمالدىقتان، مەيىرىمنەن، ودان قالسا، تابيعي شىنايى سەزىمنەن الشاقتاتىپ جىبەرەدى. بوسقا وتكەن جانە ءوتىپ جاتقان ۋاقىتىم وتە كوپ، وسىعان ءىشىم قان جىلايدى. جازعىم كەلگەن قانشاما نارسە ىشىمدە ءولىپ جاتىر. ءبىر جاعىنان قۇبىلىس بوپ كەلىپ تاريحتا قالاتىنىڭدى سەزبەگەسىن، ءبارى دە بەكەر سياقتى. اينالىپ كەلگەندە، اللادان باسقا دوس تاپپايسىڭ. جال­عان­نىڭ جالعاندىعىن كورە تۇرىپ، ءوز-ءوزىڭدى الداۋدان اسقان قيانات جوق شىعار.
- سوندا نە جازىپ ءجۇرسىز؟ وسى ۋاقىتقا دەيىن نە تىن­دىردىڭىز، نە ىستەمەك ويىڭىز بار؟
- جازعان-سىزعان شاتپاقتا­رىم كەيدە ءباسپاسوز بەتىنە شى­عىپ تۇرادى. وسى ۋاكىتقا دەيىن ەشتەڭە تىندىرعام جوق، تىن­دىرام دەپ تە ايتا المايمىن. بىلايشا ايتقاندا، قولىمنان تۇك كەلمەيتىن دارمەنسىز پەن­دەمىن عوي.
- جىگىت ادام ءوزىن دارمەنسىز سەزىنسە، سوندا ارۋلارعا قايتپەك كەرەك؟
- بۇگىنگى تاڭدا ەرلەردەن گورى، ايەلدەر جىگەرلىرەك. «ايەل­دىڭ قىرىق جانى بار» دەپ قازاق ايتادى. باسقالار ءۇشىن جاۋاپ بەرە المايمىن، ءوزىم ءسال نارسەگە سىنىپ كەتەمىن. وزگەنى ەمەس، ءوزىمدى كىنالاپ، ىشتەي ءمۇجىلىپ، ءجۇنجىپ قالاتىن كەزدەرىم از ەمەس. بىراق ومىردەن ءوزىڭدى جو­عالتا المايسىڭ. تاقتاڭا جاز­عان تاعدىر بار دەگەندەي. مەنى كوپ جاعدايدا بويىمدى تىكتەپ، كەلەر كۇنگە دەگەن ءۇمىتىمدى ۇكى­لەيتىن نارسە — قۇدايدىڭ بار ەكەنىنە سەنىپ، قۇراننىڭ شىن­دىعىنا كوزىمدى جەتكىزىپ، پاي­عامبارىمىزدى مويىنداۋ سەكىل­دى يسلامي سەنىمدەر. قاتتى قي­نال­عاندا، بارىنەن كوڭىلىم قالعاندا، سارناتىپ قاسيەتتى قۇران جازىلعان ءۇنتاسپالاردى قوسىپ قويامىن. وتكەنىمدى كوز الدىمنان ويشا وتكىزەمىن دە، كەلەر كۇنگە جاڭاشا كوزقاراس­پەن قاراپ، مۇلدە باسقا ادام بولىپ شىعا كەلەمىن. بۇل ارە­كەتىم بىرەۋگە كۇلكىلى كورىنەتىن بولار، بىراق سولاي. اكەمنەن سە­گىز جاسقا تولار-تولماس شاعىمدا جەتىم قالدىم. سودان كەيىنگى كورگەن شەشەمنىڭ بەينەتى كوز الدىمدا. ەندى قىزىق كورەم بە دەگەندە، ماڭگىلىك ۇيقىعا كەتە باردى. ەگەر مەنەن «وكىنىشىڭىز نە؟» دەپ سۇرار بولساڭىز، «انام­دى باقىتتى ەتە الماعا­نىم» دەر ەدىم. ول كىسىدەي مىقتى ادامدى ءالى كورگەنىم جوق. قازىر «جانى ءجانناتتا بولسىن!» دەپ ۇنەمى دۇعا قىلامىن. مەنىڭ بۇل سوزدەرىمنەن ءدىندار ەكەن دەپ ويلاپ قالماڭىز. اڭگىمە ماناعى دارمەنسىزدىكتەن شىقتى عوي، اللادان كەيىنگى ادامزاتتىڭ اسىلى انالار، سەندەر امان بولىڭدارشى. ءبىز سىزدەردى ايالاۋ ءۇشىن جارالعانبىز.
