شاكەن ەركىنىرەك، وجەتتەۋ بولىپ ءوستى. ونى اۋىل-ايماق جاقسى كورىپ، ءان سالدىرىپ، تاقپاق وقىتادى، ەرتەگى ايتقىزادى. جۇمىسقا بەيىمدىلىگى ازداۋ ەدى، تەك قايدا ويىن-ساۋىق بولسا، سوندا جۇرەتىن.
مارقۇم شەشەمىز "بۇزاۋدى باعىپ كەل، بولماسا تەزەك تەرىپ كەلە قويىڭدار" دەسە، شاكەننىڭ نە ءىشى، نە باسى اۋىرا قالادى. انامىز قاتتىراق ايتسا، "سەرەكتاستىڭ" باسىنا شىعىپ الىپ، ەكى اياقتى سالبىراتىپ جىبەرىپ جىلايدى دا وتىرادى.
– سەنىڭ جۇرتتى قىلجاق قىلعاندا باسىڭ اۋىرمايدى، ال جۇمىسقا كەلگەندە باس تا، ءىش تە اۋىرا قالاتىنى قالاي؟ – دەپ، اپام رەنجيتىن ەدى.
شاكەن ەكەۋمىز تەتەلەس وستىك. سول سەبەپتەن بولار، كوپ قالجىڭداسا بەرەتىنبىز. مەن سوڭعى كەزدەردە شاكەننىڭ "ونەر قىسىپ جىلاپ وتىراتىن تاسى" دەپ جولداستارىنا "سەرەكتاستى" كورسەتىپ كۇلدىرەتىنمىن.
ءبىزدىڭ اكەمىزدىڭ ايمانۇلى ابباس دەگەن دارىگەر اعاسى بولعان. بۇل كىسى بايان اۋدانىندا اسا قادىرمەندى ادام ەدى. سول كوكەمىز اتىنا ءمىنىپ الىپ، اعايىنداردى ارالاپ "حالدەرىڭ قالاي، اۋرۋ-سىرقاۋدان امانسىڭدار ما؟ بالا-شاعا امان با؟" دەپ سۇراپ جۇرەتىن.
كەيدە "سەرەكتاستىڭ" باسىندا جىلاپ وتىرعان شاكەندى كورىپ، نەگە جىلاپ وتىرعانىن سۇراعاندا اپام قاتتى ۇيالىپ، شاكەنگە قولىن سەرمەپ، "توقتات" دەگەندەي ىم جاسايدى. سول كەزدە ابباس اعا:
– جامكە، جامكە، وعان ۇرىسپاڭىز، ۇرىسپاڭىز. ول تەگىن جىلاپ وتىرعان جوق. ونى ونەر قىسىپ جىلاپ وتىر", – دەيتىن.
شاكەن كەيىن ارتيست بولعان سوڭ اۋىل ۇلكەندەرى "اپىر-اي، ابباس شاكەندى جاسىندا "ونەر قىسىپ جىلاپ وتىر" دەۋشى ەدى، جارىقتىق ءبىلىپ ايتقان ەكەن عوي" دەپ تاڭدايلارىن قاعاتىن.
اسەت اقمولدا
