ءزاۋلىم بايتەرەكتەي ساياسىن پانالاتقان ول شىن مانىسىندە دە مەنىڭ ناعىز كوكەم بولدى.
سوندىقتان دا ول تۋرالى كوڭىلسىز ويعا شومىپ، باسىمنان بۇل-بۇل ۇشقان ساعىم جىلداردى ساعىنىپ، وتكەن شاقپەن سويلەۋ مەنىڭ جانىما وڭاي ءتيىپ تۇرعان جوق.
جۇرەگىنىڭ جىلۋىن سىيلاپ، دۇنيە-عاپىلدىڭ شىتىرمان شىرعالاڭىندا ماعان جول كورسەتىپ، اقىلىن ۇيرەتىپ، تەمىرقازىق جۇلدىزىمداي جارقىراعان قايران كوكەم-اي! تاعدىردىڭ تاۋقىمەتىن جەڭىلدەتىپ، تالاي مارتە كومەك قولىن سوزىپ، تىرشىلىكتىڭ قاپىرىق ىمىرتىندا ومىرىمە شۋاعىن شاشقان ءسىزدىڭ مىنا فانيگە ەندى قايتىپ ورالمايتىنىڭىزدى ەسكە الۋ، مەنى جارتى الەمىمدى جوعالتقانداي كۇيگە دۋشار ەتكەنىن تۇسىنەتىن كىم بار دەيسىڭ. ءسىزدىڭ اسىل بەينەڭىز مەن ءۇشىن جالعان تىرشىلىكتىڭ تۇنەگىندە جارق ەتە قالعان سۇلۋ ساۋلەدەي بولىپ ەدى. سول ادەمى ساۋلەنىڭ مەيىرىمى جۇرەگىمدى جىلىتىپ، جان الەمىمدى نۇرلاندىرىپ جىبەرگەن شۋاقتى شاقتاردى قالاي ۇمىتا الامىن. شىركىن-اي، ول ۋاقىت تا باسىمىزدان قارلىعاشتاي ۇشىپ كەتكەن، داريعا-داۋرەن بولعان ەكەن-اۋ! نەگە ەكەنىن بىلمەيمىن، ماڭگىلىك مەكەنىنە كوشىپ العان جۇمابەك كوكەم تۋرالى كوڭىلسىز ويلار سەزىمىمدى سۇرگىلەگەندە، ونىمەن ەڭ العاش كەزدەسىپ، بىرگە جۇمىس ىستەۋ باقىتى بۇيىرعان «ماحاببات قىزىق مول جىلدار» ەسىمە ءتۇسىپ، كۇنى كەشە عانا كورگەن تۇسىمدەي جادىمدا جاڭعىرىپ سالا بەرەدى.
تاۋەلسىزدىكتىڭ تاڭى ءالى اتپاعانىمەن، العاشقى سامالى ەندى عانا سوققان سول جىلدىڭ كۇزىندە، مەن اسكەري بورىشىمدى وتەپ كەلىپ، وقۋىمدى جالعاستىرۋعا كىرىسىپ كەتكەن ەدىم. كەڭەستەر يمپەرياسىنىڭ اسپانىن دىرىلدەتكەن دەموكراتيالىق وزگەرىستەردەن سوڭ، اشىق ايتپاساق تا، ىرگەتاسى شاتقاياقتاي باستاعان توتاليتارلىق رەجيمنىڭ قۇلاۋىنا ساناۋلى كۇندەر قالعانىن ءبارىمىز دە ىشىمىزدەن سەزىپ جۇردىك. زارەمىز ءزار تۇبىنە كەتىپ قورقىپ، اتىن ءبىر-بىرىمىزگە سىبىرلاپ جەتكىزۋگە دە سەسكەنەتىن، شىعارمالارىن قولىمىزعا ۇستاپ، پاراقتاماق تۇگىل، نە جازعاندارىنان دا حابار-وشارىمىز جوق الاش ارىستارى احمەت، مىرجاقىپ، جۇسىپبەك پەن ماعجانداردىڭ اقتالىپ، ەڭبەكتەرىنىڭ كىتاپ بولىپ شىعۋى، قوعامدىق ساناعا