ءبىر تۇلكى جۇگىرىپ كەلە جاتىپ، ابايسىزدا ءبىر تەرەڭ اپانعا ءتۇسىپ كەتىپتى. شىعا الماي تۇرعاندا، ءبىر ەشكى سۋ ىزدەپ ءجۇرىپ، الگى اپانعا كەز بولىپ، تۇلكىنى كورەدى.
- ەي، تۇلكى باتىر، نە قىلىپ تۇرسىڭ؟ – دەپتى.
- وي، نە قىلاسىڭ، جانىم جاي تاۋىپ تۇر. قىردا ءارى سۋساپ، ءارى ىستىقتاپ ءولىپ ەدىم. اپاننىڭ ءىشى ءارى سالقىن، ءارى تۇبىندە تۇپ تۇنىق سۋى بار ەكەن، – دەپتى تۇلكى.
مۇنى ەستىپ ەشكى: «مەن دە سالقىندايىن، ءارى سۋ ىشەيىن»، – دەپ ويلاپ، سەكىرىپ اپانعا ءتۇسىپتى. سوندا تۇلكى سەكىرىپ ەشكىنىڭ ۇستىنە ءمىنىپ، ونان مۇيىزىنە تابان تىرەپتى دە، ىرعىپ دالاعا شىعىپ، جونىنە كەتىپتى.
«وتىرىككە الدانبا، باسىڭ بالەگە دۋشار بولار» دەگەن ءسوز وسىدان قالىپتى.
