كوشەدە يرەلەڭدەپ، «پالەكەتتەردەن قاش، بۇگىن دە قارنىم اش!» –دەپ كەلە جاتقانمىن. قازاقستاننىڭ قۇرمەتتى قايىرشىسىمىن عوي. شەنەۋنىكتەرگە تىكە ايتاتىن شاتاعىم بار، وسىنداي حالىق بەرگەن اتاعىم بار. ءبىر قاراسام، كوشە جيەگىنە حالىق كوپ جينالىپتى. ىلعي سەمىزدەر، باي–باعىلاندار! ءالى دە كوپ، اعىلعاندار. بۇلار ءوزى، نەعىلعاندار؟ وسىلاي و–ويلانىپ تۇرعانىمدا، «قالالىق اكىمشىلىكتىڭ قىزمەتكەرلەرىمىز» دەگەن ەكى جىگىت مەنى دىرىلداتىپ، وكپەمدى سىرىلداتىپ، كوشە جيەگىنە شىعاردى دا، الدىما كىشكەنتاي ستول قويىپ، ونى جايناتىپ تاستادى، ومىرىمدە جەپ كورمەگەن ۋىلدىرىق، پيتستسا، اكۋلانىڭ ەتى دەيدى مە، بەگومەتتىڭ قۋىرىلعان بەتى دەي مە، تولىپ كەتتى. –بۇل نە؟ –دەپ سۇرادىم مەن.–كەشىرىڭىز، پرەزيدەنت كەلە جاتىر! –دەدى اكىمشىلىك وكىلى وكىرە جازداپ.–وعان مەنىڭ قانداي قاتىسىم بار؟–حالىقتىڭ تۇرمىسىن، ال–اۋقاتىن كورۋگە كەلە جاتىر ەكەن.–مەن... مەن قايىرشىمىن...–اكىم تاپسىرما بەرگەن. كورىپ تۇرسىز عوي، بايدىڭ بالالارى بانان جەپ تۇر. سولاردى جينادىق. پرەزيدەنت كەلە جاتقاندا، كۇشەنىپ تۇرىڭىز! ءىشىڭىزدى قامپيتىپ، ۇرتىڭىزدى تومپايتىپ.–سوسىن؟–سول ءۇشىن قالا بيۋدجەتىنەن جيىرما مىڭ تەڭگە بەرەمىز. مىنا تۇرعاندارعا دا اقشا ءبولىندى. سەگىز ءجۇز ميلليون!
قۋانىپ كەتتىم. ۋىلدىرىقتان اساپ، كاۋاپپەن ءبىر جاساپ، ءتىسىمدى تىسىمە قاشاپ، وي ءبىر تويعانىم–اي! جانىمداعىلاردان ەستىگەنىم، پرەزيدەنت ءتىپتى، اۋىز سۋعا جارىماي وتىرعان اۋىلدارعا دا بارادى ەكەن! ءبىر كەزدە: «پرەزيدەنت كەلە جاتىر!» –دەگەن داۋىس شىقتى. جۇرت جاپا–تارماعاي قولدارىن بۇلعاپ تۇر. سول قولدارىندا قويدىڭ، تۇيەنىڭ، بيەنىڭ، تاۋىقتىڭ پىسكەن سيراقتارى! حالىقتىڭ جاعدايى جاقسى عوي! قۇرمەتتى قايىرشى بولىپ جۇرگەنىمە قاتتى ۇيالىپ كەتىپ، اكۋلانىڭ ەتىنەن ءبىر تىستەپ، شايناماي جۇتا سالدىم. جۇتا سالىپ، كۇشەنەمىن كەلىپ، اۋزىمدى تومپايتامىن كەلىپ. كۇشەنسەم بولدى، پىشش ەتىپ جەلىم قۇرعىر شىعىپ كەتە بەرەدى، كۇشەنسەم بولدى، جەلىم شىعىپ كەتە بەرەدى. قاسىمداعىلار قاشىپ كەتتى. ويبۋ، مەندە قاي ءبىر جەتىسكەن اسقازان بار دەيسىز؟ ءبىر كەزدە پرەزيدەنت اۆتو كولىكپەن جايمەن ءوتىپ بارا جاتتى. ارتىندا اۆتو شەرۋ. ء–بىز باي ەلمىز، مۇنايلى، مۇڭدى ەلمىز، ءبىز باقىتتىمىز! –دەدىم مەن ايقايلاپ–حالىقتى قاناعان الپاۋىتتار جاساسىن! –دەدى بىرەۋ كۇڭكىلدەپ قانا. پرەزيدەنت قالانىڭ كورىكتى جەرلەرىمەن وتە شىقتى. ول كەتىسىمەن، كاۋاپتى ەندى جەي بەرىپ ەدىم، جاڭاعى جىگىتتەر كەلدى دە:–اتاۋىڭدى جەگىر!–دەپ باسىمنان سالىپ قالدى. الدىمداعىلاردىڭ ءبارىن جايپاپ جەپ تاستادى. ۋادەلى اقشانى سۇراپ ەدىم، ەكى ساۋساقتىڭ اراسىنان باس بارماعىن شىعاردى. بۇلار حالىقتى قاشانعى الدايدى ەكەن، ا؟ بۇلار پرەزيدەنتتى دە جالعان اقپاراتپەن قاشانعى الدايدى، ا؟ كەيىن ەستىدىم، پرەزيدەنتىمىز كەرەمەت قوي، قالانىڭ كەدەيلەر تۇراتىن كوشەسىن ارالاپتى. وندا ءسىڭىرى شىققان، ساۋساقتارىن سورىپ تۇرعان كەدەي–كەپشىكتەردى كورىپتى. ءسويتىپ، ولارعا كوڭىل ءبولىپتى. ال، پرەمەردى، وبلىس، قالا اكىمىن وتستاۆكاعا جىبەرەتىنىن ايتقاندا، شەنەۋنىكتەر تىرىدەي ءولىپتى...
مۇحتار شەرىم،
سىقاقشى-جازۋشى.
