حالقىمىزدان پەيىلى دالاسىنداي كەڭ، تۇلعاسى تاۋىنداي بيىك، «دوس بولعانعا – قۇشاعى اشىق تۋىسپىن، قاس قىلعانعا – قيىپ تۇسەر قىلىشپىن» دەپ اتوي سالعان ەرجۇرەكتەر، ساۋەگەي دانالار مەن شاڭىراق ۇيىتقىسى انالار، ءادىل بي، تورەلەر مەن ەل باستاعان حاندار شىققان. كوزى قىسىق، ءسوزى قيسىق قىتاي سوققىسىنا شىداپ، جوڭعارلار تونگەندە اقتابان شۇبىرىندىنى باستان وتكىزىپ، بەرگىدە ورىس ەزگىسىنە قاسقايا قارسى تۇرىپ، تالاي بوزداعىنان ايىرىلىپ، تۇبىندە تاۋەلسىزدىك تۋىن جەلبىرەتىپ، ازاتتىعىن العان قايسار قازاعىم-اي!
بۇل كۇندەرى اسا اۋىر قيىندىقپەن كەلگەن تاۋەلسىزدىگىمىز قازاق حالقىنا ءبىرشاما جەڭىلدىگىن اكەلگەنىمەن، ۇرپاق ازىپ، ۇلت دىڭگەگى بوساپ بارا جاتقانداي. جاۋىنگەر-جازۋشى باۋىرجان مومىشۇلىنىڭ قورقىنىشى، باقتيار پالۋاننىڭ اكەسىنىڭ رەنىشى شىندىققا اينالىپ بارا جاتقانى الاڭداتادى. ەل اراسىندا «باقتيار پالۋان وتكىر قىلىشىمەن جولبارىستى قاق ايىرىپتى» دەگەن كوز قۋانتارلىق اڭگىمە بار. بىراق ول ىسىنە قاجىمۇقاننىڭ زامانداسى باقتيار پالۋاننىڭ كوڭىلى تولماعان ەكەن. ويتكەنى ءوز اكەسىنە بۇل ءىسىن ماقتانىپ ايتقانىندا، اكەسى نالىپ: «ۇرپاعىم ۇساقتالىپ بارادى-اۋ! ول جابايى مىسىق مەن ورماننان وتكەندە باسىن ەكى بۇتىنا تىعىپ جاتۋشى ەدى، سول حايۋاندى قورقىتار سۇستى كەلبەتىڭنىڭ بولماعانى ما؟» – دەپتى. ال نەمىستىڭ وعىنان دا قورىقپاعان باتىر باۋىرجان بابامىز نەمەرەسىنە ەرتەگى ايتار قاريالار، سابيىنە بەسىك جىرىن ايتار كەلىندەردىڭ ازايىپ، ءبىر-بىرىمەن ورىسشا ءتىل قاتىساتىن قازاقتاردىڭ كوبەيۋىنەن قورىققان ەكەن…
ەرمۇرات شوپان،
قازۇۋ-داعى «ادىرنا»كلۋبىنىڭ مۇشەسى.