قوزعاۋ سالىپ، ەلدىڭ ەگەمەندىك الۋعا دەگەن قۇلشىنىسىن ارتتىرىپ، ازاتتىقتىڭ اۋاسىمەن ەندى-ەندى تىنىستاپ كەلە جاتقان قالىڭ قازاقتىڭ كوڭىلىن كۇپتى ەتىپ قويدى. قالالار تۇگىل، دەموكراتيالىق وزگەرىستەردىڭ جاڭعىرىعى شالعايداعى اۋىلدارعا دەيىن جەتىپ، ءار وقيعانى، ءار جاڭالىقتى قالت جىبەرمەي، ەل قۇلاعى ەلەڭدەپ جاتتى. ءبىز بۇرىن-سوڭدى كوپ ەستي قويماعانىمىزبەن، باتىس ەلدەرىندە باياعىدان ايتىلىپ جۇرگەن دەموكراتيا، ءسوز بوستاندىعى، پليۋراليزم دەگەن تۇرعىداعى ۇعىمداردى جۇرتتىڭ ءبارى تالقىلاپ، جاڭادان اشقان جاڭالىقتاي كۇندە سارناي بەرگەندىكتەن، بىرتە-بىرتە وعان دا قۇلاعىمىز ۇيرەنىپ، ەتىمىز ءولىپ كەتتى. ارينە، قانداي جاڭالىقتىڭ دا جارشىسى بولىپ، قارعا قادىم الدا جۇرەتىن حابارشىسى دا، ورىن العان ساياسي وقيعالاردى سانا سۇزگىسىنەن وتكىزىپ سارالاپ، جىلىگىن شاعىپ تالداپ، ءتۇسىندىرىپ بەرىپ وتىراتىن اقىلشىسى دا - سول ەلدىڭ ءباسپاسوزى. دەگەنمەن، تاۋەلسىزدىكتىڭ ارايلى شۋاعى ەندى عانا سىبىرلەگەن ءسارۋار شاقتا، مەملەكەتتىك يدەولوگيانى قالىپتاستىرۋ، كورشى مەملەكەتتەردىڭ كوبىسىندە سوعىس ءورتى تۇتانىپ، ەكونوميكامىز قۇلدىراي باستاعان مازاسىز مەزگىلدە «اربانى دا سىندىرماي، وگىزدى دە ءولتىرىپ الماي»، ەلدىڭ بىرلىگىن ساقتاپ، حالىقتىڭ الەۋمەتتىك احۋالىن دا قاپەردەن شىعارماي، ەشقانداي كونتوگىزسىز، دەربەس ساياساتىمىزدى جۇرگىزىپ، ۇلتتىق ۇپايىمىزدى دا تۇگەندەۋ وڭاي ءىس بولعان جوق. ەلدىڭ ەلگەزەك كوڭىلى تەڭىزدەي تولقىپ تۇرعان وسىنداي ءولىارا شاقتا دۇنيەگە كەلىپ، وقىرمانعا جول تارتقان «حالىق كەڭەسى» گازەتىنىڭ تاۋەلسىز قازاقستان تاريحىندا الاتىن وزىنە لايىق ورنى بولدى.
ۇزاق جىلدار بويى «ەگەمەن قازاقستاندا» ءتۇرلى جاۋاپتى قىزمەتتەردى ابىرويمەن اتقارىپ، ىستىعىنا كۇيىپ، سۋىعىنا توڭعان ۇلتتىق جۋرناليستيكانىڭ پاتريارحى سارباس اقتاەۆ جاڭادان تۇساۋى كەسىلگەن «حالىق كەڭەسىنىڭ» رەداكتورى بولىپ تاعايىندالعاندا، ەشكىم دە بۇل باسىلىمدى ازعانتاي ۋاقىت ىشىندە ەڭسەسىن تىكتەپ، اۋزىن ايعا بىلەگەن اقپارات قۇرالدارىمەن باسەكەلەسىپ، وي جارىستىرا الاتىن گازەتكە اينالىپ كەتەدى دەپ ويلاعان جوق. كىمنىڭ نە تۇرتكەنىن