- «ءجۇرسىننىڭ جۇيرىگى» اي­تىسقا قانداي كوڭىل-كۇيمەن كەلىپ، قانداي ويمەن قايتادى؟
- اۋەلى «ءجۇرسىننىڭ جۇي­رى­گى» دەگەن تىركەس ءجۇرسىن ەرمانعا ۇنايتىن شىعار، ماعان ۇناماي­دى. «وسىلاي اتاسام قايتەدى؟» دەپ سىزگە بىرەۋ وزىنشە ات قويسا، قالاي كابىلدايسىز؟! ايتىسقا قۋارىپ كەلىپ، قۋانىپ قايتامىن. سەبەبى ۇزەنگىلەستەرىمدى كورىپ، ءبىر جاساپ قالامىن. باسقا پەن­دەشىلىك ويلار اركىمنىڭ ءوز ىشىن­دە جاتادى عوي. حالىق ءۇشىن كە­لەمىن دەپ اقتالماي-اق قويايىن، ايتىس مەن ءۇشىن كۇن كورىس كوزى دەپ تە ايتا الامىن.
- قازىرگى ادەبيەتتەن قاي اقىن-جازۋشىنى ءسۇيىپ وقيسىز، كىمدەرمەن ارالاساسىز؟
- ۇنايتىن اقىنىم كوپ، بو­لە جارمايمىن. ال قازىرگى پرو­زادان تىنىمباي نۇرماعامبەتوۆ پەن نۇرعالي ورازدى ايرىقشا اتاپ وتەر ەدىم. ايتىس اقىن­دا­رىمەن ارالاسىپ تۇرامىن. مە­نىڭ الاڭدايتىنىم، باتىس وڭى­رىن­دەگى ايتىستىڭ بۇگىنگى جاع­­­دايى. ءوسىپ كەلە جاتقان ور­ىمدەي جاستار كوپ. اتتەڭ، ماڭ­دايىنان سيپايتىن ادام جوق. بۇل زامان كىمنىڭ، كىمگە قولعابىس تيگىزەتىندەي مويىن بۇرعىزىپ تۇر دەيسىڭ. ويىما العان جوس­پارىم جەتەرلىك، قاي­سىنا ۇل­گەرىپ، نە ۇقساتارىمدى ۋاقىت كورسەتەر…
- اقجايىق وڭىرىندە ما­دەنيەت سالاسىنىڭ تىنىسى قا­لاي؟
- شىندىعىن ايتسام، قى­رىم­بەك كوشەرباەۆ كەتكەلى بىز­دەگى مادەني سالادان ءمان كەتتى. مادەنيەتىمىز مۇگەدەك، ادەبيە­تىمىزدىڭ جاعدايى ءالجۋاز كۇيگە ءتۇستى. قىرىمبەك ەلەۋۇلىنىڭ ەلدىڭ رۋحانياتىنا جاساعان ەلەۋلى ەڭبەگىن اتاپ وتكىم كەلەدى. قاتاڭ ءتارتىپ پەن تالاپتىڭ ادامى بولعاندىقتان، جۇيەلى تۇردە ءبىراز يگى ىستەر اتقارىلدى. ودان كەيىن اۋىز تولتىرىپ ايتاتىنداي جۇمىس كورگەنىم جوق.
