بىرنەشە وقىرماننىڭ سۇراۋى بويىنشا فب-عا سالىپ وتىرمىن.
وكپەمدى كت-عا ءتۇسىرۋ ءۇشىن بىرنەشە ادامدى ورتالىق اۋرۋحاناعا الىپ باردى. مەنى باسقا اپپاراتقا تۇسىرەمىز دەپ بولەك الىپ كەتتى. ول جاقتى فوتو نە ۆيدەوعا تۇسىرە المادىم. سيپاتتاپ بەرەيىن…
ۇزىن ءدالىز. شارشاعان، شاراسىز دالىزگە قۇلاعان دارىگەرلەر…
- «قىزدار، ءولىپ بارام، ءولىپ بارام»، - دەپ جانۇشىرا ايعايلاعان اتا، اقىرىن سىبىرلاعان اپا…
سونداي قورقىنىشتى. دەنەم ءالى دىرىلدەپ وتىر…
دەم الا الماي جاتقانداردى شەشىندىرىپ، تومەن قاراتىپ جاتقىزىپ قويادى ەكەن…
- «بالام، كىمسىڭ، اكىمسىڭ بە، دارىگەرلەر قاراپ ۇلگەرمەي جاتىر..»– دەدى ءبىر اتا. مەن ءۇنسىز وتە بەردىم…
وكپەمدى كت-عا ءتۇسىرىپ، جانىمداعى الىپ جۇرگەن جىگىت ەكەۋىمىز باسقا جولمەن قايتتىق.
مەن ءسوز باستادىم:
- دەنەم دىرىلدەپ كەتتى عوي…
- مەنىڭ دە، اعا! تاڭعى 8-دەن بەرى ءجۇرمىز. كۇنىنە تەك مەن 20-30 ادام اكەلەم…
سول ساتتە دالىزدە جاتقان دارىگەرلەردى كوردىم. شارشاپتى… بىرەۋ قاتىپ جىلاپ ءوتىر…بىرىن-ءبىرى جۇباتادى…قورقىنىشتى…
سول ارادا ءبىزدى تاسىپ جۇرگەن جىگىتتى ارى قاراي اڭگىمەگە تارتتىم:
- تاڭعى 8-9-دان باستاپ تۇنگى 2-3-كە دەيىن جۇمىس ىستەيمىز. وتباسىن، كافەنى، ءتىپتى گازدالعان سۋدى ۇمىتقالى قاشان… كۇنىنە كەمى 20-30 ادامدى كت-عا اپارىپ، ۇيىنە اكەلەمىز. كوپتەگەن پاتسيەنتتىڭ وكپەسى بۇلىنگەن. اراسىندا قينالىپ، اۋرۋدى مويىندامايتىندار كەزدەسەدى. كوزىمىزدەگى اينەك تە بۋلانىپ، دىم كورىنبەي قالاتىن دا ۋاقىت بولادى. ونداي كەزدە اشكيدى شەشۋگە بولمايدى… ءويتىپ، ءبۇيتىپ امالدايمىز…
مەنەن كەيىن تاعى 10-عا جۋىق ادام كەزەگىن كۇتىپ وتىر دەيدى. بۇل تەك ءبىزدىڭ ميكروۋچاسكىدەگى 1 عانا مەدقىزمەتكەردىڭ اڭگىمەسى… بۇل مەنىڭ تەك 10-15 مينۋتتا عانا بايقاعانىم….
ايتپاقشى، ءبىزدىڭ ءومىرىمىز ءۇشىن كۇرەسىپ، اۋرۋدان ايىقتىرۋ ءۇشىن جانىن سالىپ جۇرگەن دارىگەرلەرگە مىڭ العىس!