قىراعى قىرانداي باقىلاپ جۇرەتىن سارباس اعامىز ءوزى جاقسى تانيتىن، جۋرناليستيكانىڭ قازانىندا قايناعان، «بالاعىنىڭ ءبيتى بار» سايدىڭ تاسىنداي مىقتى جىگىتتەرگە قىزمەت ۇسىنىپ، جۇمىسقا شاقىردى. ەركىندىك بەرىپ، ولاردىڭ باتىل ويلارىن، قوعامنىڭ قوياسىن قوپارعان اششى ماقالالارىن، جۋرناليستىك زەرتتەۋلەرىن گازەتكە قورىقپاي باسىپ، شىعارماشىلىق جاعداي تۋعىزدى. جەڭ ۇشىنان جالعاسقان، سىبايلاسقان جەمقورلىق تاقىرىبىن دا باتىل كوتەرىپ، «كاراپەتياننىڭ قولى» دەگەن ماقالانى جاريالاپ، گازەت سول كەزدەگى ءىرى وليگارحتاردىڭ بىرىمەن سوتتاسۋعا دەيىن بارعان-تۇعىن. بيلىكتەگى اتقامىنەرلەردىڭ دە شاڭىن قاعىپ الىپ، قوعامدىق پىكىر تۋعىزعان مىنەزدى باسىلىممەن جۇرت ساناسا باستاپ، «حالىق كەڭەسى» - «حالىقتىڭ كوزى، قۇلاعى، ءھام تىلىنە» عانا ەمەس، قورعانى مەن قامقورشىسىنا دا اينالا ءبىلدى. جۋرناليستىك پارىزىن ادال اتقارعان تىلشىلەر رەداكتسيا قورجىنىنا تۇسكەن ءار حاتقا زور جاۋاپكەرشىلىكپەن قاراپ، قالىڭ بۇقارانىڭ مۇڭ-مۇقتاجىن جوعارعى كەڭەسكە دەر كەزىندە جەتكىزىپ، ماسەلە ەتىپ كوتەردى. گازەت وقىرماندارىنىڭ حاتتارى نەگىزىندە جۋرناليستىك زەرتتەۋلەر جۇرگىزىلىپ، نەشە ءتۇرلى بىلىقتىڭ بەتى اشىلىپ، «تۇكىرىگى جەرگە تۇسپەيتىن» تالاي شەنەۋنىكتىڭ ماسقاراسى دا شىقتى.
جۇمابەك كوكەممەن مەنى تابىستىرعان دا وسى «حالىق كەڭەسى» گازەتى بولدى. ول كەزدەرى جۋرناليستيكا فاكۋلتەتىنىڭ ماقالا جازۋعا قالامى توسەلىپ قالعان ستۋدەنتتەرى وقۋدان قول ۇزبەي، وڭ جامباسىنا كەلگەن ءبىر باسىلىممەن قويان-قولتىق ارالاسىپ، تاپسىرمالارىن ورىنداپ، ءتۇرلى تاقىرىپتاردى زەرتتەپ، كاسىبي شەبەرلىگىن شىڭداي باستايتىن. رەسپۋبليكالىق اقپارات قۇرالدارى وسىلايشا، وزدەرىنە كەرەك بىلىكتى مامانداردى الىستان ىزدەمەي-اق، ۋنيۆەرسيتەت قابىرعاسىنان تاربيەلەپ، وقۋىن تامامداعان تۇلەكتەردى سابىلىپ جۇمىس ىستەۋ اۋرەشىلىگىنەن بوساتاتىن. ءتورتىنشى كۋرسقا تابان تىرەگەندە «كەلەشەكتە قانداي گازەتتە جۇمىس ىستەيمىن؟» دەگەن جەلىم ساۋال مەنى دە قايتا-قايتا الاڭداتىپ، بىرنەشە رەسپۋبليكالىق گازەت-جۋرنالدارعا جازعان دۇنيەلەرىمدى جىبەرىپ، باعىمدى سىناپ كورۋگە تاۋەكەل ەتتىم.
