باياعى زاماندا ءبىر تۇلكى، ءبىر تاسباقا جانە ءبىر كەنە – ۇشەۋى جولداس بولىپ كەلە جاتسا، ءبىر جەردە ءبىر ۋىس تارى جاتىر ەكەن. ۇشەۋى ويلاسىپ:
- مۇنى تۇقىم قىلىپ، جەرگە ەگىپ، كوبەيتىپ، ءبولىپ الايىق،- دەيدى.تۇلكى ءبىر جاردى كورىپ:
- مەن وسى جاردى سۇيەپ تۇرايىن، بولماسا قۇلاپ كەتەر، – دەپ، كولەڭكەنى سايالاپ، جاتىپ الادى.
تاسباقا بايعۇس جەر تىرنالاپ، كەنە سورلى تارىنى جيىپ، ەگىپ الەككە تۇسەدى. ءسويتىپ، كوپ بەينەت شەگىپ، پىسكەن سوڭ ول تارىنى ورىپ الادى. باستىرعاندا ءبىر اياق تارى بولادى. بىرەۋى بارىپ، تۇلكىنى شاقىرىپ كەلەدى. تۇلكى كەلە سالا:
- بۇل تارىنى ۇشەۋمىزگە بولۋگە بولمايدى. ۇشكە بولگەسىن بۇل ارقايسىمىزعا قانشادان تيەدى دەيسىڭ. ونان دا ۇشەۋمىز جارىسىپ، قاي وزعانىمىز الايىق، – دەيدى.
- ماقۇل! – دەپ، ۇشەۋى ءبىر جەرگە كەلىپ، قاتارلاسىپ تۇرادى.تۇلكى:
- ال كەتتىك! – دەپ، جونەي بەرگەندە، كەنە تۇلكىنىڭ باشپايىنا جابىسىپ، بىرگە كەتەدى. تۇلكى ءولىپ-ءوشىپ، بارىنشا جۇگىرىپ كەلىپ، قىرمانعا وتىرا بەرگەندە، كەنە:
- اي، سورلى مەنى باسىپ ولتىرەسىڭ بە؟ – دەيدى.
- وي، سەن قاشان كەلدىڭ؟ – دەيدى تۇلكى.
- سەن باعانا «ال كەتتىك!» دەگەندە-اق مەن كەلىپ قالعانمىن!-دەيدى كەنە.
ەكەۋى داۋلاسىپ جاتقاندا، اۋزى-مۇرنى قان-قان بولىپ، تاسباقا كەلەدى. كەلە سالا:
- ويباي، تۇلكى، مەن ءبىر بالە كورىپ كەلدىم! جاڭا سەندەردىڭ ارتىڭنان ەكى قاراگەر اتى بار، قارا بۇركىتى بار جانە ەكى تازىسى بار ەكى ادام كەلىپ، جاڭاعى قاسىڭداعى تۇلكى جولداسىندى تاۋىپ بەر دەپ، مەنىڭ اۋزى-مۇرنىمدى قان قىلدى.سوندا دا ايتقانىم جوق، وسى جاققا قاراي كەلە جاتىر، – دەيدى.تۇلكى:
- اينالايىندار-اي، مەنى ايتا كورمەڭدەر! مىنا تارىنى ەكەۋىڭ تەڭ ءبولىپ ال، مەن سەندەرگە ريزا بولايىن. ولار كەلسە: «بىلمەيمىز قايدا كەتكەنىن» دەڭدەر، – دەپ، تۇرا جونەلىپتى.
ءسويتىپ، تارىنى تاسباقا مەن كەنە ءبولىپ الىپتى.
