Көктем. Қызыл күртеше киген қыз ағасымен бірге тауға шықты. Ол тостағаншасы аппақ гүл көрді. Жанына барды. Сол сәтте гүлге тіл бітті:
– Сәлем! Атым – Бәйшешек. «Көктем жаршысымын». Елдер мені емге де қолданады. Ал, сенің есімің кім?
– Жазира.
– Танысқаныма қуаныштымын, Жазира.
Қыз гүлге ұзақ қарап тұрды. Оны жұлуға қимады. Тек суретке түсірді. Үйге жеткенде оны әкесіне, анасына және інісіне көрсетті. Бәрі – таң-тамаша.
– Мынау атақты бәйшешек гүлі ғой, қызым! Қандай тамаша, – деді әкесі сүгіреттен көз ала алмай. Сөйтіп, Жазира көктем туған сайын сол гүлді іздейтін әдет тапты.
Қазақстан Жазушылар одағының мүшесі,
жазушы-драматург, сыншы,
әдебиеттанушы Әлібек БАЙБОЛ.