اناۋ-مىناۋ ەمەس، «قازاق ادەبيەتى» گازەتىندە «توقىراۋدىڭ توڭىن جىبىتسەك» دەگەن ماتەريالىم جارىق كورگەندە، قۋانىشتان قاتتى تولقىپ، اسپانداعى ايعا قولىم جەتكەندەي كوڭىل-كۇيدى باسىمنان كەشكەنىمدى ءالى كۇنگە دەيىن ۇمىتا المايمىن. جازعان شىعارماڭنىڭ جۇرتتىڭ ءبارى قىزىعىپ وقيتىن، جۇزدەگەن مىڭ تيراجبەن ەلگە تارايتىن ادەبي باسىلىمدا شىعۋى كىم ءۇشىن بولسا دا، زور باقىت ەدى، ول جىلدارى. جاڭادان اشىلعان «وركەن» اپتالىعى «كونفرونتاتسيا» دەگەن دۇنيەمدى جاريالاپ، ول ماقالا قوعامدا قىزۋ پىكىرتالاس تۋعىزدى. «جاس الاش» گازەتى مەن «جۇلدىز» جۋرنالىندا دا ادەبي سىندارىم باسىلىپ، مارتەبەم كوتەرىلىپ، زامانداستارىمنىڭ اراسىنداعى بەدەلىم كۇشەيە ءتۇستى. ستۋدەنتتەردى ايتپاعاندا، ءتىپتى، ۋنيۆەرسيتەتتە ءدارىس وقيتىن ۇستازدارىم دا ماعان جىلى قاباق تانىتىپ، قۇرمەتپەن قارايتىن بولدى. ارينە، بۇرقىراتىپ جازىپ، ماقالالارىم رەسپۋبليكالىق باسىلىمداردا جارىق كورگەن سايىن، ابىرويىم ارتا تۇسكەن مەن جۇمىستى وڭاي تاباتىنىما قاتتى سەندىم. بىراق، كاسىبىڭە لايىق قىزمەت تابۋ، ءدال مەن ويلاعانداي وڭاي شارۋا بولماي شىقتى. ىزدەنىپ جازعان جاقسى ماتەريالدارىڭدى قۋانا-قۋانا جاريالاعانىمەن، گازەت-جۋرنالداردىڭ ءبارى ءالى دە وڭى مەن سولىن تولىق تانىپ ۇلگەرمەگەن، تاجىريبەسى شامالى ستۋدەنتتەردى العىسى كەلمەي، جىلى سوزبەن شىعارىپ سالاتىن. مىنە، وسىلايشا جۇمىس ىزدەپ جۇرگەن كۇندەرىمنىڭ بىرىندە بەيبىت ساپارالى اعاممەن ويدا-جوقتا كەزدەسىپ قالىپ، ول ماعان جاڭادان اشىلعان «حالىق كەڭەسى» گازەتىنە بارۋعا اقىل-كەڭەس بەردى. ەندى عانا اشىلعان باسىلىمنىڭ ءبىرىنشى ورىنباسارى جۇمابەك كەنجالينگە حابارلاسىپ، مەنى سىرتىمنان جاقسىلاپ تانىستىرىپ تا قويدى.
ەرتەڭىنە مەنى ول تاڭعى ساعات توعىزدا قابىلدادى. مەرزىمدى باسىلىمدارداعى جارىق كورگەن، وقىرمانعا وي سالارلىق سالماقتى دۇنيەلەرىنە قاراپ، ءبىر رەت تە كورمەگەن جۇمابەك كەنجاليندى مەن جاسى بىرازعا كەلىپ قالعان، ۇلكەن كىسى ما دەپ جورامالداپ جۇرسەم، وتىزدان ەندى عانا اسقان جىگىت اعاسى بولىپ شىقتى. كوزى كۇلىمدەگەن، كوركىنە كوز تويمايتىن كەلبەتتى دە، سۇلۋ جىگىت ەكەن. ەڭ العاش كورگەندە مەن ونى ساكەن سەيفۋللينگە قاتتى ۇقساتتىم. ءسوزدىڭ ەمەس، ءىستىڭ ادامى ەكەنى قيمىلىنىڭ شاپشاڭدىعىنان كورىنىپ تۇردى. وتە قاراپايىم. ءجۇزى جىلى. سويلەگەن سوزىندە، اداممەن قارىم-قاتىناسىندا قولى قىزمەتكە