ءبىر تۇلكى قالىڭ اعاشتى ارالاپ كەلە جاتىپ، اعاشتىڭ باسىندا وتىرعان قىرعاۋىلدى كورەدى دە، جاقىنداپ كەلىپ:
- سالەمەتسىز بە، قىرعاۋىلىم، ءحالىڭ قالاي؟ – دەيدى.
قىرعاۋىل:
- جاقسى ءوزىڭ قالاي تۇراسىڭ؟ – دەيدى.
تۇلكى:
- جەرگە ءتۇسىپ، سويلەسسەڭىز قايتەدى، ءبىر قۇلاعىم ەستىمەۋشى ەدى؟ – دەيدى.
قىرعاۋىل:
- جەرگە تۇسۋگە قورقامىن، جەردە ءار ءتۇرلى اڭدار بار، ءبىزدى جەپ قويۋى مۇمكىن، – دەيدى.
تۇلكى:
- ءاي، دوستىم، قازىر زامان بۇرىنعى زامان ەمەس، جاڭا عانا كەلدىم، بۇيرىق شىعىپتى، بىرەۋگە بىرەۋ زورلىق قىلماسقا، قوي مەن قاسقىر بىرگە ءجۇرسىن، تۇلكى مەن تاۋىق بىرگە ءجۇرسىن دەگەن، – دەيدى.
قىرعاۋىل:
- جاقسى حاباراىڭىز بار ەكەن، راحمەت دوستىم! مىنا جاقتان ءبىر يتتەر كەلە جاتىر، ولارعا دا حابارىڭىزدى ايتىڭىز، ەسىتسىن، – دەيدى. يت دەگەن ءسوزدى ەستىگەن سوڭ، تۇلكى الدى ارتىنا قاراماستان قاشا جونەلەدى.
قىرعاۋىل:
- قايدا باراسىڭ، تۇلكىم، بۇيرىقتى ۇمىتىپ كەتتىڭ بە؟ – دەيدى.
تۇلكى:
- كىم بىلەدى، بۇيرىقتى ول ەستىمەگەن شىعار، – دەيدى مىڭگىرلەپ.