- كەسىپ ايتاتىن، باتىرىپ ايتاتىن، اشىق ايتاتىن، ءتىلىپ جازاتىن ءتىلىڭىزدىڭ قىرشاڭ­قىلىعى بار سياقتى…
- وسى مىنەزىم ءۇشىن وتە كوپ تاياق جەدىم. بىراق كوزبەن كورىپ تۇرعان نارسەنى قالاي بۇرمالاپ جەتكىزەسىڭ؟ جاعىمپازدىق قا­نىما جات. الايدا قازىر ءومىر ءسۇرۋ امالدارىن مەڭگەرگىم كەلىپ جانتالاسامىن، جاعىنامىن، جال­پاقتايمىن. ونىمنان تۇك شىعاتىن ەمەس. باسىمدى تاۋعا دا، تاسقا دا سوعامىن.
- باياعىدا ءۇي ماسەلەسىمەن شۋ بولعان ەدى، اياعى نەمەن اياقتالدى؟
- ول داۋدىڭ نەمەن باس­تالىپ نەمەن اياقتالعانىن سوزىپ جاتپايىن. قازىرگى وبلىس اكىمى ب.ىزمۇحامبەتوۆ بارىنە نۇكتە قويدى. سول كەزدە جان ۇشىرا اراشا تۇسكەن ءبىر توپ جۋرنا­ليستەر قاۋىمى بولدى. بارىنە العىسىم شەكسىز. ودان كەيىنگى كەيبىرەۋلەردىڭ جاناشىر بولا­مىن دەپ جارعا جىققان ارەكەتى جانىما باتقانىمەن، وزگەسىن وزدەرىنىڭ ۇياتىنا قالدىرايىن. مەن نەگىزى قۇداي ماڭدايىما نەسىبەسىن مول جازعان اداممىن. جاقىندا عانا استانادا كاسىپ­كەرلىكپەن اينالىساتىن جەر­لەسىم راۋان عاۋانۇلى ۇسەنوۆ دە­گەن ازامات سارىارقانىڭ تو­رىنەن پاتەر سىيلادى. ەكىنشى جەرلەسىم، ول دا استانادا كاسىپ­كەر باقىتجان قارشىعاۇلى داۋىلتاەۆ دەگەن ازامات ەكەۋى ۇنەمى دەمەۋشى بولىپ جۇرەدى. اتىراۋدا «باقاي» كورپوراتسيا­سىنداعى اعايىندى دوستانوۆتار اۋلەتى جىرتىعىمدى جاماپ تۇرادى. سوندىقتان مەن اعادان، دوستان كەندە اداممىن دەپ ايتا المايمىن.
- كەي ولەڭدەرىڭىزدەن تۇڭىل­گەن، اشىنعان اقىننىڭ ءۇنىن ەستيمىز… الدە الدەكىمدەرگە دەگەن وكپەڭىز بار ما؟
- ولەڭ — مەنىڭ جان سىرىم. بار مۇڭىمدى ولەڭگە شاعامىن. مەن وكپەلەدى دەپ بىرەۋدىڭ قا­بىرعاسى قيسايىپ قالمايدى عوي. شىنىمدى ايتسام، تۇڭىلگەن، اشىنعان كەزىم كوپ. سونداي سات­تە جاپادان جالعىز قاپ، ەگىلىپ جىلاۋدان دا ءلاززات الامىن. تاعدىردىڭ تالقىسىندا ابدەن سىنالعان اداممىن، ءالى دە سى­نالىپ كەلەمىن.
- ءۇمىتسىز شايتان عانا ەمەس پە؟
- اي-كۇنىم تۋادى وڭىم­نان،
ءومىرىم تەپسە دە وزەككە.
قاسىرەت، بىلاي كەت جولىم­نان،
قاشانعى تۇرامىن كەزەكتە.
مۇڭ-قايعى جانىمدى كەمىر­مە،
ازاپتى سۇيەر دەپ اقىندار.
بار-جوعى بايانسىز ومىردە،
باقىتتى بولۋعا قاقىم بار!


اڭگىمەلەسكەن

قانشايىم بايداۋلەت،

«ايقىن».

پىكىرلەر