جەتسە وزگەرىپ شىعا كەلەتىن جامان باستىقتارعا ءتان كەردەڭدىكتىڭ ءىزى دە جوق. جاس بولسا دا، ءومىردىڭ ۇلكەن مەكتەبىنەن ءوتىپ، جاقسىلارعا جاناسا ءجۇرىپ، ولاردىڭ بويىنداعى اسىل قاسيەتتەردى بويىنا سىڭىرگەن تاربيەلىلىگى بىردەن كورىنىپ تۇر. جاعدايىمدى تاپىشتەپ سۇراپ بولعان سوڭ، ول مەنى گازەتتىڭ باس رەداكتورى سارباس اقتاەۆقا ەرتىپ اپاردى. باس رەداكتور دا مەنى جاقسى قارسى الدى. اكەمدى قالاي جۇمىسقا العانىن ەسكە ءتۇسىرىپ، شەشىلىپ كوپ اڭگىمە ايتتى. جۇمابەك كوكەم بولسا، باسىلىم بەتتەرىندە شىققان دۇنيەلەرىمدى اۋزىنىڭ سۋى قۇرىپ ماقتاپ، گازەتكە قولىنان جازۋ كەلەتىن جاستاردى كوبىرەك تارتۋ كەرەك ەكەنىن باستىرمالاتىپ ايتىپ جاتىر. ءالى تولىق تانىپ تا ۇلگەرمەگەن ماعان جانى اشىپ، بالاپانىن قورعاعان تورعايداي شىر-پىر بولعان كوكەمە ءدان ريزا بولىپ، جانىم جىلىپ، جۇرەگىم ەلجىرەپ كەتتى. سارباس اعاي دا اڭگىمەنى تىم ۇزاققا سوزباي، «وسى بالانىڭ جۇمىسىنا ءوزىڭ جاۋاپ بەرەسىڭ» دەگەن يشارانى قاباعىمەن ءبىلدىردى. كوكتەن سۇراعانىم جەردەن تابىلىپ، جۇمابەك كوكەمنىڭ ارقاسىندا مەن تەز ارادا جۇمىسقا قابىلدانىپ، «حالىق كەڭەسى» گازەتىنىڭ «ساياسات» بولىمىنەن، مارات توقاشباەۆ اعامنىڭ جانىنان ءبىر-اق شىقتىم. مارات اعام دا مەنى سىرتىمنان جاقسى بىلەدى ەكەن. اكەمنىڭ كوزىن كورىپ، ونىمەن «جەتىسۋ» گازەتىندە بىرگە جۇمىس ىستەگەن ول دا قاتتى قۋانىپ جاتىر. كۇنى كەشە عانا بالالار باسىلىمىنا بولسا دا ىلىگىپ كەتۋگە زار بولىپ جۇرگەن مەنىڭ قۋانىشىم قوينىما سىيماي كەتتى، سول ساتتە قانداي كوڭىل-كۇيدى باسىمنان كەشكەنىمدى سوزبەن ايتىپ جەتكىزە المايمىن.
«حالىق كەڭەسى» گازەتى مەن ءۇشىن ۇلكەن ءومىر مەكتەبى بولدى. سول ۋاقىتتاعى جۇمابەك كوكەمنىڭ بار ىقىلاسىمەن ماعان كومەكتەسىپ، كورسەتكەن قامقورلىعىن ەكى دۇنيەدە دە ۇمىتا المايمىن. مەن ول كىسىگە سىرتتاي قاتتى سۇيسىنەتىنمىن. جالعىز مەن عانا ەمەس، گازەتتە جۇمىس ىستەگەندەردىڭ ءبارى دە، ۇلكەنى دە، كىشىسى دە ونى كەرەمەت قۇرمەتتەيتىن. دوسى تۇگىل، سىرتىنان كورە المايتىن دۇشپاندارىن دا ول جاماندامايتىن. قازاقتىڭ اسا كورنەكتى اقىنى تەمىرحان مەدەتبەكتىڭ بىردە ءازىل-شىنىن ارالاستىرىپ ايتقان مىنانداي ءبىر ءسوزىن ءوز قۇلاعىممەن ەستىگەنىم بار: «ەگەر جۇمابەكپەن اڭگىمەلەسىپ وتىرىپ، ءسوز اراسىندا بىرەۋدى جامانداي باستاساڭ، ول بولمەسىن ساعان تاستاپ، سىلتاۋ تاۋىپ، ءوزى سىرتقا شىعىپ كەتەدى».
