باياعى وتكەن زاماندا قاعاناق باس، قىل كەڭىردەك، شي بورباي ۇشەۋى جولداس ەكەن. ءبىر كۇنى بۇلار ءبىر توقتى ۇرلاپ، ايدالاعا اپارىپ ساتىپتى. توقتىنى بۇتارلاپ، ەتىن قازانعا سالايىن دەپ جاتىپ، قاعاناق باسقا:
- جىنىن توگىپ كەل، – دەپ، قارىندى بەرىپتى.
قاعاناق باس قارىندى تىسقا الىپ شىققاندا، قارا شىبىن قارىنعا دا، قاعاناق باستىڭ باسىنا دا قاپتاي ۇيمەلەپتى. باسىنداعى شىبىندى قورىپ، قاعامىن دەپ، قاعاناق باس قولىن قاعىس سىلتەپ، ءوزىنىڭ باسىن ۇرىپ الىپتى. پيالاداي جۇقا توبەسى ويىلىپ، شارانا شەكەسى شارت كەتىپتى. جۇمىرتقاداي جۇقا باس جارىلىپ، جان بەرىپتى.
«قاعاناق باس قالايشا كەشىكتى؟» – دەپ، شي بورباي دالاعا شىعا كەلسە، ءولىپ جاتقان قاعاناق باستى كورە سالىپ:
- ءاي؟ اتتەگەن-اي! – دەپ، ەكى قولىمەنەن ەكى سانىن سالىپ قالعاندا، شيدەي بوربايى شورت ەتىپ، ول دا مۇردەم كەتىپتى.
شي بوربايدىڭ داۋىسىن ەستىپ، قىل كەڭىردەك سىرتقا جۇگىرىپ شىعادى دا، ءولىپ جاتقان ەكى جولداسىن كورىپ:
- ويباي، باۋىرلارىم-اي! – دەپ داۋىستاي بەرگەندە، ءوزىنىڭ قىل كەڭىردەگى قىلعىنىپ، تىنىس الا الماي ءۇزىلىپ كەتىپتى.
