Есте жоқ ерте заманда, Ньямье құдайшартараптағы адам, аң, жан-жануар біткендішақырту үшін жұмыр жерге елшілерін жұмсайды.
Бәрі жан-жақтан жиылған соң, ол былай деп жалпақ жаһанға жар шашады:
– Айтыңдар, қане! Жерде не қалайсыңдар, әрқайсың? Рұқсат етейін.
Сонда, алдыменен адам әңгімеге араласады:
– Ат басын ауылға бұрып, сонда қап егін ексем деймін.
– Ал, біз ну орманға орнықсақ, – деді аңдар.
Тек хамелеон ғана тіс жармады.
– Сен не сұрайсың? – деді Ньямье.
– Былай ғой, – деді хамелеон. – Табаным тиген орынның барлығы маған тиесілі болса деген тілегім бар.
– Мақұл, – деді айтқаны өтіп, атқаны жетіп тұрған Ньямье. – Онда, ойға алғандарың орындалсын.
Міне, содан бері адамдар – ауылда, ал аңдар –орман-тоғайда тіршілік кешіп жүр. Ал, хамелеон қайда барса да, сол мекеннің қызылды-жасылды бояуына еніп, өз үйіндегідей алшаң басып, емін-еркін жүретін көрінеді.
*Ньямье (Ньяме, Ньяма) – аспан құдайы, кейбір Батыс Африка елдері арасындағы бастытәңір боп есептеледі.
Аударған: Қазақстан Жазушылар одағының
мүшесі, жазушы-драматург,
әдебиеттанушы, сыншы Әлібек БАЙБОЛ.
Ертегі аудармашының рұқсатымен жарияланды.
Авторлық құқық сақталғандықтан көшіріп басуға болмайды!