تەمىرحان اقىننىڭ ايتقان سوزدەرىندە راسىندا دا ۇلكەن شىندىق بار. «حالىق كەڭەسى» گازەتىندە بىرگە جۇمىس ىستەگەن جىلداردا وسى ءسوزدىڭ اقيقات ەكەنىنە مەنىڭ كوزىم تالاي مارتە جەتكەن. ءوز باسىم ول كىسىنىڭ اۋزىنان ادام بالاسى تۋرالى ايتقان ءبىر اۋىز جامان ءسوزىن ەستىگەن جوقپىن. جاردەم سۇراپ كەلگەن پەندە بالاسىنىڭ ەشقايسىنان دا قولىنان كەلگەن كومەگىن ايامايتىن. مەنى عانا ەمەس، سول كەزدەرى مەرزىمدى باسىلىمداردا كورىنىپ، ەلگە تانىلىپ قالعانىمەن، ءالى بۇعاناسى بەكىپ، قابىرعاسى قاتا قويماعان جۋرناليستيكا فاكۋلتەتىنىڭ ستۋدەنتتەرى ساتتار بەيسەكوۆ، مۇحتار اناربەكوۆ پەن دۋمان رامازانداردى دا جۇمىسقا الىپ، اعالىق قامقورلىق تانىتتى. ساتتار ەرتە قايتىس بولىپ كەتتى. ال، مۇحتار مەن دۋمان قازاقتىڭ تالانتتى قالامگەرلەرىنە اينالدى. ايتكەنمەن، دەموكراتيالىق وزگەرىستەردىڭ ارقاسىندا دۇنيەگە كەلگەن «حالىق كەڭەسى» گازەتىنىڭ عۇمىرى ۇزاق بولمادى. مەن ول كەزدە جەكە كاسىبىمدى اشىپ، جۇمىستان كەتكەندىكتەن، ەلدىڭ ءسۇيىپ وقيتىن باسىلىمىنا اينالعان گازەتتىڭ نە سەبەپتەن جابىلىپ قالعانىن اسا جاقسى بىلمەيمىن. بىراق، سول كەزدەرى «حالىق كەڭەسىنىڭ» باس رەداكتورى بولعان جۇمابەك كەنجاليننىڭ جەكە باسىنىڭ قامىن عانا ويلاماي، بەدەلىن سالىپ جۇگىرىپ، جابىلىپ قالعان گازەت قىزمەتكەرلەرىنىڭ بارىنە دە قيىن ۋاقىتتا جۇمىس تاۋىپ بەرگەنىن، كەيىن جىگىتتەردەن ەستىدىم.
ەڭ سوڭعى رەت جۇمابەك كوكەمدى استانادا وتكەن «ۇركەر» سىيلىعىن تابىس ەتۋ سالتاناتىنىڭ راسىمىندە كوردىم. ەلورداعا قونىس اۋدارعاننان كەيىن ءبىر-ەكى جىلدان سوڭ ەكەۋمىز حابارلاسقانبىز. سوندا اڭگىمە بارىسىندا ول بيىل الپىسقا تولىپ جاتقانىن ايتىپ قالعان. قۇداي قالاسا مەرەيلى مەرەيتويىن تۋعان جەرىندە وتكىزبەك ويى بار ەكەنىن تىلگە تيەك ەتىپ، مەنى وزىمەن بىرگە ەلگە بارۋعا شاقىردى. كوكەمنىڭ بۇل ۇسىنىسىنا قۋانا-قۋانا كەلىسىپ، كەز-كەلگەن ۋاقىتتا وعان ەرىپ تورعايعا بارۋعا دايىن ەكەنىمدى جەتكىزدىم. بىراق سودان كەيىن ول حابار-وشارسىز كەتتى. ەل جاقتان ونىڭ الپىس جىلدىعى وتكەنى تۋرالى دا ەشتەڭە ەستىمەدىم.
مينيسترلىكتىڭ «ۇركەر» سىيلىعىنا وراي ۇيىمداستىرعان ءىس-شاراسى ءبىر سەبەپتەرمەن ءدال بەلگىلەنگەن ۋاقىتىندا باستالعان جوق. سول كۇنى، شاقىرىلعان جەرگە ءبىر مينۋت كەشىكپەي باراتىن كوكەممەن اسىقپاي سويلەسۋدىڭ ورايى كەلە قالدى. ءبىراز ۋاقىتتان بەرى ءبىر-ءبىرىمىزدى كورمەگەن ەكەۋمىز شەر تارقاتىسىپ، جاعداي سۇراسىپ، وتكەن-كەتكەندى ەسكە ءتۇسىرىپ، اسىقپاي ۇزاق سويلەستىك. اڭگىمە بارىسىندا ول ۇلى ۇيلەنەتىن بولعان سوڭ الپىس جىلدىعىن وتكىزۋگە بايلانىستى شارۋالاردى كەيىنگە قالدىرا تۇرۋعا تۋرا كەلگەنىن ايتتى. كوڭىلىمىزدە ءالى تالاي ايتىلماي قالعان سىر تولىپ قالعان ەكەۋمىز ءبىر-بىرىمىزبەن قيماي قوشتاستىق. بىرنەشە كۇننەن كەيىن كوكەمنىڭ كەنەتتەن دۇنيە سالعانى تۋرالى سۋىق حاباردى ەستىپ، توبەمنەن جاي تۇسكەندەي ەسەڭگىرەپ قالدىم. ماڭدايىما سىيماي كەتكەن، قايران كوكەم-اي!
امانگەلدى كەڭشىلىكۇلى
