Нұрсұлтан Назарбаевты Теміртау қаласында жұмыс істеген кезінен танимын. Ол туралы бірнеше мақала да жаздым. Назарбаевтың Қазақстан шекарасын бекіткенін, еліміздің солтүстігіне астананы апарғанын жоққа шығара алмаймыз. Бірақ өзі мен отбасы, төңірегі ашкөздік жасады.
Назарбаевтың Вашингтон, Ататүрік сияқты тарихта қалуға мүмкіндігі болды, бірақ пайдалана алмады. Ол үшін халыққа емес, өзіне ренжуі керек. Сондықтан халықтың бетіне тура қарай алмайды. «Халық үшін күн-түні ұйықтамадым» деп айта алмайды.
Қонаев қызметінен босатылған соң үстінен қылмыстық іс қозғамақ болып тексеріп, ештеңе шығара алмады. Қылмысы болса Қонаевты қамайтын еді. Бұл – адалдықтың, кіршіксіз тазалықтың, елге ғана қызмет істегендіктің белгісі. Қонаевтың қолы таза болды. Ол кісі қызметтен кеткеннен кейін де барып, сәлемдестім. Қарапайымдығы мен сыпайылығына, мәдениетіне қатты таң қалдым.
Бексұлтан НҰРЖЕКЕЕВ
